AWD - Zwanen en reeën

Op dinsdag 31 januari en vrijdag 3 februari toonde de AWD twee zeer verschillende gezichten.


Op dinsdag was het zonnig, maar er stond een gure oostenwind. Op vrijdag was het bewolkt, maar minder winderig. Het begon later in de morgen wel te sneeuwen.

De beleving was heel verschillend, mede bepaald door wat ik zag en voelde.

Op dinsdag ging ik weer op weg naar het infiltratiegebied, in de hoop opnieuw wilde zwanen te zien. Behalve talrijke damherten kwam onderweg ik een vos tegen die zich koesterde in het zonnetje:

Op weg naar het infiltratiegebied hoorde ik het getrompetter van de wilde zwanen in het gebied waar bezoekers niet mogen komen, helaas. 

Er vloog ook een groep van zeven wilde zwanen naar dat gebied toe, verwelkomd met veel getrompetter.

In het infiltratiegebied zag ik twee knobbelzwanen die het gezelschap van een wilde zwaan niet op prijs stelden. De wilde zwaan ging er wijselijk vandoor en vloog weg.

In het infiltratiegebied zag ik ook de groep van ca. 10 wilde zwanen weer die ik vorige week had gezien, maar ze lieten zich veel minder goed zien.

In het Rechte Schusterkanaal waren echter drie wilde zwanen die wel op de foto wilden. 

In het zonnetje zagen ze er prachtig uit:

Terugwandelend naar ingang Panneland had ik de wind tegen en kreeg ik het echte wintergevoel: een strak, koud gezicht, gebarsten lippen en ondanks mijn handschoenen koude vingers. Op het eiland van Rolvers zag ik deze keer geen reeën maar wel vier (!) keer een houtsnip en een klapekster. Het is vrijwel onmogelijk een snip op de foto te krijgen door hun schutkleur. Ze verrassen mij altijd door plotseling op te vliegen.

Op vrijdag werd sneeuw voorspeld, maar ik nam toch de gok om naar de AWD te gaan. Omdat ik in het gebied van Sasbergen en het Paardeveld regelmatig reeën heb gezien koos ik deze keer voor ingang De Zilk. Ik kreeg er geen spijt van want ik zag tot mijn grote verrassing in totaal acht reeën: een groepje van twee en twee groepjes van drie.

 

 

 Af en toe lieten ze hun spiegel duidelijk zien.

Het Oosterkanaal lag vrijwel dicht. In een klein wak hadden drie wintertalingen, een dodaars, twee wilde eenden en twee meerkoeten een plekje gevonden.

In het Wolfsveld en de Haasvelderduinen was het buitengewoon stil. In de verte was het geruis van de branding te horen. Het begon langzaam maar zeker wat te sneeuwen. Er was geen wild te zien, alle dieren hadden blijkbaar al een schuilplaats gezocht. Ik had de afgelopen weken  al eens eerder goudvinken gezien, maar het ging te snel om te kunnen fotograferen. Het overkwam mij opnieuw: de 2 goudvinken zaten een moment stil en vlogen vrijwel direct verder. Jammer.

Het begon steeds meer te sneeuwen terwijl ik terug liep. De volgende beelden spreken voor zich:

 Het was de eerste sneeuw: nog geen sporen van dieren, mensen of auto's.

Het was absoluut genieten. Hoe zal het zaterdag zijn? 

Sneeuw, wellicht zon en héél druk.