woensdag 28 januari 2015

Wilde zwanen

Wilde zwanen laten zich deze winterperiode veel meer zien in de AWD dan in dezelfde periode van de winter 2013-2014.
Als je weet waar je moet gaan kijken moet het wel erg tegenzitten als je ze dan niet ziet.
Ik laat hier een samenvatting zien van wat ik op 6 en 20 januari heb gezien. 
Het viel niet mee om een keuze te maken uit het grote aantal foto's dat ik heb kunnen maken. 

Ik begin met 6 januari. 
Ik was weliswaar op weg naar een gebied waar ik ze verwachtte maar tot mijn plezier werd ik onderweg door een drietal verrast.
Eerst dacht ik dat er slechts één was, in de buurt van een slapend paartje knobbelzwanen. 
De kop diep tussen de veren, dus niet makkelijk herkenbaar. 
Toen de ene zwaan in de buurt kwam staken ze hun kop omhoog en zag ik dat het soortgenoten waren.
 Dat resulteerde onder andere in de eerste foto.

Hier is de aanvankelijk eenzame zwaan.
Ze voelden zich ontspannen en gaven mij de kans een goed standpunt uit te kiezen.
Deze ging op haar gemak  haar toilet maken.
Niet veel later gleden ze statig weg.
Omdat ik om kon lopen zag ik van de andere oever dat zij met zijn drieën weer terug zwommen.
Inderdaad, wel de stereotiepe beelden, maar wel goed passend in de sfeer van deze prachtige januarimorgen.
Even geduld nog, andere beelden komen wel in het vervolg.
Ontspannen, maar tegelijkertijd waakzaam, dreven zij op het water.
Mijn aanwezigheid werd tot op zekere afstand getolereerd. 
De derde was een tijdje aan het beeld onttrokken door een rietkraag, 
maar zij kwam direct tevoorschijn toen ik een stapje teveel dichterbij zette.
Ze wekten de indruk dat ze deze opdringerigheid niet waardeerden, want ze gleden langzaam maar zeker van mij vandaan.
Geen probleem, ik had mij een uur uitstekend vermaakt.
Toen ik verder liep hoorde ik plotseling achter mij het geluid van overvliegende zwanen.
Het kwam zo onverwacht dat ik er slechts twee acceptabele foto's van kon  maken, waarvan ik er hier één laat zien.

Tot zo ver 6 januari. 
Op 20 januari was ik in tegenstelling tot 6 januari met een concreet doel naar de AWD gegaan.
Al gauw zag ik een grote groep wilde zwanen, zeker een twintigtal.
Ze waren wat schuw en zwommen van mij weg. Ik hoopte dat ik ze door een stukje om te lopen  verderop wat beter zou kunnen zien.
Dat lukte, maar één zwaan verraste mij, 
waardoor ik vanuit mijn lage standpunt o.a. deze foto kon maken met wat meer voorgrond dan ik wilde. 
Maar hoe dan ook een goed begin.
Er kwam er ook één overvliegen. Gelukkig was ik nu wel op tijd.
Dit tweetal kon ik nagenoeg ongezien benaderen. 
(Croppen was, net als bij de andere foto's, slechts minimaal nodig).
Een deel van de groep was op hun gemak langs de oever aan  uiterlijke verzorging begonnen.
Het zat deze dag wel mee, want ik kon ook deze plek heel goed benaderen zonder de regels in het gebied te overtreden.
Zeker een zestal was aan de overkant bezig het verenpakket grondig te reinigen, zoals ook op de volgende beelden te zien is.


Zelfs even met de linkerpoot achter de onzichtbare oren krabben.
 Ze lieten uitsluitend hun linkerpoot zien .
 Even balanceren.
Zo, de klus zit erop.
De buurvrouw had nog een bijzondere actie in petto.
Daarna was het weer tijd voor een stukje synchroon zwemmen .
Ze voegden zich even later bij de groep die uit ruim 20 volwassen en jonge vogels bestond.
Veel later zag ik opnieuw een zwaan landen, die mij achterop gevlogen was.
Ik vond de landing mooie genoeg om hem hier te laten zien.
Tot besluit nog een foto van een statig zwemmende zwaan, die perfect harmonieerde met de serene rust.
Misschien wel een stereotiep plaatje, maar volgens mij een mooie afsluiter.
Jammer dat de reflectie van de kop net niet helemaal te zien is. 
Dat zag ik thuis pas.

Ik realiseer mij dat het een tamelijk lang verslag is geworden, maar ik denk dat de variatie aan beelden  de lengte wel rechtvaardigt.

vrijdag 23 januari 2015

Roze pelikaan in Callantsoog

Vogelliefhebbers wisten natuurlijk allang via bijvoorbeeld waarneming.nl dat er sinds half oktober
een roze pelikaan in de omgeving van Callantsoog was gesignaleerd.
Het is hoogst ongebruikelijk dat deze vogels in Nederland in het wild waargenomen worden en een waarneming in de winter is nog zeldzamer.
Opmerkelijk genoeg lijkt de vogel in de omgeving van Callantsoog te gaan overwinteren, 
want hij is er nog steeds te vinden.
Op 14 januari heb ik hem opgezocht. Vele anderen waren mij al voor geweest. 
Het voordeel daarvan is dat het er nu rustig was, mede door het weer.
Het zou daar 's morgens droog zijn en 's middags zelfs wat zonnig.
Toen ik er aankwam hagelde het flink.
De bui was snel over waardoor ik mij  kon vermaken met deze exotische vogel.
Hij was blijkbaar al aan mensen gewend geraakt want erg schuw was hij niet.

Hij begon al snel aan zijn persoonlijke hygiëne.
Dat is een secuur werkje.

Roze pelikaan (Pelecanos onocrotalus)
Daarna was het tijd voor een momentje rust.

Af en toe regende of hagelde het behoorlijk, maar het bleef beperkt tot buien.
Plotseling hoorde ik gefluit en tot mijn verbazing vloog de vogel op. 
Het gebeurde zo onverwacht dat ik te laat was om vluchtfoto's te maken, helaas.
Wat bleek? 
Er kwam iemand met vis aan. 
De vogel wordt dagelijks bijgevoerd met vis waardoor zijn overlevingskansen groter worden.
In afwachting van een toegeworpen vis.
Natuurlijk heb ik hier nog veel meer foto's van, maar ik beperk mij tot deze twee.
Tevreden waggelde hij weer terug naar de waterkant.
Even lekker uitrekken.
En nog een keer, om te laten zien hoe groot hij is.
Nog wat meer inzoomen. Nee, niet gecropt.
Ik kon volstaan met mijn 18-200 mm lens. Voor de 100-400 mm kwam hij te dichtbij!
Het was inmiddels licht genoeg om niet meer op een zonnige middag te hoeven wachten 
(als die zou komen, want met het weer weet je het nooit .........)
De vogel nam er zijn gemak van en ik vond het mooi geweest, dik tevreden met wat ik gezien had.

Twee exotische vogels in één maand. 2015 had slechter kunnen beginnen.
Bedankt voor alle reacties op mijn jaaroverzicht en de berichten over de koereiger.

zondag 18 januari 2015

Koereiger: goede jager en grote eter

Koereigers kunnen in korte tijd een verbluffende maaltijd verstouwen.
Drie flinke muizen in een uur vind ik voor een toch vrij kleine reiger een indrukwekkende hoeveelheid.

Zoals ik in mijn vorige bericht vertelde heb ik de koereiger op 7 januari jl. gezien.
Om 11 uur ving hij zijn eerste muis.
Hij stond even doodstil met gestrekte nek naar het gras te staren.
Plotseling schoot zijn snavel in het gras.
Hebbes.
Hij had een flinke muis te pakken.
Maar hoe werkt hij die dan naar binnen?
De muis werd met de kop naar voren  richting keelgat gemanoeuvreerd.
Dan de nek iets naar achteren, even de kaken op elkaar en slikken maar.
Hier zie je de muis in zijn keelgat verdwijnen.
Tussen de vangst en het verorberen van de muis verliep hooguit een minuut.

Nauwelijks een half uur later ving hij weer een muis.
Hij bewoog zijn kop een paar keer zodat de muis goed zichtbaar was.

Hij gaf mij in ieder geval de kans om mooie actiefoto's te maken.
Het spreekt voor zich dat ik toen al heel tevreden was met wat ik had gezien.

Maar er volgde zelfs nog een derde ronde.

Hier liet hij trots zien dat het weer gelukt was.
Nu zat er iets meer dan een half uur tussen deze en de vorige vangst.
De ene vangst is duidelijk de andere niet.
Het was net of hij nog even goed wilde laten zien wat hij gepresteerd had.

En dan moet de muis natuurlijk ook nog opgegeten worden.
Even draaien voor een profielfoto.
De muis nog even goed laten zien.
Toen was het mooi geweest.
Hap, slik, weg.
Weg muis, in een oogwenk verdwenen.

Mijn eerste kennismaking met een koereiger in het wild in Nederland is uitstekend bevallen.