Tijdens een vakantie in Overijssel hadden we tijd ingeruimd voor een bezoek aan een van de hutten van Han Bouwmeester.
Ook al was het aantal soorten dat we zagen iets minder dan we hadden verwacht,
we hadden niets te klagen over deze dag en over wat we wel zagen.
De hut ligt in een prachtig natuurgebied en was eenvoudig bereikbaar.
De topper van de dag was voor mij deze sperwer (Accipiter nisus),
waar ik aan het eind van deze post weer op terugkom.
Het was herfst en dat zorgde voor een fraaie achtergrond voor de grote bonte specht (Dendrocopos major).
Merels (Turdus merula) verschijnen niet zo vaak op blogs.
Ze moeten net als andere "gewone" soorten niet iedere keer overgeslagen worden vind ik.
Rosse woelmuizen (Myodes glareolus) waren voortdurend druk in de weer.
Ze zorgden voor genoeg afleiding als het even wat rustiger was met vogels.
Het was een leuke uitdaging, waarbij je zo goed mogelijk moest anticiperen op hun gedrag.
Later volgde hij haar voorbeeld.
In een bosrijke omgeving waar ook nog een waterplas is heb je een grote kans dat gaaien zich melden.
Niet iedereen houdt van ze maar ik zie ze graag.
Deze gaai (Garrulus glandarius) was toe aan een opknapbeurt.
Zoals zo vaak betekent het dat je dan kans hebt op bijzondere houdingen.
En zeg nou zelf, zo ziet hij/zij er toch prachtig uit?
Intussen hield hij de omgeving wel goed in de gaten.
In tuinen worden ze meer gewaardeerd dan in vogelkijkhutten.
Dit is een flink uit de kluiten gewassen lijster.
Hij heet dan ook grote lijster (Turdus viscivorus).
Dat was leuk voor de verandering want als ik lijsters zie zijn het meestal zanglijsters.
De muizen bleven actief en trokken door hun gedrag voortdurend de aandacht.
Bij dit muisje leek het wel of er aan zijn/haar oortje geknabbeld was.
Zou het een genetische afwijking zijn of is er wellicht een andere verklaring?
Hierdoor was dit muisje wel makkelijk te onderscheiden van de rest.
Oppassen moesten de muizen wel want er werd hier al vaak een sperwer gezien.
Zo was het ook op deze dag.
Ineens zat een sperwer op de tak.
Alle muizen en kleine vogeltjes waren in een oogwenk verdwenen.
Hier hadden we op gehoopt.
In 2012 hebben we een sperwer in de tuin gehad die een Turkse tortel had geslagen.
Zo zag ik door het keukenraam de sperwer mantelen boven zijn slachtoffer.
Later zat hij op de waterbak te kijken waar zijn prooi gebleven was.
Dat is een verhaal op zich waar ik in een post ooit aandacht aan heb besteed.
Daarom ga ik er nu niet verder op in, maar wie er meer over wil weten is hier de link: Sperwer slaat tortel
Het was een bijzondere belevenis.
Nu weer terug naar de Lemelerberg.
Hij/zij (ik zie het verschil niet) draaide zich om zodat we ook de voorkant konden bewonderen.
Er werd een strakke, felle blik in onze richting geworpen.
Voor een vogeltje dat mogelijk als prooi kan dienen zal dat best angstaanjagend zijn.
Met zo'n vogel kan je een post alleen maar beginnen én eindigen.
De volgende keer zijn de vogels die ik in de wintermaanden in de AWD gezien heb weer aan de beurt.
