Op 7 april ben ik weer eens in Brabant geweest met als hoofddoel het fotograferen van roofvogels.
We werden niet teleurgesteld want behalve deze imposante havik zagen we ook nog een buizerd en een reeks kleinere vogels, waaronder de middelste bonte specht.
Deze keer krijgt uitsluitend de havik (Accipiter gentilis) alle aandacht.
moesten we nog wel een tijdje geduld hebben voordat de eerste havik verscheen.
waarna hij onmiddellijk met volle overgave aan de slag ging.
Hij droeg overigens geen ring.
zoals bijvoorbeeld van een buizerd die in de buurt was.
Zo is goed te zien wat er voor verschil tussen beide ogen was.
Had de havik een ontsteking rond zijn oog, waardoor een zwelling was ontstaan?
Met een grote veer in zijn snavel en zijn opvallend brede staart levert dit alles bij elkaar toch een bijzonder plaatje op.
Het is goed te zien hoeveel veren hij in korte tijd geplukt had.
Rommel maken kunnen ze!
Dat mochten wij na afloop weer opruimen, wat we trouwens aan het eind van de dag graag deden.
Wisselende lichtomstandigheden zorgden voor heel verschillende beelden.
Het had tijdens de rit naar Brabant nog overvloedig geregend, maar toen we bij de hut gekomen waren druppelde het alleen nog wat na en hadden we verder een droge dag.
De havik maakte de kop van de duif los van de romp.
Daarna vloog hij met de kop weg om niet meer terug te komen.
Hij had zich ongeveer 20 minuten uitgeleefd.
Het verbaasde mij wel dat hij niet van het vlees en de ingewanden had gegeten.
Behalve haar felle ogen viel ook haar ring op.
Zij verspilde geen tijd en ging direct aan de maaltijd,
waarbij ze nog wel tijd had om zich even te laten horen.
Zij had even oogkleppen voor.
Met haar ogen wijd open maakt zij een veel dreigender indruk.
Het was net of ze ons even intimiderend wilde aankijken (hoewel ze ons als het goed is natuurlijk niet kon zien).
In dit geval heb ik er alleen aan beide zijkanten een stuk afgesneden.
Terug naar de maaltijd, want daar verwachtte ik nog beelden van het opeten van het vlees en de ingewanden.
De spanning steeg wel, want je weet waarvoor de havik gekomen is.
Ze reageerde onmiddellijk op het gemiauw van een buizerd die in de buurt was.
Zij wilde vanzelfsprekend niet tijdens het eten verrast worden.
Nog een keer streng in de richting van de hut kijken, en dan .......
Sinds haar komst waren er slechts 5 minuten verstreken.
Ze werd niet meer afgeleid en begon in hoog tempo te eten.
Ze wist van wanten en verorberde achter elkaar flinke stukken vlees.
Na nog 3 minuten schreeuwde zij nog een keer voluit,
waarna ze haar vleugels uitsloeg om deze dag niet meer terug te keren.
Wat een indrukwekkende vogel!
