Fotohut 't Gooi deel 2

Van mijn bezoek aan deze fotohut heb ik al beelden van een eekhoorn en grote bonte specht laten zien. 

Van de andere soorten geef ik hier een impressie, met gemiddeld twee platen per soort.

Over mijn lightbox wil ik het niet meer hebben.

Wie mijn blog regelmatig bekijkt kent het probleem inmiddels. 

Een gaai (Garrulus glandarius) zie ik altijd graag, tenzij hij een nest berooft.

Vlaams is hij om de een of andere reden niet meer. 

Het is net zo goed een raadsel waarom hij eerst wel Vlaamse gaai heette.

Een tweetal gaaien bezocht de voederplek maar een paar minuten, 

lang genoeg om er een aantal mooie platen van te maken.

Koolmezen (Parus major) zijn bijna altijd en overal van de partij.

Het luchtruim werd zorgvuldig in de gaten gehouden.

Ik maak er altijd wel wat plaatjes van in de hoop dat er enkele onderscheidende tussen zitten.

Roodborstjes (Eritacus rubecula) laten hun aanwezigheid altijd goed merken.

Ze zitten op prominente plekken of ze jagen andere vogels weg.

(Rood)borst vooruit.

 Dit vinkenvrouwtje (Fringilla coelebs) had een mooie plaats gevonden om voedsel te zoeken, 

waarbij ik de kans kreeg eens een wat ongebruikelijker plaatje te maken.

Glanskoppen (Poecile palustris) lieten zich genoeg zien.

Hier stond het meesje er naar mijn mening het best op.

Boomklevers (Sitta europaea) zie je vanuit dit type hutten ook vaak.

Dat ze hun voedsel niet uitsluitend op bomen zoeken bewijzen deze beelden wel.

Ze kwamen behoorlijk dichtbij de hut.

Heel parmantig bekeek deze pimpelmees (Cyanistes caeruleus) de omgeving, 

als het ware dubbend of hij in bad zou gaan of zou gaan eten.

Het werd het bad, maar tegelijkertijd werd er goed gekeken of er geen gluurders waren.

Natuurlijk zie je er na zo'n bad wat verfomfaaid uit maar dat komt later wel goed.

Ook de merel (Turdus merula) was toe aan een opknapbeurt.

Helemaal opgefrist keek hij een tijdje later rond, waakzaam de omgeving in zich opnemend.

Een opvallende bezoeker was een goudhaantje (Regulus regulus), dat niet alleen even kwam drinken maar ook kwam beoordelen of je hier veilig een bad kon nemen.

Jammer dat de achtergrond niet aantrekkelijk was, maar het moment vergoedde veel.

Hoe vaak zie je een goudhaantje in bad?

De kuifmees (Lophophanus cristatus) mag deze serie besluiten.

Kuifmezen waren de hele dag te zien, maar ze werden vaak verjaagd of ze zaten op onaantrekkelijke plekken.

Ik was dus dik tevreden dat het enkele keren wel lukte om er behoorlijke platen van te maken.

De hut vind ik aantrekkelijk genoeg om er nog eens heen te gaan met dan hopelijk wat beter licht.

Havik

Dinsdag 25 maart was zo'n dag dat alles anders uitpakte dan ik had verwacht.

Het begon al met het weerbeeld. 

In plaats van een lichtbewolkte morgen werd het grijs en zwaar bewolkt met zelfs af en toe een beetje regen.

Bijzondere waarnemingen waren er niet. 

Het werd vooral een wandeling door een heel stil duingebied. 

Ook daar houd ik van. 

Maar wat een verrassing bleek er nog op mij te wachten.

Over mijn lightbox wil ik het niet meer hebben.

Wie mijn blog regelmatig bekijkt kent het probleem inmiddels.

Ik kwam iemand tegen die mij vertelde over een roofvogel - zij wist niet of het een buizerd of een havik was - die met een prooi langs de waterkant zat.

Het bleek een havik (Accipiter gentilis) te zijn.

Voorzichtig liep ik steeds een stukje dichterbij, maakte een paar plaatjes, weer een stukje dichterbij, enz.

Tot mijn verrassing vloog de havik niet weg en kon ik opmerkelijk dichtbij komen.

Bij het tweede beeld was ik voorzichtig omgelopen, waarbij ik zag dat de havik zijn prooi afschermde.

Daarna weer voorzichtig terug.

Wat een doordringende blik.

Op mijn knieën steeds wat dichterbij, steeds weer plaatjes makend.

Soms keek de vogel mij aan, maar hij hield vooral de omgeving in de gaten.

Hoe is het mogelijk dat hij niet wegvloog, zoals meestal gebeurt.

Ik was er blij mee, want wanneer krijg je zo'n buitenkans?

Ik kon zelfs rustig zoeken naar een passende achtergrond.

De havik at tot mijn verbazing niets van de dode meerkoet.

Hij bleef voortdurend min of meer rustig zitten.

Gelukkig kwamen er geen wandelaars voorbij.

De platen zijn gemaakt met mijn 100-400 mm lens.

Naderhand heb ik niet eens hoeven croppen om deze beelden te krijgen. 

Dit is dan wel een binnenkomer, waarbij ik een uitsnede gemaakt heb.

(niet van een van de bovenstaande platen waarbij de vogel mij op dezelfde manier aankeek)

Ik ben nog een keer omgelopen, waarbij ik opnieuw zag dat de havik heel alert was.

Hij beschermde zijn prooi onmiddellijk.

Ik gauw weer een stukje terug.

Het blijft opmerkelijk dat hij niet aan zijn maaltijd begon.

Ik trok mij terug, tot op een behoorlijke afstand van de vogel.

Opeens vloog de havik op en verloor hierbij zijn prooi.

Waarom?

Er naderden enkele wandelaars, maar of dat de verklaring is?

Natuurlijk ging ik nog even kijken bij de resten van de prooi.

Het bleek een meerkoet te zijn.

Ik heb op een flinke afstand van de prooi nog een tijdje gekeken of de havik terugkwam, maar de show was voorbij.

Toen ik enkele dagen later weer langs deze plek kwam waren er alleen nog veertjes te zien.

Ik wilde niet met het beeld van de dode meerkoet besluiten.

Ik heb nog twee platen in petto, die ik hiervoor al had gemaakt.

Ik heb hierbij een lager standpunt gekozen.

Het is altijd even zoeken naar de beste positie, 

waarbij ik natuurlijk bleef hopen dat de havik er geen genoeg van zou krijgen.

Hij werkte mee.

Ik besef dat ik een uniek moment heb meegemaakt, 

want in de buitenlucht vanuit zo'n positie een havik fotograferen had ik niet voor mogelijk gehouden.

Boshut 't Gooi - deel 1

 

Een van de door mij het meest gewaardeerde bezoekers bij de fotohut was deze rode eekhoorn.

Ik weet niet zeker of ik steeds dezelfde eekhoorn gezien heb, maar dat maakt voor mij niets uit.

Toen ik er was bleek het een grotendeels wat sombere dag te zijn, waardoor de lichtsterkte wat te wensen overliet.

Dat risico bestaat nu eenmaal als je er begin maart naartoe gaat.

Mijn volgers weten inmiddels wel dat bij mij de Lightbox in Google Chrome niet werkt.

Er zit niets anders op dan op iedere foto te klikken als je een vergroting wilt zien.

Sorry, ik heb nog steeds geen beter alternatief.

Ik beperk mij deze keer uitsluitend tot de grote bonte specht (Dendrocopos major) en de rode eekhoorn.

Het is heel gebruikelijk dat je bij dit type boshutten grote bonte spechten ziet, dus dan probeer je natuurlijk om er plaatjes van te maken die wat afwijken van wat je meestal ziet.

Dat valt niet mee.

Dit was mij nog niet eerder gelukt: een specht met de snavel geopend.

Ook al is dit een voorbeeld van het gangbare soort platen. 

Ik laat hem toch zien omdat ik het simpelweg een mooie vogel vind.

Op de grond zie je ze wat minder vaak, dus kan ik ook platen laten zien van wat ander gedrag van de specht.

De omgeving werd voortdurend goed in de gaten gehouden.

Dat was ook nodig want er vloog op een zeker moment een roofvogel over, vermoedelijk een havik.

Er waren echter ook opdringerige soortgenoten.

Ik zag een keer een gevecht, maar alle opnamen mislukten: 

de sluitertijd was onder de heersende omstandigheden te langzaam.

Het waren anders wel spectaculaire beelden geworden.

Natuurlijk had ik ook gehoopt op andere soorten spechten, maar dat zat er deze dag niet in.

Een eekhoorntje was al vroeg op pad.

Ik had hem al op de achtergrond in het bos zien scharrelen, maar hij kwam ook even dichterbij buurten.

Als er iets te halen is zijn eekhoorntjes in zo'n bosachtige omgeving vaak van de partij.

Ze zijn waakzaam, maar tegelijkertijd brutaal genoeg om heel dichtbij te komen.

Een keer zelfs te dichtbij voor mijn 400 mm lens. 

Ook eekhoorntjes hebben wel eens dorst.

Heel alert.

Er ontgaat deze razendsnelle dieren niets.

Het maakt ze niets uit als er vogels vlakbij zitten, zolang er maar genoeg te eten is.

Zodra het eekhoorntje genoeg gegeten had verdween hij flink doorrennend naar het achterliggende bos. 

Als je eekhoorntjes in je eigen woonomgeving zelden ziet, vind je ze natuurlijk des te leuker.

Dat geldt in ieder geval voor mij.

Zo wilde ik hem uiteindelijk op de plaat hebben, met zijn pluimstaart mooi achter hem.

Nog een mooie pose tot besluit.

Zoals in de meeste boshutten was er een behoorlijk aantal soorten vogels te zien.

Deze bewaar ik voor een deel 2 dat over enige tijd zal verschijnen.

Maar eerst aandacht voor: