Witte neushoorn

Tijdens onze rondreis troffen we in het Kruger NP al snel een tweetal witte neushoorns aan, beide met hoorn.

Door de voortdurende stroperij worden neushoorns ernstig in hun bestaan bedreigd. 

Het gaat stropers uitsluitend om de hoorn, maar neushoorns worden in de jacht hierop vrijwel altijd gedood.

Een kilo hoorn blijkt een marktwaarde van zo'n 100.000 euro per kg te hebben.

Een hoorn kan 8-12 kg wegen........

De hoorns bestaan uit keratine, waaruit ook onze haren en nagels bestaan. 

Er is dus niet eens sprake van een hoorn die grotendeels uit kalk bestaat.

Men schrijft vooral in Aziatische landen een medicinale werking toe aan hoorn, waar mensen heilig in geloven.

Op televisie zijn er al meerdere malen reportages over dit thema te zien geweest.

Later kwamen we een eenzame witte neushoorn tegen die door een droge rivierbedding liep.

De meeste mensen weten inmiddels wel dat wit hier niets met de kleur te maken heeft maar dat het woord is afgeleid van het Engelse woord wide. 

Witte neushoorns zijn grazers en hebben een relatief brede bek, vandaar.

Zwarte neushoorns hebben een meer puntige lip omdat ze vooral takken eten.

Witte neushoorns lopen vaak met hun kop omlaag. Ook dat heeft te maken met het feit dat ze grazers zijn.

De veel agressievere zwarte neushoorns houden hun kop veel meer omhoog.

Op het bovenstaande beeld is te zien dat tickpickers (ossenpikkers) de neushoorn ontdoen van ongewenste insecten.

Toch zijn ossenpikkers ook parasieten, want ze houden wonden van hun gastheer opzettelijk open, om zich te goed te doen aan het bloed.

Tot ons grote plezier zagen we een dag later nog een tweetal neushoorns, ook weer met hoorn.

Dat hadden we niet verwacht, gelet op de meedogenloze stroperij.

In Zimbabwe hebben we een nationaal park bezocht waar men zich intensief bezig houdt met bescherming van neushoorns,
zowel witte als zwarte.

Onder leiding van een ranger en twee gewapende collega's zijn we met een safarivoertuig het park ingetrokken.

's Morgens vroeg had men al drie neushoorns gespot, waaronder een kalf.

In de buurt van die plek mochten wij de wagen uit; wandelend in een rij gingen we door de kniehoge dorre grassen op zoek.

Het adrenalinegehalte in ons bloed steeg snel. Wat een spanning.

Toen we ze onder enkele bomen zagen staan, waren ze slecht te zien.

Gelukkig liepen ze wat verder naar een plek waar ze al veel beter zichtbaar waren.

Bij dit beeld heb ik volledig ingezoomd (400 mm), bij het eerdere beeld slechts tot 200 mm.

Neushoorns zien slecht, maar horen des te beter.

Je moet dus aan de goede kant van de wind blijven.

De neushoorns liepen opnieuw een stukje verder.
Door zelf ook voorzichtig een omtrekkende beweging te maken konden we ze nog wat beter zien.

Uiteindelijk waren ze hooguit 15 meter bij ons vandaan, onvoorstelbaar.

Men heeft alle neushoorns onthoornd om alle dieren gelijke kansen te geven en ze oninteressant voor stropers te maken.

Een neushoorn zonder hoorn is altijd de verliezer in een duel met een neushoorn die zijn hoorn nog heeft.

Vanzelfsprekend is de kwetsbaarheid van neushoorns ten opzichte van roofdieren wel toegenomen, want ze zijn hun geduchte wapen kwijt.

Hier is te zien dat de neushoorns in dit NP een oormerk krijgen. Tevens is er met gele verf een code op hun rug aangebracht.

Van alle dieren is DNA afgenomen dat in een databank wordt opgeslagen.

Het is duidelijk dat dit mee kan helpen de herkomst van hoorn op te sporen en hiermee stropers en handelaars aan te pakken.

Stropers houden er niet van als ze een neushoorn hebben opgespoord die geen hoorn meer blijkt te hebben.

Neushoorns zonder hoorn worden dan alsnog gedood.
Onder stropers zal het ongetwijfeld bekend zijn dat er in dit park voor hun niets te halen is.

De hoorn kan weer aangroeien.

Dit betekent dat men na een jaar of vijf de hoorn opnieuw moet verwijderen om stropers voor te blijven.

Omdat de neushoorns hierbij verdoofd moeten worden is dit geen pretje voor de dieren.
Ze krijgen onvermijdelijk stoffen in hun lijf die pas na een aantal jaren volledig verdwenen zijn.

Het gaf echt een kick om deze kolossale dieren van zo'n korte afstand te kunnen bekijken. 

De deskundigheid van de ranger en de aanwezigheid van gewapende wachten waren natuurlijk heel belangrijk voor ons.

Alleen, tijdens het observeren en fotograferen van de dieren denk je daar geen moment aan.

Later op die dag zagen we nog een, volgens de ranger, wat chagrijnige neushoorn stier.

Wij eropaf. 

Opnieuw konden we tot op zo'n 15-20 meter komen.

Hij keek eens onze kant op en ging rustig verder met eten.

Geen bedreiging.
Gelukkig maar, want een volwassen witte neushoorn kan zo'n 2000-2300 kg wegen.
(zwarte neushoorns zijn veel lichter, 800-1000 kg).
Zulke dieren wil je niet op je af zien komen.

Na een tijdje keerde hij ons zijn rug, beter gezegd zijn achterwerk, toe.

Hij hield het voor gezien.

Men doet veel moeite de stropers te bestrijden.

Je ziet bij de nationale parken borden die verwijzen naar Anti-Poaching Units.

Het is een kostbaar en gevaarlijk werk om de neushoorns te beschermen.

Zonder deze bescherming bestaat er echter een grote kans dat ze uitsterven.