Jaaroverzicht 2024

 Al weer een jaar voorbij. 

Het valt niet mee om optimistisch naar de toekomst te kijken. 

Denk bijvoorbeeld maar aan al het oorlogsgeweld, aanslagen en klimatologische veranderingen. 

Hoe vinden we een oplossing voor de woningnood die vooral de toekomst van iedereen onder de 30 ernstig bedreigt?

Hoe gaan we om met de toestroom van mensen uit het Midden-Oosten en Afrika?

Het komende jaar zal wel duidelijk maken of er ook lichtpunten zijn. 

Mijn jaaroverzicht geeft een summiere terugblik op 2024.

Ik heb een aantal foto's geselecteerd, die niet persé de mooiste zijn, 

maar die wel een zo gevarieerd mogelijk overzicht van mijn ervaringen in de natuur in 2024 geven.

JANUARI

Januari leverde mij niet veel spectaculaire beelden op. 

Knobbelzwanen die uitgebreid een bad namen zorgden voor de plaat van de maand.

FEBRUARI 

In februari ben ik voor het eerst naar een vogelhut in het Purmerbos geweest.

De variatie aan soorten viel mij wat tegen maar wat ik zag leverde mij wel mooie platen op.

Het thema van de dag werd reflecties, een thema dat goed bij deze terugblik past.

De gaai was samen met een grote bonte specht het ideale model.

MAART

In maart ben ik in een vogelhut in Ilperveld geweest.

Door de overvloedige regenval was het overal erg nat, 

waardoor watervogels wat minder de noodzaak hadden om naar een poel te komen.

Fazanten en hazen zorgden voor veel afleiding en mooie platen.

APRIL

Voordat het terrein waar de vossenburcht verborgen was werd afgesloten heb ik er een aantal geweldige dagen gehad.

Deze platen geven een intiem inkijkje op het leven van een vossengezin.

(Let vooral ook op de details).

MEI

In mei had ik het geluk dat ik een boom vond waarin zowel boomklevers als grote bonte spechten 

een nest gemaakt hadden.

Het moment dat de jonge boomklevers uitvlogen heb ik helaas gemist. 

Van het voeren van de jonge spechten heb ik veel meer mee gekregen.

Vele uren heb ik er doorgebracht.

Toen de spechten erg onrustig werden bleek dat een buizerd wat verderop met een tak aan het stoeien was.

Ik kon er daarom niet anders dan een collage van maken waarin de drie soorten vogels te zien zijn.

JUNI

Tijdens mijn vakantie in juni heb ik weer een bezoek gebracht aan het natuurpark Anholter Schweiz.

Het ging mij in het bijzonder om de lynx en de otter. 

Die dag zat alles mee waardoor we een topdag hadden.

JULI

Op een vroege julimorgen was ik in de Amsterdamse Waterleidingduinen, 

op zoek naar vlinders, libellen en boomkikkers.

Met mijn doelsoorten had ik niet veel succes maar wel met een onverwachte passant.

Het gebeurt niet vaak dat ik daar een egel tegenkom, 

maar deze egel liep op zijn gemak naar mij toe.

Toen hij een paar meter voor mij was verliet hij het pad en liep de begroeiing in.

AUGUSTUS

In augustus werd ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens verrast door een boomkikker op een braam.

Geen twijfel mogelijk: foto van de maand.

SEPTEMBER

Het was een betrekkelijk rustige maand.

Ook al zag ik voor het eerst een goudplevier in de AWD, 

deze plaat van een tapuit vind ik toch mooier.

OKTOBER

Tijdens een vakantie in Zeeland (Noord-Brabant) brachten we een bezoek aan een bekende vogelhut in Drunen.

Zo'n bezoek is altijd een succes.

Deze actie van een eekhoorn spreekt tot de verbeelding, 

in ieder geval tot de mijne.

NOVEMBER

In november ben ik weer eens naar de marterhut in Drenthe geweest.

Het begint bijna een traditie te worden.

Behalve een das, steenmarters en bunzings kwamen er ook een paar onverwachte bezoekers.

Bruine ratten hebben een slechte reputatie.

Toch vind ik ze in een dergelijke omgeving heel goed passen en niet afstotend.

Het is niet voor het eerst dat hier een kat opdook, al is het deze keer een hele andere dan bij een eerder bezoek.

Deze kater zag er indrukwekkend uit, de ratten wisten niet hoe snel ze weg moesten vluchten.

De kater vond wel dat hij zijn sporen achter moest laten en zorgde voor een geurspoor bij de boomstam.

DECEMBER

Op een zonnige morgen was er op de Zuidpier en op het bijbehorende strand bar weinig te beleven.

Plotseling viel mijn oog op deze gewone zeehond, die tot mijn verrassing vergezeld was van twee anderen.

Dit maakte mijn bezoek natuurlijk helemaal de moeite waard.

Hiermee kom ik aan het eind van mijn overzicht.

Ik ben heel erg benieuwd wat het nieuwe jaar ons zal brengen.

Ik wens iedereen een voorspoedig en gezond 2025

Daarnaast maak ik van dit moment gebruik om iedereen te bedanken die dit jaar mijn blog bezocht heeft.

Reacties op mijn berichten heb ik zeer op prijs gesteld.

Een broodje kroket en een vindingrijke das

Een paar keer per jaar ga ik met een medefotograaf naar een hut om zoogdieren of vogels bekijken en te fotograferen. 

Het toeval wil dat hij gek is op kroketten, veel meer dan ik. 

Een tweede toeval is dat vlakbij de marterhut in Vledder een uitstekende snackbar is. 

Inmiddels heeft dat ertoe geleid dat wij als grap nu zeggen: 

"Welke hut zullen we kiezen bij een broodje kroket?"

Het is dit najaar opnieuw de hut in Vledder geworden.

Vorig jaar hebben wij in die hut een das gezien die ontdekt had hoe hij het deksel op een opening in een holle liggende stam kon optillen om zo bij het klaargelegde voedsel te komen. 

De kop is nauwelijks te zien, maar de drie witte plekken verwijzen er wel naar.

Op de foto is ook te zien dat het deksel schuin omhoog steekt.

Dit jaar pakte de das het weer anders aan. 

Staande op de liggende holle boom kon hij goed bij de stam ernaast komen, 

waar blijkbaar wat lekkers was verstopt.

Dat hadden wij niet verwacht.

Vol verbazing keken we naar de volgende actie. 

Het was nieuw voor ons dat een das in een stam kon klimmen.

Dit hadden we nog minder verwacht dan de vorige klimpartij.

Hij ging verder met zoeken en liet zich bij de waterbak bewonderen.

Het was duidelijk dat hij eraan gewend was dat er nog meer verstopt was.

En ja hoor, onder een afdekplaat was een ruimte waar voedsel verborgen was.

Het was duidelijk dat de das daar wel raad mee wist.

Zonder enige moeite zocht hij zich een weg naar het voedsel.

Hier is te zien dat hij bijna klaar was.

Even later besloot hij dat er voor hem niets meer te halen was, 

waarna hij er vandoor ging.

Natuurlijk hebben we veel meer foto's gemaakt, maar deze serie maakt duidelijk dat dassen slimme dieren zijn.

PRETTIGE FEESTDAGEN.

Leyduin en Groenendaal

Oranje dwergmycena

Niet alleen het zoeken naar paddenstoelen in de Amsterdamse Waterleidingduinen

maar ook in Leyduin en Groenendaal is inmiddels een traditie geworden. 

Onlosmakelijk hoort daar voor mij bij dat dit ook het erfgoed is van een enkele jaren geleden overleden medeblogger, 

Dick Vermeij, 

die vlakbij Groenendaal woonde.

Allereerst GROENENDAAL.

Een gele trilzwam oogt de ene keer mooier dan de andere.

 Ik heb ze mooier gezien, maar dit jaar bleef het bij dit exemplaar.

Deze honingzwam ziet er al beter uit. 

Meestal staan deze zwammen in groepjes bij elkaar, dus dit was een uitzondering.

Gewone oorzwammetjes heb ik dit jaar heel wat gevonden. 

Ze zijn tamelijk klein en onopvallend, maar als je goed oplet zie je ze niet over het hoofd.

Geweizwammetjes kan je ieder jaar wel vinden, maar het blijft een uitdaging om er een mooie plaat van te maken.

Het is in zoverre een lastig onderwerp, dat het meestal in het gezelschap van vele andere geweizwammetjes groeit.

Klein maar fijn.

Mini mycena's zijn behoorlijk algemeen, maar je moet natuurlijk wel goed kijken omdat ze echt klein zijn.

Bovendien moet je oppassen dat je niet in herhaling valt met dit onderwerp.

LEYDUIN

Leyduin had dit jaar meer te bieden dan Groenendaal, 

al vond ik het jammer dat ik geen aardsterren en kleine stinkzwammen heb gevonden.

Kleverige trilzwammetjes waren dit jaar kleiner dan ik gewend ben.

De natuur verrast steeds weer.

Met tegenlicht experimenteren leverde dit beeld op.

Weer eens wat anders en goed voor de broodnodige variatie.

Dit zou een botercollybia moeten zijn.

Helemaal zeker van de naam ben ik niet, maar een aantrekkelijk onderwerp is het in ieder geval wel.

Dit is voor iedereen vermoedelijk wel een oude bekende, de amethistzwam die ook wel rodekoolzwam genoemd wordt.

Door de mooie paarse kleur in combinatie met de herfsttinten kunnen ze voor fraaie composities zorgen.

Ze stonden dit jaar niet op de makkelijkste plekken, 

maar daardoor word je wel gedwongen om ze van alle kanten te bekijken.

Als je bezig bent gebeurt het regelmatig dat er belangstelling is voor wat je aan het doen bent. 

Het kunnen wandelaars zijn, maar ook kikkers of padden.

Deze keer is het een pad die heel rustig zat te kijken.

De favoriet van velen mag hier niet ontbreken: het porseleinzwammetje.

Omdat ze zo populair zijn probeer je er een onderscheidend plaatje van te maken.

Ik vind ze geslaagd, maar de meningen zijn nogal eens verdeeld.

Een russula, lid van een grote familie.

Volgens waarneming.nl is dit een waaiertje.

Of de naam klopt weet ik niet, maar een merkwaardig soort zwam vind ik het wel.

Het lijkt of deze zwam, toch een schimmelsoort, ook beschimmeld is.

Een wat vreemde eend in de bijt is deze dooiergele mestzwam.

Op een groot grasveld, gelegen tussen het bosrijke deel van het landgoed, 

stond een aantal van deze zeer kwetsbare zwammetjes.

Ik heb ze wel eens in een eerder stadium gezien, met een min of meer bolvormige hoed, maar niet op deze manier.

En daar zijn ze weer, de porseleinzwammetjes.

Deze zwam heb ik van twee kanten gefotografeerd, waardoor heel verschillende beelden ontstaan. 

Ik heb geen idee hoe deze zwam heet, maar ik vind dit een karakteristiek voorbeeld van verval.

Over verval gesproken.

Ook hier vind ik de naam niet interessant, maar de verschillende voorbeelden van verval zijn voor mij fotogeniek.

Tot besluit van mijn paddenstoelenseizoen nog een paar herfstcomposities.

Het is duidelijk te zien dat het om dezelfde zwammetjes gaat, 

maar het verschil in lichtinval levert ook hier verschillende beelden op.

Het is inmiddels december, tijd voor wintergasten.

Nu is het hopen dat ze zich volop laten zien.