Lente

Het voorjaar begon voor mij pas goed in april. 

Voor mij reden genoeg om mij nu te richten op mijn mooiste momenten in de Amsterdamse Waterleidingduinen vanaf die maand tot nu toe. 

Omdat een aantal delen van het gebied tijdelijk zijn afgesloten en tot rust- en broedgebied zijn verklaard, 

ben ik wel wat beperkt in mijn mogelijkheden. 

Een belangrijke reden is de gekte rond jonge vossen in voorafgaande jaren,

waarop teveel bezoekers afkwamen waarvan een deel zich niet wist te gedragen. 

Parende bruine kikkers heb ik maar één keer gezien. 

Waarschijnlijk ben ik niet vaak genoeg op zoek geweest óf ik heb de juiste plaatsen gemist. 

Het lijkt of er een dun olieachtig filmpje over het wateroppervlak ligt, waardoor een blauwige tint ontstaat.

Dodaarzen zie ik in bepaalde kanalen vaak. 

De plaat van deze over het water rennende dodaars is weliswaar niet helemaal scherp, 

maar ik wilde hem hier toch plaatsen.

Zo is hij natuurlijk mooier

Grote zilverreigers zijn ook in de AWD steeds vaker te zien. 

Ik vind het telkens weer een uitdaging om ze vliegend scherp vast te leggen.

Bovendien vind ik ze mooi genoeg om te proberen er aansprekende platen van te maken.

Kleine vogeltjes zijn niet zo eenvoudig goed in beeld te krijgen.

Neem nu deze grasmus. 

Met wat moeite kreeg ik hem net in beeld tussen de blaadjes door.

Met kleine plevieren gaat het mij meestal, zeker met veel geduld, wat beter af.

Ik word hier duidelijk goed in de gaten gehouden.

Jaarlijks komen ze naar het zelfde gebiedje terug, waardoor ik ieder jaar hoop er een mooie plaat van te kunnen maken.

In april komen de zandhagedissen weer tevoorschijn. 

Dit mannetje was al goed op kleur.

Gelukkig voor hem was er ook een vrouwtje in de buurt.

Ze lag zich in de ochtendzon lekker op te warmen. 

Dus, eropaf.

Hij benaderde haar voorzichtig, beet haar eens in haar zij zoals hagedissen in deze tijd vaak doen.

Zij tolereerde hem wel, maar van paren was nog geen sprake.

Eerst maar eens aan elkaar wennen.

Het zou leuk zijn om weer eens een paring te kunnen zien.

Snoeken hebben vaak hun favoriete jachtgebied.

Als het wateroppervlak min of meer rimpelloos is probeer ik dan een plaatje van deze jager te maken.

Ik vind dit de mooiste plaat geworden.

Lieveling, zo heet deze dagactieve nachtvlinder.

Voor mij was dit een eerste kennismaking met deze vlindersoort.

Het was een verrassing om op het Eiland van Rolvers een vijftal koeien te zien. 

In het kader van een duidelijk begrazingsplan mogen zij daar nu een tijd grazen.

Vorig jaar was er al een schaapskudde die een aantal stukken duingebied mocht begrazen.

Het aantal damherten is inmiddels flink verminderd, 

waardoor het nodig is bepaalde soorten begroeiing gericht aan te pakken.

Het eiland is omheind, maar de koeien hadden op een morgen een ontsnappingsweg gevonden. 

Ze waren tegen de verwachting in door een duinpoel het gebied uitgelopen.

Dieren kunnen inventief zijn.

's Morgens vroeg zijn vlinders nog niet erg actief.

Dat gold ook voor deze sint jacobsvlinder, die rustig aan een stengel bleef hangen.

Een soortgenoot dreef op het water van een kanaal.

Hoe dat zo gekomen is weet ik niet, hoe het afgelopen zal zijn weet ik wel.

Ik was op zoek naar uitsluipers. 

Na een vruchteloze poging een paar dagen eerder had ik de keer erna wel succes:

Het zag er aanvankelijk niet goed uit maar uiteindelijk vond ik twee uitsluipers van een viervlek.

Het blijft een fascinerend natuurverschijnsel om te zien hoe een libel zich uit het omhulsel van een larve weet te wurmen.

Met mijn macrolens en een tussenring kon ik deze plaat maken.

Een prettig onderwerp, want stilhangen kunnen ze als de beste.

Alleen moest ik wat rekening houden met een beetje wind.

Ik heb ze al vaak gefotografeerd maar het blijft mij boeien.

Het kost ook altijd wel wat moeite om geen storende elementen erbij in beeld te krijgen.

Als je met tussenringen werkt kan je de details mooi in beeld krijgen.

Je ziet dan pas goed hoe ingenieus deze insecten samengesteld zijn.

Het zijn rovers, maar tegelijk ook buitengewoon mooi.

Vlinders zoals deze argusvlinder waren ook steeds meer te zien.

 Jammer dat ze vaak een voorliefde hebben voor een rommelige achtergrond.

Bij wijze van variatie kon ik deze plaat van het vrouwtje van een roodborsttapuit maken,

 met een andere achtergrond dan gebruikelijk.

Een mooie combinatie al zeg ik het zelf.

Zo kan het ook.

Tot mijn verrassing kreeg ik ruim de gelegenheid van de roodborsttapuiten om er platen van te maken. 

Het was zelfs lastig om te kiezen.

Libellen en juffers bleken begin mei massaal uitgeslopen te zijn.

Bij een rietkraag vloog op een keer een wolk viervlekken uit het riet op.

Deze azuurwaterjuffer was een van de verschillende soorten juffers die daar ook te zien waren.

Tussen de stengels hing deze rups van een dagactieve nachtvlinder, klein hageheld geheten.

Dr rups is veel mooier dan de vlinder.

Hij had trouwens gezelschap van een mier (op de linker stengel).

Zo kan je hem goed zien in volle glorie.

En zo komen we bij de laatste beelden.

Dit is de uitsluiper van een glassnijder.

Ik kon er maar één vinden, maar ik was er wel blij mee.

Ik sluit af met nog een detailbeeld van deze libel.

Het is een lange post geworden.

Niet onverwacht, want de lente heeft in korte tijd heel veel te bieden.