AWD - Weersomslag (of het nonnetje en vossen)

Op zondag 12 februari sloeg het weer om. Het sneeuwde af en toe een beetje, de lucht was grijs.

De winter liet zijn sporen na. Niet alle dieren overleefden de koudegolf.

Maar wat ligt er toch onder de takken in het water?

Is het een wilde zwaan?

 Nee, het is een dode grote zilverreiger!

Ik had vorige week in dezelfde omgeving voor het eerst een grote zilverreiger in de AWD gezien. 

En nu dood? 

Misschien, maar er bleek er nog een te zijn, want er vloog er ook nog een voorbij!

Het is triest om te zien, maar het hoort nu eenmaal bij de natuur.

En  roerdompen?

Ze verrasten mij weer, dus opnieuw geen mooie foto's.

 Ik had gehoopt ook een keer kleine zwanen te zien, maar dit was opnieuw een wilde zwaan 

Reeën blijken zich toch goed te kunnen redden in de AWD. We zagen er zondag 7. 

Er stond er zelfs één op het ijs te eten bij het eiland van Rolvers.

Als de zon schijnt staan ze natuurlijk veel mooier op de foto dan bij dit wat sombere, grijze weer.

Op dinsdag 14 februari ben ik er opnieuw opuit getrokken. 

Veel sneeuw en ijs was al verdwenen, het was een metamorfose vergeleken met vorige week.

 Krooneenden op hun mooist in het vroege zonlicht.

De ijsvogel zal blij zijn nu er veel ijs verdwenen is.

 Lopend langs het Rechte Schusterkanaal zag ik aan de overkant in het infiltratiegebied
dit vosje rustig slapen.

Verderop ging één van mijn wensen in vervulling.  Ik zag eindelijk ook het mannelijke nonnetje.

 

In het kanaal waren brilduikers met een soort paringsritueel bezig. 

De mannetjes sloofden zich uit met bijzondere halsbewegingen. Let op het linker mannetje.

Verder lopend langs het Kromme Schusterkanaal viel het mij op hoe stil het was. 

Geen mensen, alleen geruis van de branding, verder doodstil. Geweldig! 

Het kanaal was nog helemaal bevroren dus waterwild moest zijn heil ergens anders zoeken.

 Op een gegeven moment zag ik in de verte op het ijs iets dat op vechtende vossen leek.

Het bleek te kloppen. Maar waar vochten ze om? Had het met de paartijd te maken?

In het riet ging het gevecht nog verder. Met enige moeite kan je de dieren wel onderscheiden.

De winnaar kwam het ijs weer op. De vos had opvallend zwarte poten.

 De vossen hadden geen last van hun hormonen. Het ging om een diepvriesmaaltijd!

 Mijn eerste indruk is dat het om een ingevroren damhert ging.

De vos deed flink zijn best.

 Soms moet je heel wat moeite doen om iets lekkers los te trekken.

 Natuurlijk kan je ook proberen een stuk vel los te scheuren.

Het lekkerste zit niet aan de buitenkant.

Het is goed te zien hoeveel trek de vos had.

Nog even de tanden erin.

Tussendoor vloog er van de overkant een roerdomp over het kanaal naar de kant waar ik stond te kijken. Met enige moeite heb ik hem kunnen vinden en fotograferen.
Helaas  stond de vogel zo verscholen achter takken dat ik blijkbaar scherp heb gesteld op een tak: de foto is niet mooi genoeg om hier te laten zien. Er blijft dus nog wat te wensen over

Ik liet de vos lekker verder eten en ben doorgelopen. Bij het Van Lennepkanaal was veel van het ijs verdwenen. Er zwommen o.a. vrouwelijke nonnetjes:

Ik heb op de weg terug naar ingang Panneland een duin opgezocht waar ik uit de wind nog een keer koffie kon drinken.
Camera opzij gelegd, koffie ingeschonken. Toen ik opkeek stond er een vos op zo'n 3 meter afstand naar mij te kijken. Ongemerkt naar boven gelopen, verscholen achter duindoorns.
Voordat ik mijn camera weer klaar had, was de vos verder gelopen. Gelukkig niet ver:

 Ze keek mij aan alsof ze wilde zeggen: "Maak jij nu een foto van mij of niet?"
Deze vos heeft niet zulke zwarte poten als de vos op het ijs.

Zo, dat was even lekker!

Zoals Henk Bos in zijn blog al heeft aangegeven is het belangrijk dat wij moeten proberen ervoor te zorgen dat dit gebied intact blijft. Volgens mij zal een fietspad meer onrust geven en misschien zelfs uitnodigend zijn voor mountainbikers.
Deze dag heeft mij opnieuw duidelijk gemaakt hoe waardevol de AWD zijn.