Lentevaria

Zoals ik al in eerdere blogs heb laten zien kom je overal voorbeelden van nieuw leven tegen. 

Jonge eenden, meerkoeten en ganzen en als voorlopig hoogtepunt voor mij de jonge vosjes.

Meerkoeten op het nest zijn geen zeldzaamheid meer. 

In vrijwel ieder nest zijn nu ook jongen, sommige schuw, andere brutaal.

 Deze meerkoet ging zitten op een nest van zeker 9 eieren. 

Zij is dus minder snel dan anderen die al jongen hebben.

Bij een ander nest zag ik vier jongen, die één voor één het water ingingen.

 De kleintjes zijn echte pluizenbollen.
Je hoeft niet, zoals mensen graag doen, te kijken of ze op hun vader dan wel hun moeder lijken.

 Samen op een tak is leuk, zeker als je een poos in het nest bent geweest.

De ene fuut verliet het nest toen de andere aan kwam zwemmen. 

Hij/zij keek niet meer naar de eieren om, waarna zijn/haar partner die taak op zich nam.
Het was wel even zoeken naar de juiste positie.

De eieren nog een beetje anders leggen,

nog even schudden, en dan gaan zitten.

 Gezellig samen eten met het hele gezin (inderdaad, slechts twee jongen).

Toch wel lief, zo'n teder moment.

 Kleine eendjes waren er ook, hoewel het aantal soms tegenviel.

 Samen met moeder op zoek naar wat te eten.

Na een tijd op het nest moet je je wel even uitrekken.

Hoezo grote voeten?

 Het voelt wel eenzaam als je grotere broers en zussen het nest hebben verlaten en je alleen met
 twee eieren overblijft.

Als ze langskomen doe je wel je best om uit het nest te klimmen en naar hen toe te gaan.

"Even allemaal luisteren. Als ik verder zwem, moeten jullie netjes met mij mee zwemmen" .

 "Dicht bij mij blijven, want anders probeert die reiger jullie te pakken".

De reiger kreeg geen kans.

Het is nu wachten op jonge futen en jonge zwanen.
De ouders zitten bijna voortdurend op het nest en dus is het een kwestie van tijd (wordt vervolgd).