Eindejaarsvogels

Het overkomt mij soms dat per ongeluk een camera-instelling iets is veranderd waardoor onverwachte beelden ontstaan. 

Dit overkwam mij toen ik futen zag die druk bezig waren om zichzelf op te knappen. 

Het was wat somber, mistig weer waardoor ik niet verbaasd was dat ik weinig kleur op mijn scherm zag.

Achteraf vond ik het niet erg omdat het een aantal bijzondere beelden opleverde,

waarvan ik mij afvroeg of ze in kleur beter zouden zijn geweest.

Hoe dan ook, het is waarschijnlijk wel een onverwacht begin van een overwegend kleurrijke serie over vogels in de AWD.

Iedere keer als ik langs het Zwarteveldkanaal loop zie ik daar dodaarsjes (Tachybaptus ruficollis),  

in totaal vaak wel een stuk of 20.

Zoals bekend valt het echter niet mee om daar fatsoenlijke plaatjes van te maken, 

omdat ze ontzettend oplettend en schuw zijn.

Krakeenden (Mareca strepera) zie je in de kanaaltjes van de AWD vrijwel altijd.

Deze vogels zijn wat minder schuw maar kunnen ogenschijnlijk zonder aanleiding toch plotseling opvliegen.

Kuifeenden (Aythya fuligula) horen bij de stamgasten.

Over het algemeen trekken ze zich niet veel van je aan als je je maar rustig gedraagt.

Het blijft voor mij een raadsel waarom ik er nog nooit een moeder kuifeend met pullen heb gezien.

Blauwe reigers (Ardea cinerea) zijn er heel algemeen.

Het is net als met damherten: 

"Je moet soms je best doen om ze niet te zien".

Het leek mij op een zonnige morgen een uitdaging om te proberen vliegbeelden te maken.

Er waren enkele reigers die elkaars aanwezigheid niet echt verdroegen, waardoor ze vaak opvlogen.

Dat kwam mij goed uit.

Ik had daardoor namelijk keuze genoeg uit een groot aantal beelden.

Met enige moeite heb ik hier een top 4 uit samengesteld.

Als het zonnig weer is kan je korte sluitertijden kiezen, waardoor de kans op scherpe platen natuurlijk groter is.

Krooneenden (Netta rufina) zijn inmiddels weer teruggekeerd uit de noordelijke landen.

Ze trekken zich graag terug in het riet, 

maar als je het treft drijven ze in grote groepen op het water en zie je ze naar voedsel duiken.

Grote zaagbekken (Mergus merganser) zijn er inmiddels ook weer mondjesmaat.

Deze eenling lijkt wel een soort verkenner, de rest volgt ongetwijfeld later als het kouder wordt.

Brilduikers heb ik intussen ook gezien, maar nog wel van een wat grotere afstand dan ik zou willen.

Een roodborstje (Erithacus rubecula) kan je het hele jaar door tegenkomen.

De kans is wel groot dat dit er een is die uit Scandinavië is afgezakt om de winter bij ons door te brengen.

Het aantal ganzen in de AWD is nog redelijk beperkt.

Soms zie je groepen grauwe ganzen en af en toe Grote Canadese ganzen (Branta canadensis).

Een tweetal was rustig aan het grazen op een oever van een kanaal en trok zich weinig van mij aan,

 zolang ik niet te dichtbij kwam.

Bij een aantal kanaaltjes heeft men de oevers een natuurlijker en grilliger verloop gegeven,

 waarbij men hoopt dat dit een goede invloed heeft op zowel de flora als de fauna.

Bij een van die aangepaste oevers bleken enkele ijsvogels (Alcedo atthis) hun favoriete visstekjes te hebben gekozen.

Er zit meestal wel water tussen de plek waar de vogels zitten en waar je zelf kunt komen.

Dit is daarom meer een waarnemingsplaatje van een vogel die je in de AWD niet zo makkelijk van dichterbij kunt fotograferen.

Roofvogels zoals torenvalken en buizerds zie je regelmatig, maar meestal van een afstand.

Als een torenvalk (Falco tinnunculus) vlakbij begint te bidden dan probeer je er natuurlijk een plaatje van te maken.

Met het resultaat was ik best tevreden.

Ik was in het infiltratiegebied op zoek naar wilde zwanen, maar die ontbraken vooralsnog. 

En nu nogmaals aandacht voor een fuut (Podiceps cristatus) die zeer uitgebreid met een poets- en wasbeurt bezig was.

Het was hoe dan ook spectaculair, maar ik moest wel even wennen aan deze beelden.

Ik laat er nog een paar zien:

Een badscène in kleur is echter ook wel interessant.

Een paartje knobbelzwanen (Cygnus olor) zorgde voor een indrukwekkende show, minstens een kwartier lang.

Ik heb ze uitgebreid gefotografeerd maar het gaat te ver om er hier een nog langere serie van te laten zien.

Ik heb ze nog nooit zo langdurig en intensief bezig gezien, 

waarbij ze zich zelfs omwentelden in het water waarbij de poten de lucht in staken.

Misschien laat ik nu toch teveel beelden zien maar ik vind ze mooi genoeg om mij niet te beperken.

Langzaam maar zeker verplaatste een van de zwanen zich in een richting waarbij ik steeds meer tegenlicht kreeg.

Het leverde mij op deze manier een hoeveelheid platen op die wat anders zijn dan gebruikelijk.

Nog eentje dan.

Het zijn de optimale momenten in de natuur waarbij je zo'n voorstelling voorgeschoteld krijgt, 

terwijl je op een windstille, zonnige morgen langs het water op je gemak kunt zitten kijken.

En dan te bedenken dat het eerder op diezelfde morgen bij de futen nog grauw en mistig was.

Wilde zwanen waren er toen nog steeds niet, 

hoewel ze wel ergens in de buurt zouden moeten zijn.

Maar op 6 december waren ze er, een drietal.

Ik zag ze nu nog van een tamelijk grote afstand, maar het begin is er.

Ik heb goede hoop dat ze na enkele weken meer vertrouwd zijn met deze omgeving 

en dat er mooiere platen van gemaakt kunnen worden.