AWD - Zwerftocht

Op vrijdag 27 april was het een echte lentedag.
's Morgens nog wat fris, maar in de loop van de dag werd het warmer en kon de jas uit.

Ik was benieuwd of ik reeën kon vinden, ook om te zien of we al gauw reekalfjes kunnen verwachten.

Het werd een dag zwerven.

Roofvogels zoals vooral buizerden en haviken hadden mij steeds sneller in de gaten dan ik hen, dus ik moest tevreden zijn met hun manoeuvres in de lucht.

 Al gauw zag ik een drachtige reegeit met een jong van vorig jaar.

 Ze waren niet erg schuw, al zorgden ze er wel voor dat ik niet te dichtbij kwam.

 Een beetje nieuwsgierig waren ze wel.

 Deze drachtige dame zag ik iets verderop.

Op haar gemak ging ze verder, ze was niet gesteld op fotograferend gezelschap.

Deze foto is niet bijzonder, maar ik heb hem toch maar meegenomen in dit blog, 

omdat het dit jaar de eerste keer was dat ik graskarpers heb gezien. 

Er zwommen er een stuk of vijf in het Westerkanaal, vlakbij de Marelberg.

Panorama van het Witteveld

Ik zag slechts twee broedende knobbelzwanen, waarvan deze bij het Witteveld 

(ook op de bovenstaande panoramafoto te zien). 

Het aantal broedende watervogels viel me tegen, slechts enkele nesten. 

Hoe anders is het al in polders.

Opvallend vond ik het grote aantal insecten. 

Verschillende soorten libellen en waterjuffers, zoals deze vuurjuffer,
  waren vooral bij het Witteveld veel te zien.

Kleine zangvogeltjes zoals de kneu en gekraagde roodstaart (zie boven) zijn te ongedurig om lang stil te zitten. Ik vind het een hele prestatie als iemand ze van dichtbij kan fotograferen.

Een paddenstoel die bij het voorjaar hoort is de morielje.

Ruitjesbovisten kom je ook in andere jaargetijden tegen. Dit was een mooi gaaf exemplaar.

Behalve dagpauwogen waren er ook al kleine vuurvlinders.

Deze vos schrok niet van mij. Ze was niet op jacht, maar at deze keer vegetarisch. 

Misschien at ze gras omdat ze last van haar darmen had, zoals honden ook doen.

Dit vosje - voor velen waarschijnlijk bekend - was  vlakbij het bord, 

dat moet ontmoedigen om de vossen te voeren, gaan liggen

Ze had kort daarvoor van mensen plakjes vleeswaren gekregen.

 Grote bonte spechten roffelen uitbundig op bomen als het zonnig weer is.

Je treft het als ze dat niet alleen hoog in de bomen doen.

Natuurlijk zie je veel meer dan je via foto's kunt laten zien.
Het gevoel dat je tijden in de AWD kunt zwerven zonder iemand tegen te komen is een luxe.
Soms zie je dan veel wild, soms weinig. Iedere wandeling brengt wel iets onverwachts.

Lentevaria

Zoals ik al in eerdere blogs heb laten zien kom je overal voorbeelden van nieuw leven tegen. 

Jonge eenden, meerkoeten en ganzen en als voorlopig hoogtepunt voor mij de jonge vosjes.

Meerkoeten op het nest zijn geen zeldzaamheid meer. 

In vrijwel ieder nest zijn nu ook jongen, sommige schuw, andere brutaal.

 Deze meerkoet ging zitten op een nest van zeker 9 eieren. 

Zij is dus minder snel dan anderen die al jongen hebben.

Bij een ander nest zag ik vier jongen, die één voor één het water ingingen.

 De kleintjes zijn echte pluizenbollen.
Je hoeft niet, zoals mensen graag doen, te kijken of ze op hun vader dan wel hun moeder lijken.

 Samen op een tak is leuk, zeker als je een poos in het nest bent geweest.

De ene fuut verliet het nest toen de andere aan kwam zwemmen. 

Hij/zij keek niet meer naar de eieren om, waarna zijn/haar partner die taak op zich nam.
Het was wel even zoeken naar de juiste positie.

De eieren nog een beetje anders leggen,

nog even schudden, en dan gaan zitten.

 Gezellig samen eten met het hele gezin (inderdaad, slechts twee jongen).

Toch wel lief, zo'n teder moment.

 Kleine eendjes waren er ook, hoewel het aantal soms tegenviel.

 Samen met moeder op zoek naar wat te eten.

Na een tijd op het nest moet je je wel even uitrekken.

Hoezo grote voeten?

 Het voelt wel eenzaam als je grotere broers en zussen het nest hebben verlaten en je alleen met
 twee eieren overblijft.

Als ze langskomen doe je wel je best om uit het nest te klimmen en naar hen toe te gaan.

"Even allemaal luisteren. Als ik verder zwem, moeten jullie netjes met mij mee zwemmen" .

 "Dicht bij mij blijven, want anders probeert die reiger jullie te pakken".

De reiger kreeg geen kans.

Het is nu wachten op jonge futen en jonge zwanen.
De ouders zitten bijna voortdurend op het nest en dus is het een kwestie van tijd (wordt vervolgd).

AWD - VOSJES!!

Vandaag, maandag 23 april, werd ik tijdens het zwerven door de duinen bijzonder verrast.

Jonge vosjes, vier in totaal!

Ik had ze nog nooit eerder zo klein gezien, wat een mazzel.

Dit is bijzonder veel leuker dan vossen zien bij de Duizendmeterweg, ook al lieten de vossen zich daar vandaag ook zien en fotograferen.

Bij het fotograferen ging het mij nu vooral om het moment en wat minder om de kwaliteit van de foto's zelf, al heb ik natuurlijk geprobeerd om alles zo goed mogelijk vast te leggen. 

Op een gegeven moment zag ik vanaf een duintop wat drukte in het struikgewas. 

Ik had nog niet op jonge vosjes gerekend en was dan ook volkomen verrast en uiteraard blij.

  Eerst zag ik twee vosjes spelen terwijl de moervos achter de struiken verscholen ging.

 Toen kwam er nog een vosje tevoorschijn, waarbij moeder achter de struiken bleef staan.

  Ik ben voorzichtig wat dichterbij gekropen en zag twee kleintjes ravotten.

 

 Terwijl de moervos op een afstandje - grotendeels achter struiken verscholen - lag,

waren de twee stoeiende vosjes goed in beeld.

 Zoals op de foto's te zien is, moet je wel accepteren dat er vaak takjes in beeld zijn.

  Het vosje had zoveel pluishaartjes dat het moeilijk was een haarscherpe foto te maken.

  Lekker dollen met zijn vieren, terwijl moeder alles van een afstandje in de gaten houdt.

  Ze rolden over elkaar heen en hadden veel plezier.

  Zijn het geen schatjes?

Naar dit spel kan je lang kijken, maar .......

de moervos had mij blijkbaar toch geroken. De jongen waren inmiddels achter een struik verdwenen en zij kwam even kijken. Zij zag mij, en was in een oogwenk verdwenen.

Ik zag de jongen niet meer. Toen ik de moervos weer zag was ze al zeker 50 meter in een andere richting verdwenen.  De jongen waren ongetwijfeld veilig in de burcht.

Het zal wel duidelijk zijn dat dit voor mij een bijzondere gebeurtenis was. 

Al het andere dat ik vandaag gezien heb bewaar ik voor een volgende keer.

Water- en weidevogels

Eindelijk is het ervan gekomen, mijn kennismaking met de Groene Jonker.

Door enthousiaste berichten van diverse bloggers aangemoedigd, ben ik op zoek gegaan naar geoorde futen en de blauwborst. Twee vogels die ik in Nederland nog niet eerder had gezien.

Maar er is meer. In de polders zie je op veel plaatsen watervogels broeden of zelfs al met jongen.

Ik begin met de Groene Jonker.

De eerste vogel die ik zag toen ik mijn auto had geparkeerd was een fazant. Een mooie binnenkomer.

Toen ik het gebied in liep zag ik direct een paartje geoorde futen. 

Een beter begin had ik mij niet kunnen wensen.

Geoorde futen hebben opvallende rode ogen.

 In het riet vlogen allerlei vogeltjes. 

 Volgens mij is de bovenstaande een rietzanger.

Ik denk dit een kleine karekiet is. 

Rietgorzen vlogen wel rond maar gingen niet zitten op een geschikte plaats om ze te kunnen fotograferen.

 Blauwe reigers voelen zich ook in de Groene Jonker thuis.

Grauwe ganzen houden alles in de gaten. Ze zijn om te beginnen in groten getale aanwezig. 

Ze vliegen veel over en laten zich vooral goed horen.

En daar was ie dan: de blauwborst. Verscholen in het riet, maar toch goed zichtbaar. 

Natuurlijk wilde ik een mooiere foto maken maar ik was al blij met deze. 

Het was ook de enige blauwborst die ik deze dag zag.

Het was een gure, waterkoude vrijdagmorgen. Grutto's en tureluurs hóórde ik niet alleen, ik zag ze ook overvliegen. Het deed mij goed ze na lange tijd weer eens te zien en te horen.

Het geluk was toch wel aan mijn zijde, want ik trof nóg twee geoorde futen.

 

 Je kan alleen maar tevreden zijn als je wensen uitkomen. 

Het was uiteraard jammer dat het zo fris was, maar dit vergoedde alles.

 De grutto zag ik alleen op tamelijk grote afstand.

Kieviten zaten iets dichterbij.

 In de polder  kan je allerlei onverwachte momenten en ontmoetingen hebben.

 Meerkoeten kan je al op veel plaatsen zien nestelen. 

De meeste paartjes hebben inmiddels ook jongen.

Vader zorgt voor een regelmatige aanvoer van voedsel, terwijl moeder de kleintjes warm houdt.

Futen houden er niet van als andere vogels te dicht bij hun nest komen.

 Waterhoentjes kunnen heel bedrijvig bezig zijn, zeker als ze voedsel zoeken.

 Even lekker opschudden.

Waterhoentjes horen ongetwijfeld bij dezelfde familie als de jacana's, die ik niet alleen in Midden-  en Zuid-Amerika, maar ook in Afrika gezien heb. Waterhoentjes komen zelfs in Zuid-Afrika voor.

En dan de uitsmijter: een knobbelzwaan met zeven eieren. 

Net op het moment dat ik in de buurt was ging ze haar eieren even verleggen.

Al met al weer veel nieuwe ervaringen.