Varia

Ook al heb ik niet te klagen over voldoende nieuw materiaal, 

toch het leek mij een goed idee mijn archief van 2025 een beetje op te schonen. 

Vandaar dat hier zo maar eens een damhert verschijnt. 

In de wintermaanden wordt er in de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD)

 op ze gejaagd om het aantal terug te brengen. 

Dit hert had daar blijkbaar geen idee van want het liep op zijn gemak door een stroompje.

Wintertalingen laten zich in de AWD in de wintermaanden wat meer zien dan 's zomers. 

Soms geven ze je een kansje om bij ze in de buurt te komen.

In maart ben ik een keer naar Waterland geweest in de hoop nonnetjes te zien.

Dat liep op een teleurstelling uit want ze bleven veel te ver weg. 

Bij de hut was ook een waterbak, waar onder andere eksters naar wat eetbaars kwamen zoeken. 

Dus bij wijze van uitzondering een plaat van een ekster.

Ze horen niet bij mijn favoriete vogels omdat ze te dominant zijn in onze tuin.

Grote bonte spechten lieten zich veelvuldig bewonderen, zoals bij veel vogelhutten.

Deze specht deed in ieder geval zijn best om goed te poseren.

We kwamen voor watervogels, maar we kregen niet de gehoopte soorten op een aantrekkelijke manier voor de lens. 

Grauwe ganzen waren er wel volop te zien.

Van de eenden lieten krakeenden zich het best bewonderen.

De verrassing van de dag was een ijsvogel, die korte tijd op een tak voor de hut bleef zitten.

Ze bleef maar kort, maar we waren er blij mee.

Ondanks wat mindere ervaringen in 2024 ben ik toch weer eens naar de Groene  Jonker geweest.

Het riet groeit er namelijk zo uitbundig dat het zicht op het water beperkt blijft. 

Je moet dan hopen dat de rietvogeltjes je goed gezind zijn.

De rietzanger deed in ieder geval zijn best.

Blauwborsten hielden wat meer afstand.

Deze plaat geeft wel een goed beeld van de wereld waarin ze leven.

Ik kon zelfs een redelijk vliegbeeld maken.

In het verleden heb ik wel veel mooiere platen van dit vogeltje gemaakt.

De blauwborst is een van de soorten waarom mensen naar dit gebied komen.

Terug naar de AWD.

Dit damhert had inmiddels zijn gewei afgeworpen en was aan de jacht ontsnapt.

Het bastgewei was al duidelijk zichtbaar, net als de vele vliegen die om zijn kop vlogen.

Een paartje roodborsttapuiten werd een beetje onrustig toen ik in de buurt kwam.

Blijkbaar hadden ze vlakbij een nest in het struikgewas, dus ik ben er maar kort gebleven.

Het vrouwtje heeft duidelijk andere kleuren dan het mannetje.

Het is algemeen bekend dat het licht 's morgens heel mooi kan zijn.

Op één van die ochtenden zag ik een aantal dodaarzen, waarvan dit een mooi voorbeeld is.

Er kwam een moeder wilde eend met een aantal pulletjes voorbij toen ik aan de waterkant zat.

Zo'n kleintje vraagt erom om vereeuwigd te worden.

En nogmaals.

Het licht was op dit moment niet mooi (veel te hard) maar de actie wel.

Meerkoeten zorgen vaak voor spektakel.

Zij hebben over het algemeen een kort lontje, zeker als ze nestelen of jonkies hebben.

Voor een gevecht met een indringer zijn ze al heel snel in.

En jawel, tot mijn eigen verrassing ben ik nog een keer naar de Groene Jonker gegaan.

Je weet maar nooit.

Een rietzanger zat plotseling verrassend dichtbij.

Dat was een meevaller.

Een nog grotere verrassing was deze snor, die op zijn kenmerkende manier duidelijk zat te snorren.

Hier nam hij even pauze.

Even later liet hij uit volle borst horen dat hij er was.

Omdat het behoorlijk waaide was het een flinke opgave om platen te maken

waarbij de rietstengels niet hinderlijk in de weg zaten. 

In de lente laten koekoeken zich regelmatig horen, zoals ook in de Groene Jonker.

Deze koekoek verraste mij door plotseling langs te vliegen. 

Tot mijn plezier lukte het mij om deze plaat te maken. 

Natuurlijk had ik meer kunnen croppen, maar ik laat het hierbij.

Grote bonte spechten zijn weer druk bezig met het voeren van hun jongen.

Wellicht de volgende keer meer hierover.

Lente

Het voorjaar begon voor mij pas goed in april. 

Voor mij reden genoeg om mij nu te richten op mijn mooiste momenten in de Amsterdamse Waterleidingduinen vanaf die maand tot nu toe. 

Omdat een aantal delen van het gebied tijdelijk zijn afgesloten en tot rust- en broedgebied zijn verklaard, 

ben ik wel wat beperkt in mijn mogelijkheden. 

Een belangrijke reden is de gekte rond jonge vossen in voorafgaande jaren,

waarop teveel bezoekers afkwamen waarvan een deel zich niet wist te gedragen. 

Parende bruine kikkers heb ik maar één keer gezien. 

Waarschijnlijk ben ik niet vaak genoeg op zoek geweest óf ik heb de juiste plaatsen gemist. 

Het lijkt of er een dun olieachtig filmpje over het wateroppervlak ligt, waardoor een blauwige tint ontstaat.

Dodaarzen zie ik in bepaalde kanalen vaak. 

De plaat van deze over het water rennende dodaars is weliswaar niet helemaal scherp, 

maar ik wilde hem hier toch plaatsen.

Zo is hij natuurlijk mooier

Grote zilverreigers zijn ook in de AWD steeds vaker te zien. 

Ik vind het telkens weer een uitdaging om ze vliegend scherp vast te leggen.

Bovendien vind ik ze mooi genoeg om te proberen er aansprekende platen van te maken.

Kleine vogeltjes zijn niet zo eenvoudig goed in beeld te krijgen.

Neem nu deze grasmus. 

Met wat moeite kreeg ik hem net in beeld tussen de blaadjes door.

Met kleine plevieren gaat het mij meestal, zeker met veel geduld, wat beter af.

Ik word hier duidelijk goed in de gaten gehouden.

Jaarlijks komen ze naar het zelfde gebiedje terug, waardoor ik ieder jaar hoop er een mooie plaat van te kunnen maken.

In april komen de zandhagedissen weer tevoorschijn. 

Dit mannetje was al goed op kleur.

Gelukkig voor hem was er ook een vrouwtje in de buurt.

Ze lag zich in de ochtendzon lekker op te warmen. 

Dus, eropaf.

Hij benaderde haar voorzichtig, beet haar eens in haar zij zoals hagedissen in deze tijd vaak doen.

Zij tolereerde hem wel, maar van paren was nog geen sprake.

Eerst maar eens aan elkaar wennen.

Het zou leuk zijn om weer eens een paring te kunnen zien.

Snoeken hebben vaak hun favoriete jachtgebied.

Als het wateroppervlak min of meer rimpelloos is probeer ik dan een plaatje van deze jager te maken.

Ik vind dit de mooiste plaat geworden.

Lieveling, zo heet deze dagactieve nachtvlinder.

Voor mij was dit een eerste kennismaking met deze vlindersoort.

Het was een verrassing om op het Eiland van Rolvers een vijftal koeien te zien. 

In het kader van een duidelijk begrazingsplan mogen zij daar nu een tijd grazen.

Vorig jaar was er al een schaapskudde die een aantal stukken duingebied mocht begrazen.

Het aantal damherten is inmiddels flink verminderd, 

waardoor het nodig is bepaalde soorten begroeiing gericht aan te pakken.

Het eiland is omheind, maar de koeien hadden op een morgen een ontsnappingsweg gevonden. 

Ze waren tegen de verwachting in door een duinpoel het gebied uitgelopen.

Dieren kunnen inventief zijn.

's Morgens vroeg zijn vlinders nog niet erg actief.

Dat gold ook voor deze sint jacobsvlinder, die rustig aan een stengel bleef hangen.

Een soortgenoot dreef op het water van een kanaal.

Hoe dat zo gekomen is weet ik niet, hoe het afgelopen zal zijn weet ik wel.

Ik was op zoek naar uitsluipers. 

Na een vruchteloze poging een paar dagen eerder had ik de keer erna wel succes:

Het zag er aanvankelijk niet goed uit maar uiteindelijk vond ik twee uitsluipers van een viervlek.

Het blijft een fascinerend natuurverschijnsel om te zien hoe een libel zich uit het omhulsel van een larve weet te wurmen.

Met mijn macrolens en een tussenring kon ik deze plaat maken.

Een prettig onderwerp, want stilhangen kunnen ze als de beste.

Alleen moest ik wat rekening houden met een beetje wind.

Ik heb ze al vaak gefotografeerd maar het blijft mij boeien.

Het kost ook altijd wel wat moeite om geen storende elementen erbij in beeld te krijgen.

Als je met tussenringen werkt kan je de details mooi in beeld krijgen.

Je ziet dan pas goed hoe ingenieus deze insecten samengesteld zijn.

Het zijn rovers, maar tegelijk ook buitengewoon mooi.

Vlinders zoals deze argusvlinder waren ook steeds meer te zien.

 Jammer dat ze vaak een voorliefde hebben voor een rommelige achtergrond.

Bij wijze van variatie kon ik deze plaat van het vrouwtje van een roodborsttapuit maken,

 met een andere achtergrond dan gebruikelijk.

Een mooie combinatie al zeg ik het zelf.

Zo kan het ook.

Tot mijn verrassing kreeg ik ruim de gelegenheid van de roodborsttapuiten om er platen van te maken. 

Het was zelfs lastig om te kiezen.

Libellen en juffers bleken begin mei massaal uitgeslopen te zijn.

Bij een rietkraag vloog op een keer een wolk viervlekken uit het riet op.

Deze azuurwaterjuffer was een van de verschillende soorten juffers die daar ook te zien waren.

Tussen de stengels hing deze rups van een dagactieve nachtvlinder, klein hageheld geheten.

Dr rups is veel mooier dan de vlinder.

Hij had trouwens gezelschap van een mier (op de linker stengel).

Zo kan je hem goed zien in volle glorie.

En zo komen we bij de laatste beelden.

Dit is de uitsluiper van een glassnijder.

Ik kon er maar één vinden, maar ik was er wel blij mee.

Ik sluit af met nog een detailbeeld van deze libel.

Het is een lange post geworden.

Niet onverwacht, want de lente heeft in korte tijd heel veel te bieden.