Zwaantjes

Als je een broedende zwaan op het nest ziet zitten is het verstandig om wat afstand te houden, 

zeker als het mannetje ook nog in de buurt is. 

Als de zwaantjes uit het ei gekropen zijn is het nog meer oppassen. 

Ik heb wel gemerkt dat het verschil maakt of de zwanen in de vrije natuur voorkomen 

of dat ze wat meer aan mensen gewend zijn. 

Voorzichtigheid blijft echter altijd belangrijk.

Dit jaar had ik geluk.

Op het terrein van mijn schoonzus was een paartje knobbelzwanen gaan nestelen op een plek

 waar ik mijn auto tamelijk dichtbij het nest kon parkeren.

 Vanuit de auto ben je blijkbaar niet bedreigend en loop je geen risico te worden aangevallen.

In 2013 had ik nog meer geluk. 

Ik was namelijk op tijd om een aantal kleine zwaantjes uit het ei te zien komen.

Een paar uur later waren er al enkele zwaantjes behoorlijk opgedroogd.

Een dag later, droog en veilig onder moeders vleugel. 

Dit jaar was ik weliswaar op tijd bij het nest, maar een dag eerder was nog beter geweest. 

Je moet echter blij zijn als je zo'n kans krijgt, je kan niet alles hebben.

Bij het naar het nest rijden werd ik al snel opgewacht door het blazende mannetje, maar daar bleef het bij. 

Toen ik geparkeerd had keerde de rust terug.

De zwanen hadden overal takken vandaan gesleept die nogal eens hinderlijk in beeld kwamen.

Je gaat echter niet de auto uit om ze even weg te halen. 😀

En daar zitten ze dan, een dag oud, nieuwsgierig om zich heen kijkend, op 2-3 meter afstand van de auto.

Wat zijn ze in een dag al veel veranderd.

Bij windkracht 4 moet je ook nog rekening houden met bewegende rietstengels,

die vaak in beeld kwamen en bovendien voor ongewenste schaduwen zorgden.

Bescherming bij moeder zoeken hoort er ook bij, zeker als je de jongste en kleinste bent.

Aanvankelijk bleven ze dichtbij moeder zwaan, vooral net nadat ik mijn auto had geparkeerd.

Langzaam maar zeker durfden ze meer.

Hier durfden ze al een meter van het nest weg te gaan, waarbij er één duidelijk het meeste lef had.

De durfal was al wat verder.

Hier is goed te zien hoeveel takken er rond de zwaantjes op de grond lagen.

Voor dit zwaantje was het een echte avontuurlijke ontdekkingsreis.

Het is natuurlijk jammer dat ik geen plaatjes kon maken vanuit een lager standpunt, 

maar ik had genoeg ontzag voor de rondscharrelende vader zwaan.

Deze pul kwam hier tot minder dan 2 meter van de auto. 

Ik moest mijn 200 mm lens gebruiken om deze platen te kunnen maken.

Beeld van bovenaf moet je dan maar voor lief nemen.

Hier was ik weer terug naar mijn 100-400 mm lens, want lang op dezelfde plek blijven was er voor de jeugd niet bij.

De auto had ik inmiddels op een iets andere plek neergezet.

Nog een laatste plaat van dag 1.

Toen er niet veel meer gebeurde ben ik naar huis gegaan.

Ik ben er 's middags ongeveer van half 3 tot 4 uur geweest.

De volgende dag hoorde ik dat het gezin om ca. 5 uur het nest had verlaten en het water was ingegaan. 

De volgende morgen ben ik nog eens gaan kijken. 

De familie was niet op een fotografisch aantrekkelijke plek te zien. 

Het tij keerde echter en gedurende een minuut of 20 waren ze behoorlijk goed te zien, zwemmend in de brede sloot.

Omdat ze in die sloot waren kon ik nu wel de auto uit,

natuurlijk de ouders goed in de gaten houdend.

De kleintjes slobberden rustig in het water

Dit was wel wat ik wilde.

Moeder zwaan bleef bij haar kroost in de buurt, 

vader zwaan kwam steeds dichterbij bij de oever waar ik was naar wat eetbaars zoeken, heel rustig.

Moeder was niet gediend van mijn aanwezigheid, want toen zij naar dezelfde oever zwom begon ze direct te blazen.

Ik ben toen wel even wat verder achteruit gegaan.

Ze had haar punt gemaakt, verder niets aan de hand.

Ik kon zelfs weer wat dichterbij komen.

Het is wel opvallend hoe hun donskleed al snel vervuilt, binnen een dag.

De familie verplaatste zich voortdurend slobberend of op een andere wijze wat eten zoekend door de sloot.

Zo hebben ouders het graag.

Toen moeder wat verder zwom volgden haar kinderen allemaal braaf.

Geen twijfel mogelijk, de ouders beschermen de kleine zwaantjes optimaal.

Ze zwommen verder, steeds verder bij mij vandaan.

Wie weet krijg ik volgend jaar een nieuwe kans.

Door mijn vakantie ben ik een tijd niet actief geweest met bloggen.

Vanaf 7 juli zal ik weer blogs gaan bekijken.

Gbs in vogelvlucht

Vorig jaar nestelden een paartje grote bonte spechten (gbs) en een paartje boomklevers in dezelfde boom. 

Dit jaar was er van de boomklevers geen spoor te bekennen, maar grote bonte spechten hadden hetzelfde hol gekozen. 

Toen ik er de eerste keer ging kijken was het gepiep van de jongen al duidelijk te horen. 

Ik besloot mij aanvankelijk op de ouders te richten die met voedsel kwamen.

Bovendien vond ik het een uitdaging om de uit het hol weer wegvliegende spechten mooi vast te leggen.

De ouders vlogen af en aan met vooral meikevers

Het gebeurde vaak dat alleen de kop naar binnen werd gestoken, waarna de ouder er weer vandoor ging. 

Soms ging de volwassen vogel naar binnen om er even later met afval weer uit te komen. 

Veel pogingen om dat vast te leggen mislukten omdat het zo snel ging. 

Maar de aanhouder wint.

Even kijken, en snel weer op zoek naar voedsel.

Statistisch gezien moet het bij veel pogingen om dat scherp vast te leggen een aantal keren goed gaan. 

Dus naast een flink aantal pogingen waarbij de vogel óf onscherp óf maar half op de foto stond had ik ook een aantal keer succes.

Libellen zorgden voor variatie in het voedsel. 

Op een keer zag ik vlakbij mij een specht vergeefs op een libel jagen, beiden supersnel en heel wendbaar.

De volwassen specht stak even zijn tong uit. 

Hebben ze daarmee een bepaald doel of was het gewoon toevallig?

Hier heeft moeder specht weer wat anders meegebracht, 

een rupsachtige prooi en een prooi met vleugels, vermoedelijk een libel.

En weer op weg.

 Ik laat heel wat vliegbeelden zien, maar dat was zoals gezegd ook een doel van mij op 23 en 26 mei.

Het was verbluffend om te zien hoe snel de vogels zijn. 

Gelukkig volgden ze aanvankelijk steeds dezelfde route, namelijk vanuit het nest recht vooruit.

Het was voor mij daardoor iets makkelijker om mijn camera daarop in te stellen.

Soms moest ik wat langer wachten tot er een volwassen vogel terugkwam met voedsel.

Als je dan ziet dat ze meerdere prooien in hun snavel hebben dan snap je dat al beter.

Als er een stuk of vier jonge vogels in het nest zitten begrijp je wel dat er regelmatig schoongemaakt moet worden.

Er is duidelijk meer hygiëne dan bij de drekhaan, beter bekend als de hop.

Ook bij deze woning is er onderhoud nodig.

Deze specht was een tijdje bezig met wat hakwerk in en rond de opening.

Het belangrijkste voedsel voor de spechten zijn hier de meikevers die je dan ook met flinke aantallen in de omgeving zag.

Nog steeds geen jonge vogels te zien, maar des te beter te horen.

Het wordt eentonig: voedsel naar binnen, afval naar buiten.

Dit was de dagelijkse routine van het ouderpaar.

Het was niet altijd even spannend, maar wel inspannend voor de ouders.

Toen het mannetje met onderhoud bezig was, moest het vrouwtje met haar prooi wachten. 

Pas toen hij weg vloog mocht zij naar binnen. 

Je zou andersom verwachten.

Een mooi dikke rups of iets dergelijks was de volgende prooi.

Jonge spechten produceren blijkbaar veel afval, gelet op het aantal keren dat de troep werd afgevoerd.

Soms besloten ze om een andere route te nemen. 

Dan krijg je dit soort platen die eigenlijk in de prullenbak moeten komen.

Zo vind ik ze mooier.

In mei kreeg ik geen jonge specht te zien, mede door de onaantrekkelijke weersomstandigheden aan het eind van de maand.

Maar op 4 juni was alles anders.

Een jonge specht keek naar buiten, in de hoop een van zijn ouders met voedsel te zien aankomen.

Eindelijk, want daar had ik op gewacht.

Voor dit soort platen was ik mede gekomen..

Toen het mannetje weer weg was, verdween het koppie van de jonge specht,

direct gevolgd door een nieuw koppie dat naar buiten keek. 

Dat herhaalde zich een keer of vier achter elkaar, telkens met het kenmerkende spechtengeluid erbij. 

Het deed me denken aan een koekoeksklok.

Dit gedrag zag ik een aantal keren.

Een keer van een andere kant bekeken.

Het viel niet mee een paar fatsoenlijke platen te maken van het voeren, 

want heel vaak zat de volwassen vogel met de rug naar mij toe en was het jong niet of niet goed te zien.

Zelf van positie verwisselen bleek vaak geen goede keuze, want dan zat óf de begroeiing in de weg óf de vogel koos weer de voor mij onaantrekkelijke positie.

Uiteindelijk kreeg ik toch wat ik graag wilde.

Die laatste dag duurde het soms opmerkelijk lang voordat een van de ouders met voedsel kwam.

Ik had een hoger tempo verwacht.

Het zou een kleine moeite geweest zijn om nog meer vluchtfoto's hier te laten zien, maar ik wil het niet overdrijven.

Teveel van het goede kan ook gaan tegenstaan.

Ik ben niet teruggegaan om te zien of de jonge vogels waren uitgevlogen. 

Er zouden 3-4 dagen voorbij gaan voordat ik weer een kans had om te gaan.

Dan waren de vogels zeker gevlogen.

De volgende keer een watervogel: