maandag 28 juli 2014

AWD juni 2014 deel 2

In juni was de stippelmot, ook wel spinselmot, actief.
Als je de struiken ziet die de mot met zijn spinsel heeft ingepakt om de rupsen te beschermen,
krijg je het idee dat de struiken op het punt staan dood te gaan.
De werkelijkheid is volledig anders.
De struiken herstellen zich later in het jaar.
Het levert helemaal een bijzonder beeld op als het spinsel geheel bedekt is met dauwdruppels,
waardoor het lijkt dat de struiken met sneeuw bedekt zijn.
Canadese ganzen gedijen goed in de AWD.
Deze jonge Canadeesjes werden rond 6 uur 's morgens wakker.
Vrijwel onmiddellijk werd gezocht naar het ontbijt.
Vingerhoedskruid bloeide hier en daar uitbundig.
Insecten vlogen af en aan en zorgden voor de noodzakelijke bestuiving.
Voor wie geen idee heeft wat hierboven te zien is, is dit een vreemde plaat.
Het zijn schaduwvlekken van de poten van een schaatsenrijder die je bij de juiste lichtinval kan zien.
Volgens mij is dit een fluiter.
Hij landde plotseling naast mij op deze stekelige plant.
Door de schaduw onder zijn snavel kan je zien dat hij een prooi in zijn snavel heeft.
Mijn camera stond ingesteld op 1/400 seconde, duidelijk niet snel genoeg om alles scherp te krijgen.
Desondanks vind ik ook deze foto wel wat hebben.
 Deze witte kwikstaart was niet te vinden langs een slootkant, maar wat verder in het infiltratiegebied.
Hij liet even zien hoe zijn vleugel is samengesteld.
Blauwtjes heb ik in juni tamelijk vaak gezien, alleen niet altijd op gunstige plaatsen.
Dikkopjes waren vooral talrijk langs het Oosterkanaal, waarbij ze een grote voorkeur voor de distels hadden.
Het licht viel hier mooi door de vleugel terwijl het dikkopje de nectar opzoog.
Het viel mij tegen dat er weinig rietorchissen waren, voor mijn gevoel veel minder dan vorige jaren.
Rietkruisspinnen maken ingewikkelde driedimensionale webben, met een soort holte erin.
Hier is de spin gefotografeerd door deze holte in zijn web, waarbij de lichte tinten behoren bij het web.
Zo ziet deze spin eruit als hij uit zijn web is gekomen.
Ook de waterkevers zochten elkaar op en deden hun best om de toekomst van de soort veilig te stellen.
Zonnedauw blijft een plantje vol uitdagingen.
In ieder geval zijn de achtergronden rustig naar mijn mening.
De rupsen van de St. Jacobsvlinder waren in deze maand in grote aantallen te zien.
's  Morgens vroeg konden bloemen en planten nog bedekt zijn met dauw.
Hier zie je de dauwdruppeltjes op de blaadjes van de haagwinde.
Op vochtige plaatsen in het duin voelen kieviten zich thuis.
Ze maakten zich erg druk en duikelden veel door de lucht.
Ik denk dat er jonge kieviten in de buurt waren, maar ik heb ze niet kunnen ontdekken.
Deze gaai ging op een goed zichtbare plek zitten, wat niet zo erg vaak gebeurt.
Hij wisselde wel enkele keren van tak.
Nieuwsgierig en oplettend zijn ze altijd.
Een voorbeeldje van de bloemenpracht in de bermen langs kanalen.
De bloemen worden niet alleen gewaardeerd door mensen maar ook door insecten.

Ik wil iedereen bedanken voor de reacties op mijn blog in het afgelopen half jaar.





zondag 13 juli 2014

AWD - Knobbelzwanen

Halverwege juni stuitte ik onverwachts op een familie knobbelzwaan. 
Omdat ze op een goed toegankelijke plek zwommen besloot ik er toch foto's van te maken.
Ik was eigenlijk van plan om dit jaar geen foto's meer te maken van jonge zwanen. 
Niets is zo veranderlijk als de mens.

Hoekzoeker op mijn camera gedaan en daarna proberen foto's te maken vanuit een laag standpunt.
De volwassen zwanen zochten de ondiepe bodem langs de oever op om even te rusten of voedsel te zoeken.
Ze zwommen steeds een stukje verder. 
Dat was voor mij wel eens lastig want ik moest goed opletten niets van de begroeiing voor mijn lens te krijgen.
Als er iemand voorbij kwam werd daar even vorsend naar gekeken.
De kleintjes waren even zorgeloos als altijd.
Ze hielden goed bij of een ouder de kop onder water stak. 
Vaak schoot er wel iets voor de jongen over.







Als je rustig op de oever ligt of zit besteden ze absoluut geen aandacht aan je.







Happy together.
Mooie symmetrie, vind ik.
Jammer dat het middelste zwaantje niet iets meer zichtbaar was.
Ze kwamen steeds dichterbij.
Af en toe werd ik getrakteerd op wat geblaas als ik mij wat verplaatste.
Dit tweetal was vrijwel onafscheidelijk.
Oplettend, nieuwsgierig, maar vooral mooi.
Nadat ze even achter begroeiing minder goed zichtbaar waren, kwamen ze op een plek te voorschijn die te dichtbij was voor mijn  lens.
Geen probleem, ik was voldoende aan mijn trekken gekomen.

Een week later zag ik het gezinnetje weer, in een ander kanaaltje.
Er waren nu slechts twee zwaantjes bij. De derde was spoorloos.

Zoals goed te zien is, was het een zonnige dag. 
Toevallig heb ik de serie hierboven en wat er nu volgt steeds rond een uur of 10 gemaakt.
Het harde licht van de tweede dag was wel een handicap.
Grote schoonmaak. Het verenpak moet tip-top in orde zijn.
De kleintjes deden al volop mee.
De rechterzwaan boog zijn nek in een vreemde houding om water eens op een andere manier weg te spuiten.
Je zou zeggen dat de ouders oplettend genoeg waren om ervoor te zorgen dat bijvoorbeeld een vos geen kans zou krijgen een van de jongen te pakken.
Het water liep bij moeder zwaan uit de bek (ik bedoel natuurlijk de snavel)  bij het zien van het lekkers dat vader zwaan in zijn snavel had.
De jongen zwommen steeds heen en weer van de ene ouder naar de ander.
Wie voedsel had gevonden  kon rekenen op de volle aandacht van de zwaantjes.


Kleine zwaantjes doen het altijd goed, of je foto's maakt of niet.
Ze blijven een dankbaar onderwerp.