Jong leven

Bij de lente horen pulletjes, zoals de kleine eendjes genoemd worden.

Ik neem jullie mee op een fiets-  en wandeltocht door de woonwijken bij mij in de buurt.

Allereerst op de fiets, langs een broedende meerkoet en een broedende zwaan. Zij bleven op hun nest.

Verder maar weer, naar een broedende fuut.

De vorige keer dat ik er was, lagen er vier eieren in het nest. Dat was veranderd.

Er waren nu twee eieren uitgekomen.

Tijdens de wisseling van de wacht waren de jongen en de eieren goed te zien.

Een van de jongen probeerde op de rug van zijn vader te klimmen.

Dat viel niet mee, dus tussendoor even uitrusten.

Verder dan dit kwam hij niet. Uiteindelijk kroop hij achterlangs op de rug van vader.

Ik vervolgde mijn fietstocht naar het tweede zwanennest.

 Moeder zwaan ging er even bij staan om de eieren anders te rangschikken.

Trots liet ze haar eieren duidelijk zien aan wie maar wilde.
Als je langs het water loopt moet je steeds verdacht zijn op hondenpoep.
Gaan liggen in het gras om een aantrekkelijk beeld te krijgen is dus geen optie.

Achter de rietkraag bij het zwanennest verstopte deze fuut zich het grootste deel van de tijd dat ik er was.

Jammer, want ze waren zo dichtbij. Gelukkig kreeg ik even deze kans.

De jongen waren al flink gegroeid.

Toen ik weer verder fietste zag ik tot mijn verrassing een broedende gans. 

Toen ze even ging staan kon ik zien dat ze drie eieren in haar nest had.

De gent hield mij goed in de gaten.

Verder fietsend zag ik  opnieuw een broedende zwaan en een broedende fuut.

Daar moet ik de komende tijd dus ook weer langs.

Plotseling zag ik een eend met pulletjes.

Gauw de fiets aan de kant gezet en voorzichtig naar de waterkant gelopen.

Ze zwommen echter naar de overkant toen moeder mij zag, dus ik moest weer terug fietsen.

Daar zag ik deze kleine langs de oever lopen.

Ze voelden zich vrij en reageerden niet op mij. Moeder wel, dus .... weer terug naar de andere kant :)

Voorzichtig liep ik langs de oever op zoek naar een geschikte plaats .

Daar kwamen de eendjes ook naar toe.

In plaats van om de tak heen te zwemmen, klom deze kleine erop.

Gelukt, en mooi dichtbij.

Moeder besloot weer naar de andere kant te gaan. Ik ben maar weer op de fiets verder gegaan.

Op weg naar huis toch nog even langs het eerste futennest.

De fuut was wat verontrust door kinderen achter zijn nest.  

Je krijgt gelijk een goed  beeld van zijn grote keelgat.

Toen de rust was teruggekeerd werd er weer gevoerd.

Niemand werd vergeten.

 Ik heb minstens tien nesten met broedende meerkoeten gezien.
Als alle jongen volwassen vogels worden dreigt een overbevolking.
Op weg naar huis kwam ik ook nog langs de meerkoetjes die inmiddels al flink gegroeid zijn.

Ze durven steeds meer, en zwemmen al vrij rond.

Een jong eendje om mijn blog mee te beginnen en een meerkoetje als afsluiter.

Beide symboliseren de lente die we nu overal om ons heen zien
 (hoewel het best iets warmer en zonniger mag worden).