AWD juni 2017 deel 2 Duinkonijnen

In sommige delen van de AWD voelen de duinkonijnen zich heel goed thuis. 

Je ziet dan niet alleen veel konijnenkeutels, maar ook veel graafsporen en niet te vergeten de konijnen zelf. 

In het voorjaar kan je ook de kleine konijntjes zien rennen, spelen en graven.

Als je voorzichtig bent dan krijg je genoeg kansen om ze op je gemak te observeren.
Toen ik mij achter en tussen duindoorns verstopt had kwamen ze voorzichtig weer poolshoogte nemen om te zien of alles weer veilig was.

Het duurde dan ook niet lang of deze kleine durfde alleen voedsel te zoeken.

Hij had van zijn moeder wel meegekregen dat hij regelmatig goed om zich heen moest kijken of er geen gevaar dreigde.
Zeg dat maar eens tegen een kind.
Dit kleintje had de boodschap in ieder geval begrepen.

Als ze onraad bespeuren, in de vorm van een mens, een vos of misschien een roofvogel, dan leggen ze hun oren plat in hun nek.

Dit konijn keek mij recht aan, niet goed raad wetend met wat hij/zij in de struiken rook of zag.
Wat kan een konijn er vreemd uitzien als de oren plat naar achteren liggen.
Dit konijn lijkt niet eens op een konijn. 😊

Als ze zich op hun gemak voelen staan hun oren omhoog.

Dan mogen de kleintjes bij haar komen drinken.

Dat doen ze dan ook met volle overgave als ze zo'n kans krijgen.
Zulke intieme momenten zijn altijd vertederend.

Na de maaltijd keek dit ukkie eens rond waar zijn vriendjes waren.
Vaak rennen ze, net als de volwassen konijnen, razendsnel achter elkaar aan met telkens weer onverwachte bochten.

Als je uit het hol komt moet je goed opletten.
Je wilt niet alleen weten of je vriendjes al buiten spelen, maar je moet er wel zeker van zijn dat je niet door een vos in je nek gegrepen wordt.

Wat verderop zat zijn vriendje al te wachten, doodstil.

Kleine konijntjes moeten goed en veel eten om snel volwassen te worden, dus ze staan ook om díe reden vaak op de uitkijk om te zien of moeder in de buurt is.
Zo gauw zij zich laat zien gaan ze er snel naartoe in de hoop bij haar te mogen drinken.

Het verschil in grootte tussen moeder en kind is overduidelijk.

Samen aan de wandel.

Ik vond het wel een beetje ongemakkelijk om tussen de duindoorns te hurken of te knielen, want als je niet oplet voel je de stekels in je lijf.
Ach, je moet er wat voorover hebben.

Als moeder weg is kan je natuurlijk in je eentje wat te eten gaan zoeken, maar ..........

...... met zijn tweeën is dat veel leuker.

Als je echter met zijn drieën bent vergeet je meestal het eten: het is dan tijd om te gaan spelen.
Van opletten is dan geen sprake meer.
Lang leve de lol.

Volwassen konijnen zijn ook kind geweest en begrijpen de kleintjes goed.
Dit volwassen konijn fungeerde als kinderoppas, misschien min of meer toevallig of niet bewust, maar ze lette wel goed op.

Op een afstandje kwamen er een paar wandelaars voorbij, die nauwlettend werden gadegeslagen.
Zo gauw ze weg waren gingen de konijnen elk hun eigen weg.

Wat zal er in dat kleine koppie omgaan?
Hoe zal haar leven eruit gaan zien?
In ieder geval kon ze deze ochtend onbezorgd spelen.