Boshut 't Gooi - deel 1

 

Een van de door mij het meest gewaardeerde bezoekers bij de fotohut was deze rode eekhoorn.

Ik weet niet zeker of ik steeds dezelfde eekhoorn gezien heb, maar dat maakt voor mij niets uit.

Toen ik er was bleek het een grotendeels wat sombere dag te zijn, waardoor de lichtsterkte wat te wensen overliet.

Dat risico bestaat nu eenmaal als je er begin maart naartoe gaat.

Mijn volgers weten inmiddels wel dat bij mij de Lightbox in Google Chrome niet werkt.

Er zit niets anders op dan op iedere foto te klikken als je een vergroting wilt zien.

Sorry, ik heb nog steeds geen beter alternatief.

Ik beperk mij deze keer uitsluitend tot de grote bonte specht (Dendrocopos major) en de rode eekhoorn.

Het is heel gebruikelijk dat je bij dit type boshutten grote bonte spechten ziet, dus dan probeer je natuurlijk om er plaatjes van te maken die wat afwijken van wat je meestal ziet.

Dat valt niet mee.

Dit was mij nog niet eerder gelukt: een specht met de snavel geopend.

Ook al is dit een voorbeeld van het gangbare soort platen. 

Ik laat hem toch zien omdat ik het simpelweg een mooie vogel vind.

Op de grond zie je ze wat minder vaak, dus kan ik ook platen laten zien van wat ander gedrag van de specht.

De omgeving werd voortdurend goed in de gaten gehouden.

Dat was ook nodig want er vloog op een zeker moment een roofvogel over, vermoedelijk een havik.

Er waren echter ook opdringerige soortgenoten.

Ik zag een keer een gevecht, maar alle opnamen mislukten: 

de sluitertijd was onder de heersende omstandigheden te langzaam.

Het waren anders wel spectaculaire beelden geworden.

Natuurlijk had ik ook gehoopt op andere soorten spechten, maar dat zat er deze dag niet in.

Een eekhoorntje was al vroeg op pad.

Ik had hem al op de achtergrond in het bos zien scharrelen, maar hij kwam ook even dichterbij buurten.

Als er iets te halen is zijn eekhoorntjes in zo'n bosachtige omgeving vaak van de partij.

Ze zijn waakzaam, maar tegelijkertijd brutaal genoeg om heel dichtbij te komen.

Een keer zelfs te dichtbij voor mijn 400 mm lens. 

Ook eekhoorntjes hebben wel eens dorst.

Heel alert.

Er ontgaat deze razendsnelle dieren niets.

Het maakt ze niets uit als er vogels vlakbij zitten, zolang er maar genoeg te eten is.

Zodra het eekhoorntje genoeg gegeten had verdween hij flink doorrennend naar het achterliggende bos. 

Als je eekhoorntjes in je eigen woonomgeving zelden ziet, vind je ze natuurlijk des te leuker.

Dat geldt in ieder geval voor mij.

Zo wilde ik hem uiteindelijk op de plaat hebben, met zijn pluimstaart mooi achter hem.

Nog een mooie pose tot besluit.

Zoals in de meeste boshutten was er een behoorlijk aantal soorten vogels te zien.

Deze bewaar ik voor een deel 2 dat over enige tijd zal verschijnen.

Maar eerst aandacht voor: