AWD - Wie scoort bij de vrouwen?

Op donderdag 10 oktober ben ik samen met René (dewerelddoormijnlenzen.blogspot.com) (te) vroeg de AWD  ingegaan via ingang Panneland.
Een boswachter wees ons erop dat we er al voor zonsopgang waren, en dat mag niet.
Het was overigens licht genoeg.


Wij hoopten de bronst mee te maken met vooral een gevecht op een fotogenieke plaats.

 Op het open veld liepen wel enkele herten maar er was weinig activiteit.

Hier en daar viel de zon over het veld - waar op enkele plaatsen zelfs al wat vorst aan de grond was - en daar wilde een damhert wel even gaan staan. 

 Nog even relaxen voordat het grote werk losbarst.

 Het eerste gevecht, een beetje verscholen achter de bomen.

Ik was wel benieuwd hoe René het gevecht zou vastleggen.
Mijn instellingen: ISO 1600, f/8, 1/500 sec, belichtingscorrectie -2

 Het sterkste hert wilde natuurlijk wel weten dat hij de winnaar was, even krachtig burlen dus.

Hij hield het niet bij één keer. Het was grappig om te zien hoe zijn adamsappel voortdurend op en neer ging.

 Een tweede gevecht, opnieuw in de schaduw, opnieuw gedeeltelijk achter een boom.

Het was erg onrustig want er liepen op een gegeven moment vijf ongedurige damhertmannen in het bos om elkaar heen.

En ja hoor, weer de trotse burl van de overwinnaar.

Het derde gevecht, nog steeds in de schaduw, maar niet meer achter een boom.

De kracht spatte van de lijven af.

De koppen werden naar beneden gedrukt en kwamen soms plat op de grond te liggen.

Op een iets lichtere plek stond dit bejaarde hert. Hij keek alle drukte wat meewarig aan en besefte dat zijn tijd voorbij is.

Deze foto is wat te licht uitgevallen, maar ik plaats hem toch omdat ik de pose wel leuk vind.

Eerst ging de winnaar van het laatste gevecht even uitbundig vlaggen ...............

 ..... en daarna schreeuwde hij het als het ware uit: I did it again!

 I am the greatest!

Hij leek een volgende uitdager te zien:

 Je kan je niet voorstellen dat een hert nog uitbundiger kan vlaggen. 

Tegelijkertijd is het een goed voorbeeld van rekken en strekken.

 Ik weet niet meer of dit de winnaar is van het vierde gevecht dat we zagen.
René stond gunstig en kon de vechtende herten in de volle zon fotograferen.
Ik kon dat vanuit mijn positie ook, maar ik wilde de drie fotografen op de achtergrond in het bos er niet bij hebben.
Jammer voor mij, maar een dergelijke foto  gaat bij mij toch de prullenbak in .

 Het leek soms wel of het burlen tegen ons gericht was.

Net als dit hert konden wij tevreden terugkijken, wij natuurlijk op een geslaagde ochtend.

René, bedankt voor je gezelschap.