Frislingen in wildpark Het Aardhuis

In maart is er een geboortegolf geweest in wildpark Het Aardhuis in Apeldoorn.
Drie zeugen hebben kort na elkaar een  aantal frislingen geworpen, in totaal 18.

De groep, rotte geheten, bestaat uit een mannetje (de keiler), zes vrouwtjes en 18 biggen (ook wel frislingen genoemd).

Ze willen allemaal op de foto, dus het wordt onvermijdelijk wel een lang blogbericht.

 De zeug kan  maximaal 110 kg worden.

Deze keiler, de vader van alle frislingen, kan maximaal 190 kg worden.

Wilde zwijnen kunnen 10 -15 jaar oud worden.

 De zeugen blijven vaak bij elkaar in de buurt, omringd door de biggen. 

Af en toe wordt er even flink tegen elkaar gegrauwd.

De frislingen rennen rond, buitelen over elkaar en gunnen zich dan nauwelijks een moment rust.

Er heerst bijna voortdurend chaos. Het is net het speelkwartier op school.

 Dit biggetje is volgens mij nauwelijks een week oud.

Even gezamenlijk eten zoeken. Alleen melk drinken verveelt snel.

 Het lijkt alsof de ene big de ander wil overhalen om wat kattenkwaad uit te halen.

 Lekker stoeien met elkaar.

Een andere big lijkt zijn moeder wat toe te fluisteren.

 Tja, iedereen heeft wel eens jeuk.

Gelukkig staat er ook een boomstronkje.

Etenstijd. Zo gauw een zeug op een zij ligt, snellen de biggen toe en zoeken een vrije tepel.

 Als moeder opstaat is het feest voorbij. Let ook op de big die min of meer in de lucht hangt.

 Terwijl sommige biggen nog aan het drinken zijn is moeder voor anderen een uitdagend klimobject.

 Even bijkomen.

Niet veel later begint het spelen weer.

Van al dat spelen en rennen krijg je dorst. 

De grote poel was nog bedekt met ijs, maar bij het kleinere poeltje kon wat modderwater geslobberd worden.

 Opnieuw een rustmoment, voor de moeders.

Toch is dat spelen wel vermoeiend!

 In het hooi liggen is ook wel lekker.

Die rust hebben ze wel nodig. Je mag toch best "zo lui zijn als een varken?"

 Het is goed te zien hoe klein de jongste frislingen zijn, zeker vergeleken met hun  moeder.

Het is weer tijd om te spelen. Zo gaat het de hele dag maar door.

Ze kunnen ook als groep met grote snelheid achter elkaar aan rennen. 

Geweldig om te zien, maar dat is nauwelijks te fotograferen.

(Ik vind mijn foto's van dat geren niet mooi genoeg om hier te laten zien.)

 Als je honger hebt en groter en sterker bent dan je broertjes en zusjes klim je er gewoon bovenop.

 Je drukt ze zonder moeite weg om een plek te bemachtigen.

 Een andere zeug komt even kijken of alles naar wens verloopt.

 Ben ik niet lief?

Even neuzen met moeder.

 Ze staan een moment doodstil en vervolgens gaan ze weer volledig los.

 De vermoeidheid slaat uiteindelijk toch toe.

Ik hoop dat jullie, ondanks de lengte, toch plezier hebben gehad bij het bekijken van dit bericht. 

Ik heb er in ieder geval van genoten om deze frislingen bezig te zien.

Ze bruisten werkelijk van de energie, maar moesten ook vaak even bijtanken.

Misschien is dit bericht een aanleiding om ook zelf eens te gaan kijken.

Ik wens iedereen prettige Paasdagen.