Varia

Ook al heb ik niet te klagen over voldoende nieuw materiaal, 

toch het leek mij een goed idee mijn archief van 2025 een beetje op te schonen. 

Vandaar dat hier zo maar eens een damhert verschijnt. 

In de wintermaanden wordt er in de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD)

 op ze gejaagd om het aantal terug te brengen. 

Dit hert had daar blijkbaar geen idee van want het liep op zijn gemak door een stroompje.

Wintertalingen laten zich in de AWD in de wintermaanden wat meer zien dan 's zomers. 

Soms geven ze je een kansje om bij ze in de buurt te komen.

In maart ben ik een keer naar Waterland geweest in de hoop nonnetjes te zien.

Dat liep op een teleurstelling uit want ze bleven veel te ver weg. 

Bij de hut was ook een waterbak, waar onder andere eksters naar wat eetbaars kwamen zoeken. 

Dus bij wijze van uitzondering een plaat van een ekster.

Ze horen niet bij mijn favoriete vogels omdat ze te dominant zijn in onze tuin.

Grote bonte spechten lieten zich veelvuldig bewonderen, zoals bij veel vogelhutten.

Deze specht deed in ieder geval zijn best om goed te poseren.

We kwamen voor watervogels, maar we kregen niet de gehoopte soorten op een aantrekkelijke manier voor de lens. 

Grauwe ganzen waren er wel volop te zien.

Van de eenden lieten krakeenden zich het best bewonderen.

De verrassing van de dag was een ijsvogel, die korte tijd op een tak voor de hut bleef zitten.

Ze bleef maar kort, maar we waren er blij mee.

Ondanks wat mindere ervaringen in 2024 ben ik toch weer eens naar de Groene  Jonker geweest.

Het riet groeit er namelijk zo uitbundig dat het zicht op het water beperkt blijft. 

Je moet dan hopen dat de rietvogeltjes je goed gezind zijn.

De rietzanger deed in ieder geval zijn best.

Blauwborsten hielden wat meer afstand.

Deze plaat geeft wel een goed beeld van de wereld waarin ze leven.

Ik kon zelfs een redelijk vliegbeeld maken.

In het verleden heb ik wel veel mooiere platen van dit vogeltje gemaakt.

De blauwborst is een van de soorten waarom mensen naar dit gebied komen.

Terug naar de AWD.

Dit damhert had inmiddels zijn gewei afgeworpen en was aan de jacht ontsnapt.

Het bastgewei was al duidelijk zichtbaar, net als de vele vliegen die om zijn kop vlogen.

Een paartje roodborsttapuiten werd een beetje onrustig toen ik in de buurt kwam.

Blijkbaar hadden ze vlakbij een nest in het struikgewas, dus ik ben er maar kort gebleven.

Het vrouwtje heeft duidelijk andere kleuren dan het mannetje.

Het is algemeen bekend dat het licht 's morgens heel mooi kan zijn.

Op één van die ochtenden zag ik een aantal dodaarzen, waarvan dit een mooi voorbeeld is.

Er kwam een moeder wilde eend met een aantal pulletjes voorbij toen ik aan de waterkant zat.

Zo'n kleintje vraagt erom om vereeuwigd te worden.

En nogmaals.

Het licht was op dit moment niet mooi (veel te hard) maar de actie wel.

Meerkoeten zorgen vaak voor spektakel.

Zij hebben over het algemeen een kort lontje, zeker als ze nestelen of jonkies hebben.

Voor een gevecht met een indringer zijn ze al heel snel in.

En jawel, tot mijn eigen verrassing ben ik nog een keer naar de Groene Jonker gegaan.

Je weet maar nooit.

Een rietzanger zat plotseling verrassend dichtbij.

Dat was een meevaller.

Een nog grotere verrassing was deze snor, die op zijn kenmerkende manier duidelijk zat te snorren.

Hier nam hij even pauze.

Even later liet hij uit volle borst horen dat hij er was.

Omdat het behoorlijk waaide was het een flinke opgave om platen te maken

waarbij de rietstengels niet hinderlijk in de weg zaten. 

In de lente laten koekoeken zich regelmatig horen, zoals ook in de Groene Jonker.

Deze koekoek verraste mij door plotseling langs te vliegen. 

Tot mijn plezier lukte het mij om deze plaat te maken. 

Natuurlijk had ik meer kunnen croppen, maar ik laat het hierbij.

Grote bonte spechten zijn weer druk bezig met het voeren van hun jongen.

Wellicht de volgende keer meer hierover.