Na een eerste kennismaking in 2023 ben ik in maart opnieuw naar Ilperveld gegaan in de hoop een aantal typisch Nederlandse weidevogels te zien.
Via een plas-dras weide moet je van de weg naar de hut lopen.
Dit jaar waren laarzen nog harder nodig dan vorig jaar want het weiland was verbluffend nat.
De plas voor de hut was ook aanmerkelijk groter dan vorig jaar.
De vogel van de dag werd voor mij deze schitterende fazant.
Het aantal kieviten (Vanellus vanellus) was beduidend kleiner dan vorig jaar.
Grutto's zag ik alleen op afstand vliegen.
Dat viel mij tegen.
Bergeenden (Tadorna tadorna) bleven weliswaar iets verder weg dan ik hoopte, maar ze kwamen toch goed in beeld.
Een verrassing waren wintertalingen (Anas crecca).
Toen we later de boer spraken bleek dat hij blij verrast was dat we deze vogels gezien hadden.
Aan het beeld is te zien dat het regende toen wij het paartje zagen.
Het weer was deze dag afwisselend zonnig en een beetje regenachtig.
We werden verwend door een fazantenhaan (Phasianus colchicus).
Hij kwam regelmatig prachtig in beeld.
Vorig jaar heb ik daar geen fazanten gezien, nu hadden we niets te klagen.
Hennen heb ik er trouwens niet gezien.
Hij kwam tot vlakbij het water, vlak voor de hut.
Af en toe kwam er een tweede haan in de buurt.
Tot een gevecht kwam het niet.
Wat waarschuwende geluiden bleken afdoende.
De wintertalingen vlogen soms weg, maar keerden telkens weer terug.
In de zon komen de kleuren veel mooier over.
Het vrouwtje laat ik deze keer niet zien, de platen vind ik niet mooi genoeg.
Krakeenden (Mareca strepera) brachten een vluchtig bezoek, net lang genoeg om het mannetje op de plaat te krijgen.
Een paartje meerkoeten kwam een beetje stiekem over het weiland naar de plas gelopen.
Na een stukje zwemmen zochten ze een plek op aan de waterkant, achter een bos pitriet.
Misschien dachten dat ze daar voldoende verscholen waren tegen nieuwsgierige blikken.
Zij wilde in ieder geval niemand zien.
Er kon geen misverstand bestaan over hun bedoelingen.
Een witte kwikstaart (Motacilla alba) kwam ook even buurten.
Scholeksters (Haematopus ostralegus) bleven een tijdje op het kleine eilandje in het midden van de plas voor de hut.
Er volgde onder meer een uitgebreide poetsbeurt.
Het was een beetje regenachtig waardoor druppeltjes op het verenpak bleven liggen.
Hier is dat nog beter te zien.
De laatste jaren duiken scholeksters steeds meer in woonwijken op.
Ze voelen zich daar beter thuis dan ik had verwacht.
Hazen (Lepus europaeus) waren behoorlijk actief.
Prettig was dat ze af en toe ook tamelijk dichtbij kwamen.
Het was grappig om te zien dat ganzen ze niet bij zich in de buurt wilden hebben.
Ze gingen er al gakkend achteraan waardoor de hazen het bekende pad kozen.
Het was al weer een tijdje geleden dat ik ze zo goed heb kunnen zien.
Regelmatig rende een tweetal voorbij,
waarbij het niet meeviel om ze zowel scherp als helemaal vrij in beeld te krijgen.
Tot besluit nog een tweetal platen van de fraaie, kleurrijke fazantenhaan.
Grutto's en tureluurs ontbraken.
Dat viel mij wel tegen, maar het koude natte voorjaar speelde hier een grote rol.
Ook de boer bleek het hier heel anders gewend te zijn.
Wellicht krijg je hier later in het voorjaar meer typerende lentebeelden te zien.
