Fochteloërveen 2

Veenpluis is een plant die kenmerkend is voor het Fochteloërveen.

 Het lijkt veel op wollegras.

Deze keer komen kleinere organismen van dit gebied aan bod. 

Op een fietspad trok deze spin mijn aandacht. Hij was niet de enige.

Ik weet overigens niet hoe hij heet. 

Het fietspad leek wel een soort landingsbaan voor juffers en libellen.

Hierboven rust een vuurjuffer - denk ik - even uit.

Volgens mij is dit een gevlekte witsnuitlibel, die in dit gebied veel voorkomt.
Dankzij natuurkieker Coby weet ik nu dat het een Noordse witsnuitlibel is.

Ik moet bij een dergelijk beeld altijd denken aan een zwaar vrachtvliegtuig.

In ieder geval kan er geen misverstand over bestaan dat hij een witte snuit heeft.

Het determineren van libellen vind ik lastig.

 Natuurkieker Coby vertelde mij dat dit het mannetje van de Noordse witsnuitlibel is.

Een piepklein vlindertje dat niet geheel onverwacht groentje heet,

gefotografeerd met mijn tele-objectief omdat ik die dag geen macro bij mij had.

Bij een uitstapje naar het Dwingelderveld zagen we deze zuringspanner.

Het fotograferen viel niet mee omdat het nogal waaide, waardoor scherp stellen een hele klus was.

Een opgerolde rups beschermde zich tegen de buitenwereld.

De lange haren zijn op zijn minst irriterend. Ze veroorzaken vaak jeuk.

Ik vind de rups van de grote beervlinder net een miniatuur stekelvarken.

Deze rupsen kruipen opvallend snel over de grond waardoor het niet meevalt een behoorlijke foto te maken. Even rust nemen was er nagenoeg niet bij.

Als ik het goed heb opgezocht is dit de rups van een nachtvlinder die rietvink heet. 

Een flinke jongen van ca. 5 cm.

Ook deze rups mag er zijn, eveneens zo'n 5 cm lang.

Volgens mij is dit de rups van een vlinder die hageheld heet.

We zagen er op een dag behoorlijk wat, voornamelijk over het pad kruipend. 

Zoals gezegd is veenpluis een heel kenmerkende plant in het veen.

Op een middag toen er op het gebied van vogels niets te beleven was, 

heb ik mij hier een tijdje mee beziggehouden.

Met een tele-objectief is het wel heel anders werken dan met een macro. 
Voor de duidelijkheid: alleen het veenpluis en het groentje zijn met mijn tele-objectief gefotografeerd.

Het voordeel van een tele-objectief is dan natuurlijk wel dat je ook anders onbereikbare plantjes kunt fotograferen.

Je mag hier niet van het pad af. 

Je zou dat toch wel uit je hoofd laten want het was overal erg drassig.

Met deze opname sluit ik mijn tweeluik over het Fochteloërveen af. 

Ondanks de vele regenval hebben we toch wel een goede indruk van het gebied gekregen. 

Voor herhaling vatbaar.