AWD - Damhertjes

Op 11 juni zag ik in de AWD voor het eerst damhertkalfjes in 2014.

Ik was al een keer eerder op zoek geweest maar toen was ik er óf een paar dagen te vroeg

óf ik had de juiste plaatsen niet gevonden.

Ik was vroeg op stap gegaan en even over half 7 vond ik het eerste kalfje, 

op een verrassend makkelijke en toegankelijke plek.

Alle opnamen zijn gemaakt met mijn 120-400 mm objectief, 

waardoor het lijkt dat ik dichterbij was dan in werkelijkheid.

Zo lag het eerste kalfje verscholen in het lange gras.

 Voorzichtig liep ik er in een boog omheen en vond toen een plek die een wat beter beeld opleverde.

Missie geslaagd!

Toen ik verder liep zag ik een kalfje dat door zijn moeder alleen gelaten werd.
De moeder verdween tussen de struiken.

Het kalfje zakte door zijn pootjes en ging plat op de grond liggen, waarna het zich doodstil hield.

Ik ben nog wat doorgelopen en besloot na een tijdje om voorzichtig naar dezelfde plek terug te gaan.

Het kalfje had zijn kop omhoog en reageerde niet op mij.

Heel voorzichtig ben ik wat dichterbij gelopen, waardoor ik deze beelden kon maken.

Dit is natuurlijk veel mooier dan wanneer ze verscholen in het gras liggen.

En als er één schaap over de dam is, in dit geval dan twee, volgen er meer.

Dit was de derde van deze dag binnen drie kwartier.

Ik dacht "Volgende week nog een keer terug om nog wat beelden te maken van lopende kalfjes".

Dat zal ook wel gebeuren, maar op 13 juni ontmoette ik in een heel ander gebied van de AWD dit tweetal:

Het kleintje zag er heel jong en vooral kwetsbaar uit.

Zijn moeder werd onrustig toen zij mij zag.

Zij rende weg, kwam terug, rende weer weg, kwam  nog een keer terug en verdween pas 

toen ze zag dat het kalfje achter een struik uit het zicht verdween. 

En daar lag hij dan, en verroerde zich niet.

Ik heb een poosje van een afstandje zitten kijken, maar er gebeurde niets.

Ik besloot eerst een stuk verder weg maar wat te eten en te drinken en vervolgens nóg eens te gaan kijken.
Dit zag ik 20 minuten na  het bovenstaande moment:

Het hertje had zijn koppie omhoog en lag zo te zien wat te doezelen.

Blijkbaar was hij toch wel uitgeslapen want hij keek al gauw nieuwsgierig rond.

Ook al moet hij mij gezien hebben, hij reageerde niet schrikkerig.

Ik vind het steeds weer bijzonder om te zien hoe gehoorzaam de jonge hertjes op hun plaats blijven
 en niet gaan zwerven.
Zo weet je zeker dat de moeder ze kan terugvinden,
als je ze maar niet oppakt en/of gaat aaien.

De warmte zorgde er wel voor dat hij af en toe wat wegdommelde.

Toch was hij even later weer helemaal wakker, misschien omdat het etenstijd was.

Ik pakte mijn spullen en vertrok.
Al met al was er een uur voorbij gegaan na het moment dat ik moeder en kind voor het eerst zag.

Op 16 juni was het bewolkt. Soms miezerde het wat.
Ik ben toch nog een keer op zoek gegaan.
Het eerste kalfje dat ik zag was al wat ouder dan degenen die ik vorige week had gezien.
Toen ik op een meter of 10 afstand was gekomen kwam ik blijkbaar te dichtbij naar zijn zin
 en ging hij er vandoor.

Het kalfje dat hierboven te zien is vond ik wat later, aanvankelijk ook met de kop plat liggend op het gras.

Net als bij eerdere momenten won de nieuwsgierigheid het van de eventuele angst.
Het kalfje richtte zijn kop op en keek mij aan.

Toen er een klein vliegtuigje overvloog keek hij onderzoekend rond, duidelijk op het geluid reagerend

Daarna keek hij weer naar mij alsof ik iets uit te leggen had.

Ik vond het mooi zo en liep rustig weg.
Toen ik nog een keer omkeek was hij verdwenen.

Het zijn toch steeds weer bijzondere momenten in de natuur als je net geboren dieren ziet.
De een is nog volstrekt hulpeloos, de ander kan zich al snel heel behoorlijk redden.