Mezen en vinken

 

Bij het bezoeken van vogelhutten zie je behalve tamelijk voorspelbare soorten ook nog wel eens meer opvallende soorten.

Ik heb hiervan enkele verzamelingen gemaakt met platen die ik hier wil laten zien.

Ik heb mij gehouden aan twee platen per soort met soms een uitzondering voor de soort die als startfoto is gekozen.

De goudvink is hier een voorbeeld van.

Pimpelmezen (Cyanistes caeruleus) tref je altijd bij vogelhutten aan

Het was soms wel wat schipperen met de ISO waarden, want de hoeveelheid licht viel niet altijd mee. 

Ten dele speelt natuurlijk ook de lichtgevoeligheid van de lens mee.

Glanskopmezen (Poecile palustris) waren ook enkele keren van de partij, zij het in beperkte aantallen.

Glanskopmees

Vinken (Fringilla coelebs) zijn zowel bij de hutten als elders in de natuur meestal in flinke aantallen te zien.

En waarom niet, als het eten op een presenteerblaadje wordt aangeboden?

Een onverwachte gast was deze zwarte mees (Periparus ater).

Het was de eerste keer dat ik deze mezensoort vanuit een vogelhut zag.

Appelvinken (Coccothraustes coccothraustes) hoop ik eigenlijk iedere keer te zien.

Met hun forse postuur en snavel zijn ze altijd nadrukkelijk aanwezig.

Daarnaast zijn het natuurlijk hele mooie vogels die ik helaas te weinig op andere plaatsen zie.

 Met staartmezen (Aegithalos caudatus) is dat gelukkig anders.

In de wintermaanden kan je het treffen dat je een groep van deze kwikzilverige vogeltjes tegenkomt.

Ze dan ook fotograferen valt echter niet mee.

De laatste soort vind ik van al deze vogels de mooiste:

de goudvink (Pyrrhula pyrrhula).

Helaas zie ik deze soort minder vaak dan ik zou willen.

In Scandinavië staat deze vogel vaak afgebeeld op kerstkaarten.

De volgende keer zal ik de laatste platen van zwammen in 2021 laten zien.