Af en toe wil ik nog wel eens een uitstapje maken naar de wereld van de flora.
In de zomermaanden was mijn eerste doel de inmiddels deels begroeide woestijn, waar ik parnassia hoopte te vinden.
Ik begin deze keer echter met de piepkleine bloemetjes van het strandduizendguldenkruid (Centaurium littorale),
een zeldzaam bloemetje dat in de zilte duinstreek voorkomt.
Parnassia was echter het hoofddoel.
Ik was er mooi op tijd, want er was niet alleen genoeg bloeiende parnassia (Parnassia palustris) te vinden,
maar er waren ook nog dauwdruppeltjes op te zien.
Het blijft steeds weer een uitdaging om zoveel mogelijk details scherp op de plaat te krijgen.
Op de volgende site is informatie over deze bloem te vinden: parnassia.
Ook parnassia is een een zeldzaam bloemetje dat vooral in de vochtige duinstrook voorkomt.
De bloemen hebben genoeg details - bladeren, bijkroonbladeren, helmknopjes en vruchtbeginsel -
om je uit te leven op het deel dat je scherp op de plaat wilt hebben.
Al gauw waren de dauwdruppeltjes verdwenen.
Iedere dag vouwt één meeldraad naar buiten, zodat je aan de bloem kan zien hoe oud hij is.
De bloemen nodigen uit om ze van verschillende kanten te bekijken.
Omdat de zon al uitbundig scheen moest ik er zelf voor zorgen dat de bloem in de schaduw bleef om overbelichting te voorkomen.
Een kwestie van er op de juiste manier voor te gaan zitten.
De bloemen hebben aardig veel aantrekkingskracht op insecten, zoals onder andere uit de ieniemienie bezoeker blijkt.
Het strandduizendguldenkruid was er behoorlijk veel te vinden.
Ik had overigens niet verwacht dat het zo fotogeniek zou zijn.
Als je de afbeeldingen ziet krijg je het idee dat de bloemen behoorlijk groot zijn,
maar ze zijn aanzienlijk kleiner dan parnassia.
Een wat vreemde eend in de bijt is deze eenzame grote kattenstaart (Lythrum salicaria),
die ik in een veel vochtiger omgeving vond.
Ontsnapt aan de damherten?
Vorig jaar heb ik mij voor het eerst beziggehouden met de bloemen van de doornappel (Datura stramonium).
Dat vroeg om een herhaling, waarbij ik onder andere ook wilde experimenteren met mijn macrolens en tussenringen.
De wind (windkracht 3) en zonlicht speelden een belangrijke rol, evenals de scherptediepte.
Aanvankelijk koos ik een veel te grote opening wat vooral beelden opleverde die de prullenbak in konden.
Al zoekende kom je dan toch wel waar je wilt zijn.
Het zal duidelijk zijn dat het mij vooral om het hart van de bloemen ging.
Er waren nog meer belangstellenden, opnieuw heel klein.
Via waarneming.nl kwam ik erachter dat dit vliegje een gewone driehoekszweefvlieg (Melanostoma mellinum) is.
Veel delen van de doornappels bevatten alkaloïden, die niet niet alleen een hallucinerende werking kunnen hebben maar ook giftig kunnen zijn (afhankelijk van de dosis).
Damherten eten niets van deze planten, zij weten op de een of andere manier dat ze hier af moeten blijven.
Doornappels zijn plaatselijk heel algemeen in het duingebied.
Tot slot een schilderachtige plaat van de doornappel.
