Sri Lanka - Varanen en krokodillen

In deze door het coronavirus gedomineerde tijd heb ik tijd genoeg om terug te kijken op onze reis door Sri Lanka.

We waren net op tijd terug, 15 maart, omdat toen de problemen in Sri Lanka begonnen en de maatregelen in Nederland aangescherpt werden.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

De lightbox in Google werkt om een voor mij onduidelijke reden helaas niet.

Met Firefox of Internet Explorer lukt het wel

Ook al ben ik begonnen met een baby landvaraan, ik ga nu eerst verder met een Indische varaan, ook wel watervaraan (Varanus salvator) genoemd.

Tijdens een wandeling schrok hij van ons en plonsde in het water.

Gelukkig zat er wel een hek tussen ons.

Het was een indrukwekkend dier.

Varanen zijn inclusief staart meestal gemiddeld 1.5 m meter lang maar mannetjes kunnen wel 3 m worden.

Het was wel een goede binnenkomer omdat we die dag net gearriveerd waren en een eerste rondwandelingetje over het park rond het hotel maakten.

De volgende morgen, voor het ontbijt, nodigde uit om opnieuw wat rond te kijken.

Opnieuw kwam ik een watervaraan tegen, die rustig naar mij toe zwom maar bij nader inzien toch voor een andere koers koos.

Dat kwam mij niet slecht uit. 

Watervaranen staan in de lijst van gevaarlijkste reptielen wereldwijd op plaats drie.

Hij passeerde mij op korte maar veilige afstand.

Lang leve mijn 400 mm lens!

Onze reis bevatte een flink aantal natuurparken.

Op één van de safari's zagen we deze moeraskrokodil (Crocodylus palustris) relaxen in een meertje.

Het was heet (ca. 35 graden C) en zonnig.

Een flinke krokodil was al genoeg opgewarmd en had een plek in de schaduw opgezocht.

Zo slim zijn ze ook wel, oververhitting was er niet bij.

Wel jammer van de te donkere foto.

Wat verderop dook er één bij het naderen van onze jeep in het water.

Het keiharde licht was niet te vermijden, ondanks veel onderbelichten.

Hij ging verbluffend snel het water in, waarbij we weer eens een andere kijk op deze dieren kregen.

Hoe anders was het 's morgens vroeg bij de net pas opkomende zon. 

Veel warmere kleuren, zelfs een kleur die je normaal niet bij krokodillen ziet.

Het was een fors exemplaar dat besloten had zich niet te verroeren.

Wij bleven op veilige afstand.

Landvaranen (Varanus Bengalensis) zagen we het meest van de drie.

Dit kleintje zat in en rond een boom bij de ingang van een van de nationale parken.

Een leuk intermezzo als je toch moet wachten op mensen die voordat de safari begint nog even naar het toilet willen.

Deze varaan liep in de berm toen wij een fietstocht maakten.

Hij was grotendeels verscholen tussen de begroeiing waar hij naar voedsel zocht.

Ze leven vlakbij de bevolking die ze als ongevaarlijk beschouwt.

Ze eten insecten, slangen, hagedissen en eieren maar bijvoorbeeld geen huisdieren.

De vele loslopende honden hebben niets van ze te duchten.

We konden er heel dichtbij komen.

Varanen kraken vaak termietenheuvels, die ze als een geschikte woonplaats beschouwen.

Deze varaan voelde zich helemaal thuis op het terrein rond een Boeddhistische stupa.

We kregen uitgebreid de kans om hem te vereeuwigen.

Hij verdiende dat ook, het was een prachtig volwassen exemplaar.

Zij lijken gevaarlijk, maar zijn dat uitsluitend als ze zich bedreigd voelen.

Let eens op zijn nagels.

Uit een jeep konden we hem tijdens een safari op deze manier bekijken.

Zowel de varaan als wij voelden ons hierbij niet bedreigd.

Als je zo'n kolossaal dier  ziet houd je natuurlijk voldoende afstand, vooral als je niet weet hoe het kan reageren.

Hagedissen waren er ook, vaak in een rommelige omgeving.

Maar daarover één van de volgende keren.