Weidevogels

Op 2e Pinksterdag ben ik bij Helma ( helmanatuurfotos.blogspot.nl)  en haar man Henk op bezoek geweest. 

Het hoofddoel was een kijkje nemen bij de weidevogels in hun omgeving. 

Als je het treft kan je daar onder andere grutto's, tureluurs, kieviten, kluten en scholeksters van dichtbij zien. Omdat het mij tot nu toe niet gelukt was om grutto's zo te fotograferen dat ik er tevreden mee kon zijn hoopte ik dat in ieder geval déze vogels zouden meewerken. 

Dat deden ze.

Een grutto op een paal. Eindelijk een plaatje van dit stereotiepe beeld.

Rustend op één poot werd voortdurend "grutto, grutto" geroepen.

Rondvliegen deden ze ook, 

zeker als wij naar hun zin te dichtbij  kwamen of als er een roofvogel gesignaleerd werd.

Er waren ook tureluurs te zien, zoals  hier op de uitkijk.

Anderen waren heel ontspannen. Een echte paalzitter dus. Geen onraad in de buurt.

Grutto's waren veel drukker. Ze landden op verschillende plaatsen en niet uitsluitend op een paal.

Vermoedelijk waren de jongen niet ver weg, verscholen in het hoge gras. 

Voor de weidevogels is het heel belangrijk dat er niet te vroeg gemaaid wordt.

Maar de combinatie grutto-paal was ook hier in trek.

Zo krijg je wat variatie in de beelden.

Geen twijfel mogelijk: het is een prachtige vogel.

Op een andere plek zagen we een scholekster met twee jongen.

Helma had ze al eerder gezien en zal  dat vast wel een keer in haar blog laten zien.

Kluten zagen we niet. In haar blog is te zien hoe mooi kluten en hun jongen kunnen zijn.

Terug naar de grutto. 

De kunst is natuurlijk om ondanks de gangbare combinatie grutto-paal toch wat variatie in de beelden te krijgen.

In de loop van de ochtend werd het langzaam maar zeker meer bewolkt.

Tot besluit nog een kleurrijke opname.

Het was een genot om eens rond te trekken in een voor mij relatief onbekende omgeving.

Helma en Henk, bedankt.

Polderleven

In deze aflevering laat ik een aantal beelden zien die ik gemaakt heb in mei en juni op verschillende locaties.

De blauwborst vind ik hierbij een mooie binnenkomer.

Begin mei zag ik op een plas in het gebied Boseilanden in de Haarlemmermeer ruziënde bergeenden.

Een opdringerig mannetje bemoeide zich met een gezin bergeenden. 

De mannetjes gingen toen even heftig met elkaar in gevecht, waarna de bemoeial afdroop. 

Even later was de rust teruggekeerd. 

Jammer dat ik last had van tegenlicht en minder zon dan ik gehoopt had.

Bij een welbekende lepelaars- en reigerskolonie stond dit tweetal op de uitkijk.

 Ik was er naartoe gegaan om te zien of ik iets van jonge lepelaars zou kunnen zien. 

 De meeste nesten lagen erg verscholen, 

maar ik had geluk dat een jonge lepelaar het nest had verlaten en op een tamelijk open plek te zien was.

 Dit jong, en nog enkele anderen die ik kon zien, was al vrijwel net zo groot als de ouders.

Een duidelijk verschil is de gele snavel. 

 Er was steeds een wat wankel evenwicht waardoor de vleugels veelvuldig gebruikt moesten worden.

 Na een stukje klauteren over de takken vond het jong een nieuwe plek. 

De jonge vogel riep voortdurend om voedsel.

Ik heb het voeren wel gezien, maar de actie was teveel verscholen achter takken om hier te laten zien.

 Het blijft een mooi gezicht hoe de vogels tussen de begroeiing manoeuvreren.

 Het roepen was bijna volledig voorbij toen het jong voedsel had gekregen.

 In de weilanden in de buurt van de Groene Jonker zat deze eenzame jonge kokmeeuw. 

Een ouder was er wel een moment in de buurt.

 In de Groene Jonker was het de dag van de rietzangers, snorren en blauwborsten.

De een wat dichterbij dan de ander.

Het bovenstaande beeld van de rietzanger was die dag heel typerend.

 Af en toe ook dichterbij.

 Deze snor gaf een langdurig concert.

 Natuurlijk wil je hem graag zien zonder al te veel rietstengels, 

maar het is en blijft natuurlijk wel zijn woonomgeving.

 En maar zingen.

 In de buurt van de snor zag ik ook een blauwborst die een mooie en stevige vrije plaats had gevonden.

 Volgens mij gaat het hier goed met de blauwborsten, want ik zag er die dag een flink aantal.

 Mooi zonnig weer. Dan wordt er uitbundig gezongen.

 Ik trof het dat ze ook mooie plekjes opzochten, ........ 

 ........... om even te rusten en rond te kijken, ...................

 ...................... of te zingen.

Je wilt ze natuurlijk altijd wat dichterbij zien, maar hier ben ik ook zeer tevreden over.

De natuur blijft ons regelmatig verbazen.
Bovenstaande cartoon was opgenomen in de Zeurkalender van 2014 van Peter van Straaten.

De volgende keer beelden van mijn 2e pinksterdag in de omgeving van Enkhuizen met vooral:

Wordt vervolgd.

Groene kikkers kunnen echte blaaskaken zijn

De maand juni is de maand dat de groene kikkers zich duidelijk laten horen.

Als er één kikker begint te kwaken kan er een waar pandemonium losbarsten. 

Bovendien willen ze stuk voor stuk laten zien wie er de sterkste en daardoor de baas is.

Ik laat eerst een aantal foto's zien die ik vorig jaar in de AWD heb gemaakt. 

Het kwam er toen niet van om ze in mijn blog te plaatsen.

Dit jaar heb ik de kikkers in volle actie gezien toen ik een keer in Ruygeborg bij Nieuwkoop was.

AWD

Al kwakend zwommen de kikkers rond.

Onvermijdelijk troffen ze een concurrent, waarna het recht van de sterkste gold.

De zwakste werd onder water geduwd. Daar kunnen ze wel tegen.

Even tonen aan wie maar wilde, wie hier de overwinnaar was.

De verliezer werd daarbij voortdurend onder water gehouden.

Daarna gingen ze elk hun weg. Geen oog meer voor elkaar.

Het kon na zo'n strijd een hele tijd stil zijn, waarna het kabaal weer losbarstte.

Lekker ontspannen drijvend naar de volgende ontmoeting, nagenietend van het succes.

Helder, rustig water zorgde voor mooie reflecties.

Op een andere plek lag deze kikker lekker in het zonnetje van 2014.

Alle bovenstaande opnamen die in de AWD gemaakt zijn heb ik gemaakt met mijn teleobjectief van 120-400 mm.

In Ruygeborg kon ik veel dichterbij komen, waardoor ik mijn macro-objectief kon gebruiken.

Een warme dag, lekker zonnetje, veel kikkers. 

Ook nu kon het een hele tijd stil zijn. 

Als er dan één kikker zich niet meer kon inhouden en begon te kwaken werd het een herrie van jewelste. 

Op het oorlogspad.

En de vrouwtjes?

Zij hielden zich schuil en volgden het machogedrag vanuit een veilige schuilplaats.

Ik heb geen enkel setje gezien.

Langzaam maar zeker kwam deze kikker dichterbij.

Nieuwsgierig? Of wist hij hij niet wat hij met mij aan moest ?

Hier begon het "geknok". Het was erop of eronder.

De winnaar blies stoom af.

Hij leek zelfs een keelzak op te zetten.

Opnieuw kwam een kikker van dichtbij bekijken wat er voor vreemds geknield op de oever zat 

(ik zat te kijken door mijn hoekzoeker).

Hij verhief zijn stem, wellicht met het idee dat ik erdoor afgeschrikt zou worden.

Mij kreeg hij hierdoor niet weg.

Er kwam echter een mededinger op zijn gekwaak af, opnieuw een keel(zak) opzettend.

Nu moesten ze zich beide bewijzen en laten zien wie er het meeste recht van kwaken had.

Geen twijfel mogelijk.

De verliezer zette nog wel zijn wangzakken op, maar dat hielp hem niet.

Zien wij hier de droomprins van de sloot?

Zelf vond hij dat in ieder geval wel en hij liet het luid en duidelijk horen.

Verbazingwekkend hoeveel kikkers zich in een tamelijk klein deel van de sloot uitsloofden.

Een boeiend spektakel om te volgen.