Papegaaiduiker (Puffin, Fratercula arctica)

Papegaaiduikers horen onlosmakelijk bij IJsland. 

Het grootste deel van de wereldpopulatie bevindt zich daar.

De resterende vogels komen voor in de omgeving, zoals bijvoorbeeld langs de Schotse kusten.

Dit was één van de eerste papegaaiduikers die ik zag, en wel op Heimaey, het grootste eiland van de Westmaneilanden. 

Aan de oostkust, om precies te zijn bij Bakkagerdi, was een kolonie die zeer toegankelijk was.

Er nestelde een enorm aantal papegaaiduikers, die je wonder boven wonder heel goed kon benaderen.

De hiernaast staande foto is genomen van slechts enkele meters afstand, vanaf een platform.

De meeste van de hier opgenomen foto's zijn dan ook bij deze kolonie gemaakt.

Papegaaiduikers zijn wat koddig. Ze doen een beetje aan pinguïns denken. Ze zijn er echter geen familie van.


De vogels zijn ongeveer 30 cm groot.

Deze zit vlakbij zijn nest, dat ergens in een gang tussen het gras is verborgen.

Ze vliegen af en aan met een snavel vol vis voor de jongen.

Ze hebben wat moeite met opstijgen, maar van een rots af duiken doen ze feilloos.

Deze en de volgende zeefoto's zijn vanaf een boot in West-IJsland gemaakt.

Zwemmen en duiken kunnen ze uitstekend, maar ze hebben moeite met opstijgen.

Ze rennen als het ware over het water, hevig met hun vleugels bewegend.

Als het eenmaal gelukt is vliegen ze behoorlijk snel.

Terug in Bakkagerdi:

Een geslaagde landing na een succesvolle visvangst.

Geweldig om dit onder perfecte omstandigheden van zo dichtbij te kunnen zien op slechts enkele meters afstand.
(voor de goede orde, geen enkele foto is gecropt)

Buiten het broedseizoen zijn de snavels niet zo mooi gekleurd en bovendien wat kleiner.
Als ze 's winters gele snavels hebben zijn ze moeilijker te onderscheiden van andere alken.

Ze kunnen een beetje melancholiek kijken.

Even kijken of de kust veilig is, en dan het nest in.

En daar sta je dan met een snavel vol vis.

Af en toe worden er flinke kreten geslaakt.

Veel toelichting was er volgens mij niet bij nodig.

De beelden spreken voor zich.

Het zal niemand verbazen dat het een grote wens was om deze vogels eens goed in het wild te kunnen zien.