Brabantse eekhoorns

Eekhoorntjes zijn bij veel mensen populair. 

In Noord-Brabant komen zoals velen al bekend is twee soorten voor, de rode eekhoorn en de Siberische grondeekhoorn. 

De laatste is dan wel niet inheems maar handhaaft zich in Noord Brabant uitstekend.

De rode eekhoorns (Sciurus vulgaris) heb ik gezien vanuit een hut in Oosterhout.

Zoals bekend is het fotograferen van eekhoorns vanuit een hut een stuk makkelijker dan in de vrije natuur 

zoals ik recent in de Amsterdamse Waterleidingduinen heb gemerkt.

Deze beelden heb ik gemaakt in mei 2023.

In deze hut kan je ook regelmatig haviken en buizerds zien die voor het nodige spektakel kunnen zorgen.

De eekhoorntjes waren steeds op tijd verdwenen als er een roofvogel opdook.

Hier en daar was er wat lekkers voor de eekhoorntjes verstopt, 

maar ze hadden er geen enkele moeite mee om dat op te sporen.

We hadden deze hut niet speciaal voor de eekhoorntjes geboekt, 

maar hun aanwezigheid stelden we heel erg op prijs.

Oplettend waren ze natuurlijk voortdurend.

Het zou anders erg onvoorzichtig geweest zijn als je bedenkt dat er plotseling roofvogels kunnen opduiken.

Ze durfden zelfs te komen drinken, vlak voor onze neus.

Nog een laatste plaat om te laten zien hoe mooi ze zijn én hoe deze eekhoorn op zijn gemak was.

Hier is één van de Siberische grondeekhoorns (Eutamias sibericus), 

zoals je ze in het Wandelbos van Tilburg kunt tegenkomen.

We waren er in september 2023.

Vergeleken met een eerder bezoek was er wel het een en ander veranderd.

Enkele jaren geleden moest je echt op zoek gaan, maar nu was er voor de belangstellenden een plaats vrijgemaakt die duidelijk op het fotograferen van de diertjes ingericht was.

Het is een openbare plek waar je geen plaats kunt reserveren.

Wie het eerst komt heeft de beste plaats.

Mensen hadden allerlei voer meegebracht waar de eekhoorntjes graag op afkwamen.

Ook elders in dit park kan je de eekhoorntjes tegenkomen, 

maar dan moet je geduld en geluk hebben om ze op een aantrekkelijke plaats te kunnen zien.

Het aantal kijkers was overigens niet zó groot dat ik dat als lastig heb ervaren.

Je hebt dan niet altijd de beste plaats, 

maar met wat geduld kan het toch zijn dat het goedkomt.

Ik was er in ieder geval tevreden over.

Hamsteren kunnen ze.

De eerste de beste hamster moet zich nog behoorlijk inspannen om vollere wangzakken te krijgen.

Op een met mos begroeide oude boomstronk was het als het ware tafeltje-dek-je. 

Bessen, nootjes, er was van alles tussen de openingen verstopt.

Het zal duidelijk zijn dat je hier kansen genoeg krijgt, hoewel het natuurlijk altijd beter kan.

De omgeving bekijken vanuit een hoge positie hoorde er ook bij,

 zoals deze eekhoorn liet zien

Ook al zijn het exoten, ze doen het hier goed en bedreigen geen andere soorten zoals bijvoorbeeld de rode eekhoorns.

Rode eekhoorns kan je hier ook zien, maar ze bleven wel meer op afstand.

Het was ongetwijfeld een voordeel dat we er in de herfst waren, 

want ze waren druk bezig met voedsel verzamelen.

Je kan beide soorten dus in het wandelbos tegenkomen, maar voor de beste plek om ze te kunnen fotograferen moet je naar de "centrale" plek gaan.

En dan maar hopen dat er niet teveel andere belangstellenden zijn.

Wisenten, imposant en onverstoorbaar

 

Het werd tijd om weer eens op zoek te gaan naar wisenten (Bison bonasus). 

Half december leken de omstandigheden goed: niet teveel zon, weinig wind en droog. 

In het Kraansvlak tussen Zandvoort en Bloemendaal aan Zee is het van 1 september tot 1 maart toegestaan om over het zogenaamde Wisentenpad een stuk door het gebied te wandelen. 

Het pad is uitdagend, met onder andere flinke hellingen, waardoor je verzekerd bent van een mooie wandeling, 

ook al zie je geen wild.

Niet de plaat van de dag, maar wel een bijzondere binnenkomer.

We waren nauwelijks in het gebied of we zagen al een aantal verse uitwerpselen.

De wisenten moesten dus in de buurt zijn.

Er lagen geen vertrouwde koeienvlaaien maar flinke hopen stevige poep.

Vezelrijker voedsel betekent compactere poep.

Al lopend door het losse zand, hellinkjes op en af, kwamen we bij een duinmeertje dat door de vele regenval veranderd was in een flink meer, waardoor ook het pad was verzwolgen. 

Via een kleine omweg en weer een flinke helling kregen we uitzicht op een

uitgestrekt, laaggelegen gebied waar geen dier te bekennen was.

Het uitzicht was wel schitterend.

Na een volgende helling zagen we wel wisenten, een viertal, 

waarvan de eerste hierboven te zien is.

Wat verderop stond er nog een, die hier het grazen even onderbrak.

Ze stonden onverwacht dicht bij het pad, maar wel op veilige afstand.

Uit een lager gelegen gedeelte doemde een derde gigant op. 

We zagen er weliswaar vier, maar we weten ook dat er meer kunnen zijn. 

Het betekende dus goed oppassen, want je wilt niet door deze kolossen verrast worden.

Wij verplaatsten ons heel rustig, de wisenten deden dat nog langzamer of helemaal niet. 

Ik kon op mijn gemak plekken uitkiezen van waaruit ik de dieren mooi in beeld kon krijgen.

Ze houden je voortdurend goed in de gaten.

Uiteraard ben je zelf ook heel voorzichtig, want niemand wil een geïrriteerde wisent op zich af zien komen.

Ze zijn het toppunt van onverstoorbaarheid.

Eén van de dieren had een GPS halsbandzender. 

Als ze in de buurt van plaatsen komen waar ze gezien kunnen worden, 

wordt dat op een kaart die op de website staat aangegeven.

Wat zijn ze groot en indrukwekkend!

Met mijn 100-400 mm zoomlens kon ik zelfs dit soort platen maken zonder te dichtbij te komen.

Als je ze zo ziet zou je zeggen dat ze geen vlieg kwaad zullen doen.

We waren dik tevreden met deze ontmoeting en vervolgden onze weg. 

We waren tenslotte ook gekomen om een eind te wandelen. 

Nog even omkijkend zagen we één van de wisenten ons nastaren.

Op een gegeven moment kwamen we bij een uitzichtpunt, waar je een groot deel van de lager gelegen omgeving kon zien. 

Er waren geen dieren te bekennen (en er waren bovendien ook erg weinig vogels in dit duingebied).

Soms zie je hier nog wel eens een Schotse Hooglander, reeën of Koniks maar op deze dag lieten ze zich niet zien.

Na een koffiepauze gingen we weer langs de zelfde route terug.

 

De wisenten waren er nog steeds, ze waren nu zelfs met zijn zessen. 

Wellicht was de rest van de kudde ook nog in de buurt, maar daar hebben we niets van gemerkt.

Meer dan vier dieren kon ik niet tegelijk op de plaat krijgen, de andere twee stonden te ver naar links of rechts. 

Ze bekeken ons weer goed. 

Wellicht zorgen wandelaars ook voor de dieren voor wat afleiding.

Een beetje meer inzoomen. 

Het is echt een andere foto en geen uitsnede van de hierboven staande. 

In de houding van de dieren zie je geen verschil.

Ook wisenten hebben wel eens jeuk. 

Een poosje schuren vond ze duidelijk lekker. 

Het paaltje met de gele kop dat het pad markeert is onder de buik te zien.

Zo, de jeuk is weg.

Even de koppen bij elkaar steken, zonder dat het een echte krachtmeting werd. 

Het leek wel of ze stonden af te wachten wat wij zouden gaan doen. 

We stonden elkaar een tijdje aan te kijken.

Ze stond er mooi bij. 

Ik weet niet meer of ze nog jeuk had of dat ze afgeleid werd omdat er andere wandelaars aankwamen.

Alles was weer onder controle, het staren kon weer beginnen.

Toen de wisent met de halsbandzender weer bij de anderen kwam staan was het groepje compleet 

en gingen wij weer verder.

We moesten een omweg zoeken omdat de wisenten op of vlakbij het pad stonden.

Dat was natuurlijk even spannend omdat we niet wisten of er nog meer waren. 

Ze waren er niet. 

Terugkijkend zagen we het zestal, zoals inmiddels te verwachten volledig op hun gemak.

Als je op een gegeven moment ziet dat een van de wisenten rustig gaat liggen,

weet je dat ze zich totaal niet aan je aanwezigheid gestoord heeft.

Het is een mooie plaat om een geweldige morgen mee te besluiten.