Olifanten

Olifanten, wie kent ze niet?

We onderscheiden om te beginnen Afrikaanse en Aziatische olifanten.

De Afrikaanse, waarvan hierboven een afbeelding, 

verdelen we in savanneolifanten (die veruit het meeste voorkomen), bosolifanten en woestijnolifanten.

De Aziatische of Indische verdeelt men ook wel in Sri Lankaanse, Indiase  en Sumatraanse olifanten.

Ik beperk mij hier tot de twee hoofdgroepen.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

Maar ..............., de lightbox werkt bij mij in Google niet.

Als je ze toch groter wilt zien moet je stuk voor stuk op elke foto klikken.

Bloggers wegen zijn ondoorgrondelijk.

Afrikaanse olifanten (Loxodanta africana) zijn een stuk groter dan de Aziatische. 

Zij zijn de grootste landdieren die op aarde voorkomen.

Een kudde wordt aangevoerd door de matriarch, over het algemeen het grootste en meest ervaren vrouwtje. 

Jonge mannetjes worden alleen in de kudde geduld tot ze ongeveer 12 jaar oud zijn.

Als ze zich geïrriteerd of bedreigd voelen laten ze dat bijvoorbeeld merken door te trompetteren en met de oren te wapperen.

Hier gebeurde dat toen we met een boot vrij dicht langs de oever van een grote rivier voeren.

De moeder, ook wel koe genoemd, hield niet van pottenkijkers..

Afrikaanse olifanten zijn zwaargewichten.

De mannen, ook wel stier of bul genoemd, kunnen wel 4 meter hoog worden en zo'n 7000 kg zwaar.

De koeien zijn wat kleiner en lichter.

Beide seksen hebben slagtanden, in tegenstelling tot de Aziatische waarbij alleen de stieren slagtanden hebben.

Stieren leven solitair of in groepjes van jonge dieren. 

Afrikaanse olifanten communiceren met elkaar op verschillende manieren.

Ze kunnen allerlei geluiden maken ( voor ons maar ten dele hoorbaar) en ze hebben natuurlijk hun lichaamstaal.

Ze kunnen trillingen via hun poten veroorzaken maar ook opvangen.

We noemen dit seismische communicatie.

Het is een heel vreemde ervaring om plotseling op een stuk olifantenkaak, wervels en andere botten te stuiten.

Het overkwam mij in de Okavango delta in Botswana.

Maar wat zijn ze zwaar!

Ik heb een paar botten opgetild en was er wel van onder de indruk.

Hier ligt een wervel naast een stuk mest.

Die brokken mest hebben een grootte die vergelijkbaar is met een hand- of volleybal.

Olifanten produceren veel mest, niet zo vreemd bij een consumptie van ca. 200 kg plantaardig voedsel per dag.

Olifanten zijn grote eters.

De vezels in de mest worden wel eens gebruikt om papier van te maken.

Zo krijg je origineel briefpapier, zonder luchtje!

Olifanten hebben een goed geheugen, zoals al vele malen gebleken is.

Waarschijnlijk vergeet deze koe nooit meer dat ik haar gefotografeerd heb.

Door haar oren wijd te spreiden probeerde ze in ieder geval indruk te maken.

Dat is haar bij mij  zeker gelukt.

Door te wapperen met de oren kan ze ook voor wat verkoeling zorgen.

Deze olifant had feilloos onthouden waar in droge tijden water te halen was, 

namelijk bij een lekke leiding van een waterreservoir op het dak van een toiletgebouw.

Ik stond later in dat toiletgebouw en keek door een raamopening (zonder glas) in een toilet deze olifant recht in de ogen.

Als zij haar slurf naar binnen had gestoken had ze mij zeker aan kunnen raken (als ik was blijven staan).

Zou ook deze olifant mijn gezicht onthouden hebben?

Olifanten zorgen goed voor hun jeugd.

De kleintjes worden afgeschermd van gevaar en ze worden bijvoorbeeld uit de modder getild als zij er alléén niet uit kunnen komen.

In water en modder zijn ze graag.

Zij spuiten dat over hun lijf waar ze maar kunnen.

In een tentenkamp in Namibië kregen we vele jaren geleden bezoek van een olifant.

Ik zat in mijn tent, niet al te ver bij hem vandaan.

De ogen van een olifant zijn niet zo heel erg goed, dus ik maakte mij geen zorgen.

Fascinerend was het wel. 

De olifant was omgelopen en achter onze tent terechtgekomen.

Dit was hét moment voor een bijzondere foto.

We waren in een erg woestijnachtig gebied, bij de Namib woestijn.

Hebben we daar wellicht een woestijnolifant gezien?

Nu naar de Aziatische olifanten (Elephas maximus), en in het bijzonder hier de Sri Lankaanse.

De oren zijn beduidend kleiner dan bij de Afrikaanse.

Omdat ze meer in bosachtige omgeving leven hoeven ze minder te koelen dan de Afrikaanse die op de open vlakten leven in de volle zon.

Deze olifanten leefden in een reservaat.

Als ze daarbuiten de kans krijgen zijn ze in staat akkers volledig te plunderen.

Hoe zal het met de dieren in reservaten gaan als de Coronamaatregelen nog lange tijd voortduren?

Mensen zijn afhankelijk van de inkomsten die toeristen meebrengen.

Nu veel toeristen noodgedwongen thuisblijven vallen de inkomsten weg.

Zakt het wildbeheer nu in en zal er meer gejaagd worden?

De lichtrood gekleurde rand om de oren verbaasde ons wel. 

De oren zijn goed doorbloed en zorgen er mede voor dat warmte kan worden afgestaan.

Dat valt overigens niet mee als het zo'n 35 graden Celsius warm is.

Een momentje van rust aan het eind van de middag.

Dorst hebben de olifanten vaak.

Ze drinken meestal zo'n 200 liter per dag.

Kleine olifantjes worden wel eens wees.

De stieren zorgen toch al niet voor hun nageslacht en koeien kunnen wel eens gedood worden door bijvoorbeeld stropers.

Als de jonge olifantjes niet opgevangen worden overleven ze het niet.

We zijn in Sri Lanka in een Elephant Transit Home geweest waar de wezen een veilig tehuis krijgen.

Via een zorgvuldig begeleidingsprogramma worden de olifantjes voorbereid op een terugkeer in de vrije natuur.

Ze kregen daar te eten en mochten baden in een grote poel.

Dat  was een succesnummer!

Met volle overgave stortten ze zich in het water.

Natuurlijk werd er ook gespoten en gedronken.

In een rustgevende omgeving winden sommige olifanten zich soms toch wel eens op.

Dit kan af en toe leiden tot nageslacht.

De draagtijd van olifanten is 22 maanden.

Een koe krijgt gemiddeld maar één keer per vijf jaar een kalf.

Ook al lijkt een pasgeboren kalf vergeleken met zijn moeder klein, het weegt toch al zo'n 100 kg.

Meestal krijgt ze één kalf, maar we hebben in Afrika wel eens een olifantenkoe met twee kalveren gezien.

Een olifant passeerde onze jeep op nauwelijks een meter afstand.

Met mijn 100-400 mm lens op 100 mm ingesteld kon ik deze plaat maken.

De olifant was in een heel gemoedelijke bui, gelukkig.

Het is goed te zien dat deze olifant aarde op zijn kop en rug gegooid had. 

Aziatische olifanten hebben een tamelijk rechte rug, terwijl die bij Afrikaanse olifanten meer aflopend is.

Hij gunde ons geen blik waardig en verdween in het bos.

Het ging tot en met maart goed met de olifanten in Sri Lanka.

Nu maar hopen dat de corona crisis geen nadelige gevolgen voor de populatie heeft.

Voor ivoor zijn deze olifanten in ieder geval niet interessant.

Opnieuw een lang bericht.

Mijn dank en complimenten aan iedereen die het tot het eind heeft volgehouden om dit te bekijken en te lezen.😊

En dan nog dit (sprak hij trots):

De foto die ik in april van een citroenkwikstaart gemaakt heb staat op de omslag van het blad Fitis van de Vogelwerkgroep Zuid-Kennemerland.

In dit blad staat nog een tweede foto die ik van deze vogel gemaakt heb.

In Dutch Birding nr 3 van 2020 is de foto ook opgenomen.