I.M.

 

SPAARBRANDER GEDOOFD

Dick Vermey,  13 januari 1952 – 24 mei 2021

Vandaag, 24 mei 2021, kreeg ik het bericht dat Dick was overleden.

Veel bloggers zullen de inhoud van het volgende bericht nog kennen:

https://yemrev.com/2020/12/07/spaarbrander/

In de voor hem kenmerkende schrijfstijl schetste Dick in december een helder beeld van zijn schokkende levensverwachting. 

Na het eerste bericht dat ik daarvoor al van hem had gekregen over zijn ziekte was ik er dagen van onder de indruk. 

In de erop volgende maanden werd ik regelmatig op de hoogte gehouden door medeblogster Helma en zijn vrouw Kitty, en aanvankelijk ook nog door Dick zelf. 

Langzaam maar zeker werd het echter steeds duidelijker dat hij een kansloze strijd leverde.

Ook al kwamen we niet bij elkaar over de vloer, het bleek dat het bloggen voor ons beiden een meerwaarde had.

We troffen elkaar af en toe in verschillende natuurgebieden, voor het eerst in de Amsterdamse Waterleidingduinen. 

We waren toen allebei op zoek naar zonnedauw.

Leyduin was een tweede gebied waar we beiden regelmatig kwamen, vooral in de herfst, op zoek naar aantrekkelijke zwammen.

We mailden elkaar erover, gaven elkaar soms tips.

Het derde gebied kon natuurlijk niet anders zijn dan Groenendaal, min of meer zijn achtertuin. 

Veel bijzondere soorten zwammen die ik daar gezien en gefotografeerd heb vond ik op aanwijzingen van Dick.

We kwamen elkaar daar jarenlang minstens één keer per herfst tegen.

Een gebied waar we allebei een voorliefde voor hadden was een stil,  zanderig duingebied van de AWD.

Ik noem dat gebied altijd de woestijn. 

Hij zette mij op het spoor van “strandstoeltjes” zoals hij duinfranjehoedjes noemde, maar liet mij ook voor het eerst kennis maken met zandtulpjes. 

Ik kon daar gelukkig ook een bijzondere soort tegenover zetten die voor hém nieuw was.

Tijdens de ziekte van Dick  merkte ik al dat mijn gedachten als vanzelf naar hem gingen als ik in een gebied kwam waar we beiden graag kwamen.  

Dit zal zeker niet minder worden.

 De spaarbrander brandde na de jaarwisseling steeds zwakker, het vlammetje werd steeds kleiner totdat het uiteindelijk doofde.

 Ik zal Dick, zijn fraaie foto’s en zijn vaardige, vaak spitsvondige taalgebruik missen. 

Vergeten zal ik hem niet.

Ik wens Kitty en zijn naaste familie veel sterkte  bij het omgaan met de leegte die Dick achterlaat.

Dick, rust in vrede.

 

 

 

AWD - Maart en April

Gedurende de maanden maart en april ben ik veel minder op pad geweest dan in vorige jaren. 

Daar had natuurlijk het betrekkelijk koude voorjaar mee te maken, 

maar mijn tijd werd ook in beslag genomen door andere bezigheden.

Nu het wat warmer begint te worden zal ik de draad ongetwijfeld weer gaan oppakken.

Over mijn lightbox wil ik het niet meer hebben.

Wie mijn blog regelmatig bekijkt kent het probleem inmiddels. 

Er waren de afgelopen maanden gelukkig ook hele mooie, nagenoeg windstille dagen.

Het zoeken naar vogels leverde wat minder op dan ik gehoopt had.

Ik mag natuurlijk niet vergeten dat ik enorm verwend werd door een havik met prooi, 

die ik al eerder op mijn blog heb laten zien.

Hier is een boomleeuwerik (Lullula arborea) te zien, in zijn behoorlijk karakteristieke habitat, 

altijd zorgend voor voldoende zicht op de omgeving.

Kieviten (Vanellus vanellus) claimden al snel een stukje grond waar ze wilden gaan nestelen. 

Ze bleven wel op afstand, maar dit beeld is heel kenmerkend voor wat ik regelmatig zag.

Meerkoeten (Fulica atra) in actie kan heel spectaculair zijn.

Op een warme dag kunnen de hormonen flink opspelen waardoor ze als een dolle achter een concurrent aan gaan.

Damherten hadden in de wintermaanden zo nu en dan trek om op een houtje te bijten.

Vakkundig knabbelden ze de bast van de takken af.

In de wintermaanden wordt op damherten gejaagd om het bestand wat kleiner te maken.

Daarnaast sterven de zwakkere dieren in deze tijd van het jaar.

Ik had natuurlijk een beeld van een grotendeels afgekloven skelet kunnen laten zien, 

maar ik beperk mij hier tot een stuk poot.

In het voorjaar werpen de mannetjes hun geweien af.

Je ziet soms herten lopen met twee stangen, één stang of helemaal zonder.

Tapuiten (Oenanthe oenanthe) zoek ik ieder voorjaar op.

Voor mij zijn deze vogels één van de tekenen dat het voorjaar op gang komt.

Met een beetje geduld lukt het meestal wel om ze mooi in beeld te krijgen,

zoals ook bij de plaat gelukt is waar ik mee begonnen ben.

Het is dan ook onvermijdelijk dat deze vogel in dit verslag zal domineren.

Aanvankelijk lieten vooral de mannetjes zich zien en bewonderen.

Kleine plevieren (Charadrius dubius) zijn een stuk lastiger te benaderen.

Daarnaast blijven ze vooral laag bij de grond of hoog in de lucht.

Op de grond vallen ze nauwelijks op.

Ook de fitis (Phylloscopus trochilus) was van de partij.

Vooral door het drukke en aanhoudende lied trok dit vogeltje mijn aandacht.

In april mocht ik deze kievit al wat meer benaderen.

Zij/hij maakte zich niet druk om mij.

De boomleeuwerik was ook in april goed bij stem.

Jammer dat ze steeds een onaantrekkelijke plek in de boomtoppen opzochten.

Het leek wel of de tapuiten mij voortdurend observeerden.

Terwijl ik pogingen deed om beflijsters te fotograferen bleef hij steeds in de buurt.

De beflijsters leverden mij alleen bewijsplaatjes op, die dit blog niet haalden.

Als ze dan toch willen meewerken probeer je er wat moois van te maken.

Als ze deze post halen betekent het dat ik er tevreden mee ben.

Als ze op de grond lopen kan dat wel behoorlijke platen opleveren, 

maar zittend op een tak vind ik ze mooier.

Nog één om het hoofdstuk tapuit af te ronden.

Ondanks dat het drukker werd in de duinen trok deze haas (Lepus europaeus) zich daar maar weinig van aan.

Hazen zie ik maar weinig in het duingebied dus ik was er behoorlijk door verrast.

Zo'n soort verrassing is uiteraard altijd welkom.

April ligt achter ons, dus we kunnen in volle vaart de maand mei in gaan.

De meerkoet geeft het voorbeeld en mag als uitsmijter fungeren.