Zuidelijk Afrika vogels 1

In oktober heb ik met mijn vrouw een groepsreis gemaakt die begon in Johannesburg en die via het Kruger Park, Zimbabwe en Botswana eindigde in Victoria Falls.

In de komende tijd zal ik regelmatig een impressie geven van wat we daar gezien en meegemaakt hebben.

Om te beginnen laat ik een aantal vogels zien.

Het eerste beeld is dat van een yellow-billed hornbill (tockus leucomelas), ook wel geelsnaveltok genoemd.

Op de omheinde pleisterplaatsen in het Krugerpark, op campings, maar natuurlijk ook in de vrije natuur is dit een veelvoorkomende vogel.

Een goed herkenbaar familielid is de red-billed hornbill (tockus erythrorhynchus), oftewel roodsnaveltok.

Tokken zijn opportunisten.

Ze weten heel goed dat op plaatsen waar mensen komen vaak resten voedsel achterblijven.

Zeker in het Krugerpark waren ze allesbehalve schuw.

Veel minder vaak, en zeker niet van dichtbij, zie je de African grey hornbill (tockus nasutus), de grijze tok.

Het viel dan ook niet mee er een redelijk plaatje van te maken.

De grey lourie (corythaixoides concolor) oftewel de vale toerako wordt ook wel "go-away-bird"genoemd.

Toerako's zitten vaak hoog in de bomen en laten zich veelvuldig horen.

Zo gauw ze iets zien wat hen niet bevalt slaken zij hun alarmkreet, vergelijkbaar met wat bijvoorbeeld gaaien doen.

Soms heb je geluk en gaat er een op een voedertafel zitten.

Zijn kuif, die hij regelmatig laat zien, stak mooi af in het ochtendlicht.

We hebben ook een prachtig gekleurd familielid gezien: de purple-crested lourie (tauraco porphyreolophus), de purperkuiftoerako, waarvan ik hier een bewijsplaatje laat zien.

Frankolijnen zijn er in verschillende soorten.

Volgens mij is dit een crested francolin (dendroperdix sephaena), een  kuiffrankolijn in het Nederlands.

Ze scharrelden rond op de omheinde campsites in het Krugerpark.

We troffen het dat we zelfs een kori bustard ( ardeotis kori), koritrap zagen .

Natuurlijk had ik hem liever van wat dichterbij gezien, maar dat zat er niet in. 

Deze vogels worden gemiddeld 15 kg zwaar en zijn daarmee de zwaarste vogels die kunnen vliegen.

Dit is een bekende voor vrijwel iedereen.

Ze leven in Zuidelijk Afrika in het wild, deze helmeted guineafowl (numida meleagris), helmparelhoen.

Je ziet ze overal, niet alleen in natuurparken.

Ook de natal spurfowl (pternistis natalensis), natalfrankolijn, kom je regelmatig tegen.

Als je het treft zelfs met jongen.

Ze leven in groepjes en zijn zeer oplettend.

Ze behoren bij de familie van de fazantachtigen.

Bij dezelfde familie hoort de red-billed spurfowl (pternistis adspersus), roodsnavelfrankolijn.

Ik zag ze naar voedsel zoeken bij olifantenmest, terwijl ik voortdurend moest opletten dat er geen olifanten te dichtbij kwamen.

Daarover later meer.

Dit beeldverslag ga ik besluiten met de southern ground hornbill (bucorvis leadbeateri), de zuidelijke hoornraaf.

Deze vogels leven voornamelijk op de grond.

Het zijn flinke knapen, met een lichaamslengte van ca. 1 m en een spanwijdte van maximaal 2 m.

Sinds 2010 staan ze op de rode lijst van het IUCN, omdat ze behoorlijk kwetsbaar zijn geworden.

Het is een enorme klus om alle beelden van onze reis te selecteren en indien nodig te bewerken.

Behalve de vele vogels zullen bijvoorbeeld neushoorns (met en zonder hoorn), leeuwen, stokstaartjes en natuurlijk olifanten een keer op mijn blog opduiken.

Wordt vervolgd.