Groene Jonker 2022

 

De Groene Jonker is een natuurgebied dat vlak bij Zevenhoven ligt. 

Er wordt veel waargenomen, vooral door de telescoop. 

Voor het maken van foto's moet je daar wat meer geluk hebben.

 In april zat het mij behoorlijk mee.

In de lente hebben alle vogels zo hun eigen bezigheden.

De knobbelzwanen zorgden voor het absolute hoogtepunt. 

Ik hoopte op de blauwborst (Luscinia svecica), die ik gelukkig een aantal keren zag. 

Ze hadden wel een sterke voorkeur voor de rietkraag waarbij ik tegenlicht had.

De mannetjes pronken graag met hun staart.

Op deze plaat is dat weer eens wat anders te zien dan gebruikelijk.

Het valt niet mee om originele platen van dit vogeltje te maken.

Het is niet voor niets populair bij fotografen.

Het is mij ook wel eens beter gelukt dan op deze aprilmorgen.

Ook al bleven de blauwborsten vaak wat verder weg dan ik hoopte, 

ik kon er desondanks prima mee leven dat ik ze zo in beeld kreeg.

Deze blauwborst liet uitbundig horen dat dit zijn territorium was.

Een klein, bruin vogeltje was direct te herkennen aan het kenmerkende snorrende geluid.

Inderdaad, een snor (Locustella luscinioides). 

Voor de verandering was hij nu eens niet verscholen in het riet, maar had hij het hogerop gezocht.

Hij deed enorm zijn best vanaf zijn favoriete rietstengel.

Langzaam maar zeker kom ik bij het hoogtepunt van de dag, maar eerst nog wat aandacht voor een andere rietbewoner.

In het riet werd overal gezongen.

Niet alleen door de eerder genoemde soorten en rietgorzen, maar ook door rietzangers (Acrocephalus schoenobaenus).

Een rietzanger had als favoriete plek een tak in een klein boompje gekozen.

Hij zong er honderduit.

Regelmatig vloog hij op, maakte een rondje in de lucht en keerde vervolgens weer terug.

En zo kom ik terecht bij een bijzondere afsluiter van deze morgen, waarbij ik op weg was naar de parkeerplaats.

Ik zag namelijk een tweetal knobbelzwanen (Cygnus olor) dat allerlei opvallende geluidjes maakte.

Het werd snel duidelijk waarom.

Het mannetje ging voortvarend tot actie over, het vrouwtje hield nog net een oogje op de omgeving.

Of ze veel zag zullen we nooit weten.

Wat ze wel merkte was dat het hem moeite kostte om op haar rug te klauteren,

terwijl ze hem toch liet merken dat ze er helemaal klaar voor was.

Waarom hij haar helemaal onder water duwde en hij zelf ook niets zag zal er wel bij horen.

Kunnen ze zich dan beter concentreren?

Hoe dan ook, zo was het spel en zo werd het gespeeld.

De extase na een geslaagde paring spatte eraf.

Er volgde nog een liefkozing en een vrijwel symmetrisch hartje.

Na nog een laatste innig moment dreven ze even later elk een andere kant op, na een show van zo'n 2 minuten.

Het was een mooie afronding van een fraaie lentemorgen.

AWD - Maart 2022

De maand maart bood mij op een aantal dagen voldoende mooie momenten om weer eens een maandoverzicht op te stellen.

De zwaan bijvoorbeeld zwom in een klein duinmeertje. 

Het was een nagenoeg windstille zonnige ochtend en de zwaan dreef daar in alle rust.

Een nog wat frisse morgen in het begin van de maand was begonnen met een duel tussen twee jonge damherten, 

die erachter probeerden te komen wie van hun tweeën de sterkste was.

Toen er een ouder hert op hen af kwam, leek het net of de twee jongere dieren op het matje moesten komen.

Even later gingen ze alle drie een andere kant op.

Later op die dag zag ik een groot aantal krooneenden (Netta rufina),

 die in eerste instantie niet goed te zien waren achter het hoge riet.

Gelukkig was er een plek waar ik toch een vrij uitzicht had.

Let op het vrouwtje dat net boven water komt en nog een bel water van zich af moet laten glijden.

De krooneenden zijn gek op kranswieren die ze hier volop konden opduiken.

Het verschil tussen het vrouwtje en het mannetje is ook in dit geval opvallend.

Er waren minstens 50 krooneenden.

Ook hier is goed te zien dat ze graag kranswieren eten.

En wat is nu aangenamer dan dat met zijn tweeën te doen?

Ook deze plaat maakt dat duidelijk.

Voor het eerst sinds maanden zag ik weer eens een ijsvogel.

Helaas niet voldoende dichtbij om er een plaatje van te maken.

Daarom deze keer een creatie die mijn moeder gemaakt heeft.

Zij deed jarenlang aan kantklossen en maakte onder andere deze ijsvogel, die bij ons aan de wand hangt.

De volgende beelden zijn gemaakt in de tweede helft van de maand.

Als een van de vaste bewoners zich weer eens mooi laat zien, dan is dat wel een plaatje waard.

Het is niet zo eenvoudig om een zanglijster (Turdus philomelos) te verschalken, 

maar deze keer had ik succes, al kan het vele malen beter.

Buizerds (Buteo buteo) zie je vrijwel altijd in het duingebied, 

maar het lukt slechts af en toe om er een fatsoenlijke plaat van te maken.

Ze speuren voortdurend naar prooien, zoals muizen, van een vaak verbluffende hoogte.

Deze gewone bosmuis (Apodemus sylvaticus) zag hij niet.

Het beestje bleek niet erg schuw te zijn zodat ik het een tijdje kon volgen.

Rustig vervolgde hij zijn weg en bleef, gelukkig voor mij, goed in het zicht.

Ik hoorde er vlakbij het kenmerkende geluid van een kleine bonte specht, 

dat doet denken aan het geratel van een naaimachine.

Ik zag hem op een gegeven moment uit een boom wegvliegen.

Uiteindelijk verdween de muis tussen de grassen naast het pad en liet zich niet meer zien.

Dit waarnemingsplaatje illustreert twee dingen.

In de eerste plaats dat er in de wintermaanden weer flinke duinmeren zijn ontstaan.

In de tweede plaats dat kieviten de laatste jaren hier in aantal zijn toegenomen waarbij ze bovendien nestelen.

Boomleeuweriken (Lullula arborea) doen het goed in de AWD. 

Ze laten zich meestal goed zien en vooral horen.

Een knobbelzwaan (Cygnus olor) in zo'n mooie entourage vraagt natuurlijk om het maken van plaatjes.

De zwaan zelf was ijdel genoeg om mooi op de foto te willen komen en poetste zich grondig.

Dit was het resultaat.

Nog een laatste plaatje van de zwaan.

Ieder jaar hoop ik weer kleine plevieren (Charadrius dubius) te zien.

Op 24 maart was het zo ver.

Je moet wel weten waar je moet zoeken want dit kleine vogeltje is in het duin soms lastig te vinden als het stil staat.

Er was zelfs een koppeltje.

Wie weet komt er weer een nest.

 Een aantal jaren geleden heb ik in die omgeving drie jongen gevonden.

Zij zijn lastig te benaderen.

Je mag tot een bepaalde afstand komen, maar één beweging extra is dan al snel te veel.

Soms zit het mee en biedt het terrein wat mogelijkheden om je te verschuilen.

Dan is het een kwestie van er voorzichtig naartoe tijgeren.

Als je dan tot besluit een dergelijke plaat kun maken kan je alleen maar tevreden zijn.

 

Buizerds in het Gooi

 Een bezoek aan vogelhut 2 van DJ te Pas is vanaf 2022 niet meer mogelijk. 

In het najaar van 2021 heb ik er nog een keer van kunnen profiteren, in het bijzonder om roofvogels te fotograferen.

Deze keer komen zoals ik al had aangekondigd buizerds aan bod.

Helaas geen havik of sperwer deze dag.

Dit was de eerste buizerd (Buteo buteo) die zich liet zien.

Hij bleef ruim 10 minuten en deed zich tegoed aan de prooi.

Zoals het een roofvogel betaamd was hij erg waakzaam.

De tweede, veel lichtere buizerd kwam om half vier en bleef tot kwart over vier.

Volop kans dus om hem in actie te zien.

Hij begon voortvarend.

Hij keek ons af en toe recht aan, maar bleef op de stronk zitten.

Buizerds zullen daar wel wat gewend zijn.

Hij deed zijn best om een stuk los te trekken, maar dat ging niet zo eenvoudig.

Hij had er flink wat kracht voor nodig.

Het leverde een mooie pose op.

Hier waren wij én de buizerd voor gekomen.

Hij kon ongestoord zijn gang gaan.

Volledig inzoomen leverde deze plaat op.

Uiteraard wil je niet alleen platen van een buizerd aan de maaltijd.

Hoe vaak krijg je de kans om een buizerd zo te bekijken en te fotograferen?

Het is wel verleidelijk om volledig in te zoomen.

Een mooie close-up heeft ook wel wat.

Bij de tweede prooi was zijn grootste honger gestild en nam hij de tijd om rustig om zich heen te kijken.

Het leverde onder meer de volgende beelden op:

Nog een laatste tot besluit:

 Behalve de buizerd waren er deze dag nog tal van andere vogels waarvan ik al eerder beelden heb laten zien.

Jammer dat deze hut niet meer toegankelijk is.

Bedankt voor de bezoeken en reacties op mijn blog tot dusver in 2022.

Het doet mij plezier dat het beeld van de zwanen ook bij veel bezoekers in de smaak is gevallen.