Havik

Dinsdag 25 maart was zo'n dag dat alles anders uitpakte dan ik had verwacht.

Het begon al met het weerbeeld. 

In plaats van een lichtbewolkte morgen werd het grijs en zwaar bewolkt met zelfs af en toe een beetje regen.

Bijzondere waarnemingen waren er niet. 

Het werd vooral een wandeling door een heel stil duingebied. 

Ook daar houd ik van. 

Maar wat een verrassing bleek er nog op mij te wachten.

Over mijn lightbox wil ik het niet meer hebben.

Wie mijn blog regelmatig bekijkt kent het probleem inmiddels.

Ik kwam iemand tegen die mij vertelde over een roofvogel - zij wist niet of het een buizerd of een havik was - die met een prooi langs de waterkant zat.

Het bleek een havik (Accipiter gentilis) te zijn.

Voorzichtig liep ik steeds een stukje dichterbij, maakte een paar plaatjes, weer een stukje dichterbij, enz.

Tot mijn verrassing vloog de havik niet weg en kon ik opmerkelijk dichtbij komen.

Bij het tweede beeld was ik voorzichtig omgelopen, waarbij ik zag dat de havik zijn prooi afschermde.

Daarna weer voorzichtig terug.

Wat een doordringende blik.

Op mijn knieën steeds wat dichterbij, steeds weer plaatjes makend.

Soms keek de vogel mij aan, maar hij hield vooral de omgeving in de gaten.

Hoe is het mogelijk dat hij niet wegvloog, zoals meestal gebeurt.

Ik was er blij mee, want wanneer krijg je zo'n buitenkans?

Ik kon zelfs rustig zoeken naar een passende achtergrond.

De havik at tot mijn verbazing niets van de dode meerkoet.

Hij bleef voortdurend min of meer rustig zitten.

Gelukkig kwamen er geen wandelaars voorbij.

De platen zijn gemaakt met mijn 100-400 mm lens.

Naderhand heb ik niet eens hoeven croppen om deze beelden te krijgen. 

Dit is dan wel een binnenkomer, waarbij ik een uitsnede gemaakt heb.

(niet van een van de bovenstaande platen waarbij de vogel mij op dezelfde manier aankeek)

Ik ben nog een keer omgelopen, waarbij ik opnieuw zag dat de havik heel alert was.

Hij beschermde zijn prooi onmiddellijk.

Ik gauw weer een stukje terug.

Het blijft opmerkelijk dat hij niet aan zijn maaltijd begon.

Ik trok mij terug, tot op een behoorlijke afstand van de vogel.

Opeens vloog de havik op en verloor hierbij zijn prooi.

Waarom?

Er naderden enkele wandelaars, maar of dat de verklaring is?

Natuurlijk ging ik nog even kijken bij de resten van de prooi.

Het bleek een meerkoet te zijn.

Ik heb op een flinke afstand van de prooi nog een tijdje gekeken of de havik terugkwam, maar de show was voorbij.

Toen ik enkele dagen later weer langs deze plek kwam waren er alleen nog veertjes te zien.

Ik wilde niet met het beeld van de dode meerkoet besluiten.

Ik heb nog twee platen in petto, die ik hiervoor al had gemaakt.

Ik heb hierbij een lager standpunt gekozen.

Het is altijd even zoeken naar de beste positie, 

waarbij ik natuurlijk bleef hopen dat de havik er geen genoeg van zou krijgen.

Hij werkte mee.

Ik besef dat ik een uniek moment heb meegemaakt, 

want in de buitenlucht vanuit zo'n positie een havik fotograferen had ik niet voor mogelijk gehouden.