Vosjes

Voordat de boswachters in de AWD een aantal gebieden ontoegankelijk voor het publiek maakten door er bordjes

 "Tijdelijk rust en broedgebied" 

te plaatsen heb ik nog de kans gehad een vossenfamilie te volgen.

Van de verschillende bezoeken heb ik een samenvatting gemaakt die ik hier zal laten zien.

De welpjes ravotten niet voortdurend met elkaar, maar laten ook zien dat ze om elkaar geven, zoals hierboven te zien is.

Mijn eerste bezoek was op 18 april.

Nieuwsgierig zijn ze en volstrekt niet bang voor toeschouwers als die zich maar rustig en niet opdringerig gedragen.

Gelukkig heb ik daar geen hinderlijke ervaringen mee gehad, 

al hadden sommige mensen wel wat meer afstand kunnen houden. 

Dit soort plaatjes maak ik graag

Met hun blauwe kraaloogjes keken de welpjes nieuwsgierig naar wat er buiten de veilige begroeiing gebeurde.

De moervos zocht op een  gegeven moment haar jongen weer op, met een prooi in haar bek.

Ook al mochten de welpen met een prooi kennis maken, drinken bij hun moeder hoorde er nog steeds bij.

Het aantal toeschouwers varieerde, maar lag het grootste deel van de tijd rond de 20. 

In weekenden schijnt het drukker geweest te zijn.

Ik vermoed dat een te grote drukte en te opdringerige fotografen de aanleiding zijn geweest om later het gebied als rustgebied te betitelen.

Op de grond liggend heb ik deze platen kunnen maken.

De vosjes trokken zich er niets van aan en deden waar ze zin in hadden.

Het tweede bezoek bracht ik op 22 april.

Toen ik bij de burcht aankwam waren er welgeteld 5 andere belangstellenden.

Omdat er niets gebeurde gingen ze stuk voor stuk weg totdat ik helemaal alleen was.

Na 5(!) minuten kwamen de welpen tevoorschijn.

Hoeveel geluk kan je hebben.

De vosjes lieten direct zien hoe ze met elkaar omgaan.

Even lekker in de snuit van een broertje of zusje bijten.

Zo had ik het nog niet eerder meegemaakt.

Dit zijn toch wel de intieme momenten van het familieleven.

Ruim een kwartier had ik het rijk alleen, daarna kwamen er nog een paar mensen bij, maar het bleef rustig.

Nadat de welpjes gedronken hadden, op een plaats die te verscholen lag voor mooie beelden, 

ging de moervos even rustig liggen waarbij ze uitgebreid gaapte.

Dat deed ze de andere dagen dat ik er was ook.

Hoe ontspannen kan je zijn.

De welpjes keken op hun gemak om zich heen, liepen wat, stoeiden wat 

en hielden alles wat om hun heen gebeurde goed in de gaten. 

Ze reageerden bijvoorbeeld direct op een overvliegende vogel.

Hierna ben ik nog twee keer langs geweest, 

waarbij 1 mei de meest bijzondere momenten opleverde.

Naarmate de welpen ouder werden hadden ze meer trek. 

Toen de moervos haar welpen weer een keer opzocht kwamen er direct twee naar haar toe. 

De andere twee sliepen nog of hadden het niet in de gaten.

De moervos leek voor pampus te liggen.

Waarschijnlijk was ze ook gewoon bekaf.

Hoe dan ook, de twee (vermoedelijk) oudsten profiteerden volop van de hun geboden kansen.

Geen concurrentie van de andere twee.

Een ander bijzonder moment.

Het welpje links op de foto heeft een prooi in zijn bek.

Dat leverde dit in mijn ogen toch wel unieke plaatje op.

Een paar tellen later.

Beide welpen wilden een deel.

En toen.......

.... kwam de rekel met een prooi.

Eén van de welpen nam die over en maakte zich direct uit de voeten.

Op de achtergrond is deze welp nog te zien.

Maar wat gedroeg de moervos zich onderdanig!

Ze kwam heel snel piepend naar de rekel toelopen en ging op haar rug liggen.

Zoiets had ik nog nooit gezien.

De rekel snuffelde even, maar bleef slechts kort en ging er al snel weer vandoor.

De welp die de prooi te pakken had gekregen liet nog even zien hoe goed hij daarmee om kon gaan.

Hij at er met smaak van.

Als er iets te beleven is kan je er natuurlijk ook samen naartoe gaan.

Ik weet niet meer wat zich er toen afspeelde.

Het leverde wel een mooi plaatje op.

Het is goed te zien dat de vosjes in enkele weken flink van uiterlijk veranderd waren.

Ze gingen steeds meer op miniaturen van hun ouders lijken.

Net als jonge honden en jonge wolven stoeien jonge vossen voortdurend met elkaar.

Alles ook met een doel: voorbereiding op hun leven als volwassen dier.

Het zand stoof er soms door op.

Nog even een laatste blik.

Het gebied werd tot rustgebied verklaard.

Wie weet hoe het volgend jaar zal zijn.