AWD - Augustus 2025

 

De dagen worden weer korter, het duurt 's morgens langer voordat het licht wordt.

Een goed moment om nog eens terug te kijken naar augustus. 

Zoals uit de eerste foto blijkt waren de libellen toen nog actief, zoals dit stelletje gewone oeverlibellen.

Deze keer geen boomleeuwerik of graspieper, maar een boompieper die zich tussen de vele takken even liet zien.

Ik heb al eerder een post gewijd aan vlinders, maar deze kleine vuurvlinder verdient in deze editie ook een plaats.

Tijgerspinnen waren in augustus niet alleen druk bezig met prooien vangen, maar ze waren ook met de toekomst bezig.

De aantallen begonnen af te nemen, het aantal cocons waarin ze hun oranjerode eitjes verpakken begon groter te worden. 

Er kwam van alles in hun web terecht, maar libellen en juffers vallen natuurlijk het meest op.

Het blijft een fascinerend gezicht hoe snel en kundig de spinnen hun prooi verlammen en vervolgens hun prooi inpakken.

Niet alleen spinnen horen bij het najaar, hetzelfde geldt voor zwammen.

Zwammen komen overigens niet alleen in de herfstmaanden voor

Een voorbeeld hiervan is dit gewone vuurzwammetje.

Voor veel aansprekende soorten geldt wel dat de herfst het topseizoen is.

Augustus was ook voor deze bruinrode heidelibellen de maand om niet voortdurend als eenling door het leven te gaan.

Er werd flink gepaard.

In de AWD wordt net als in andere natuurgebieden aan natuurbeheer gedaan. 

Met een kudde Kempische heideschapen, die een tijdje in een afgebakend gebied voedsel mogen zoeken, 

trekt een herder een aantal maanden door de duinen.

Nu het aantal damherten afneemt, 

moet een alternatief gevonden worden om bepaalde soorten begroeiing te beheersen.

 

Op de website van Waternet staat de volgende tekst:

De AWD is het eerste natuurgebied in Nederland dat experimenteert met runderbegrazing met behulp van 'virtual fencing'. We werken samen met het bedrijf Collie dat deze techniek heeft ontwikkeld. De koeien dragen een halsband met gps, kompas, speaker en zonnepaneel. Als ze een digitale grens naderen, horen ze een piep. Lopen ze verder, dan krijgen ze een elektrische prikkel. Lijkt op schrikdraad, maar is vele malen milder. Zo leren ze die prikkel te vermijden en blijven ze binnen de specifieke grens.

In een exclosure, een omheind gebiedje in de AWD kunnen geen damherten meer komen.

 Het is opvallend dat onder andere teunisbloemen, die hier zijn afgebeeld, en slangenkruid hier weer te zien zijn na jaren afwezigheid.

Voordat er grote aantallen damherten in de AWD waren kwam vooral slangenkruid hier veel voor. 

Recent zag ik slangenkruid ook weer buiten de hekken. 

Het aantal damherten is inmiddels drastisch afgenomen.

Je moet een beetje je best doen om goed te kunnen zien wat dit voor insect is.

Het is een zandroofvlieg.

Toeval of niet: ik zag hem in een exclosure.

In dezelfde exclosure zag ik deze grote groene sabelsprinkhaan, op slangenkruid.

 Deze sprinkhanensoort ben ik ook in andere, niet afgezette delen van de AWD tegengekomen.

Langs een wandelpad word je gewaarschuwd voor een nest Europese hoornaars. 

Niet iets om bang van te worden, maar je moet je natuurlijk wel zo gedragen dat de insecten zich niet bedreigd voelen.

Gelukkig nog geen Aziatische hoornaars, die wel in Haarlem en omgeving zijn gezien.

Vooral deze soort kan enorme nesten maken.

Weer terug naar voor velen minder bedreigende soorten, zoals dit hooibeestje.

Dit vlindertje voelt zich thuis in de duinen, al heb ik wel het gevoel dat ze minder talrijk zijn.

En wat te denken van deze curiositeit?

Een grote aalscholver in diepe rust.

Het duurde een tijdje voordat hij in de gaten had dat hij bekeken werd.

Ook toen ging hij er niet vandoor.

Dit jaar kostte het veel moeite om een boomkikker te vinden. 

Of het een goed jaar voor boomkikkers in de AWD is geweest is weet ik niet, 

want het gebied waar ik ze meestal aantrof was niet toegankelijk.

Dit piepkleine kikkertje vond ik in een ander gebied.

Het was ook precies de enige, na de waarneming van de vorige maand, die ik gevonden heb.

Een mooie fotogenieke plek zat er deze keer niet in.

Een vlindertje dat altijd veel in het duingebied te zien was, kwam ik nu veel minder tegen.

Het lijkt de trend van 2025.

Het is het bekende icarusblauwtje.

Het vrouwtje onderscheidt zich duidelijk van de mannetjes.

Nog een laatste omdat hij zo mooi bleef poseren.

Na augustus komt september, de maand waar veel damherten (-liefhebbers) naar uitkijken.

De aantallen zijn inmiddels flink afgenomen, 

maar er zijn er vast nog wel genoeg overgebleven om naar de bronst uit te kijken.

Maar zijn er voldoende hindes?

Er moet wel wat te verdienen zijn, 

want waar ben je als een zichzelf respecterend damhert mee bezig als het alleen maar stoerdoenerij is.