Koereiger (Bubulcus ibis, Cattle egret)

Via de blogs van Marianne en Maria kwam ik erachter dat in de omgeving van Mijdrecht een koereiger was waargenomen.
Dat is voor mij maar een halfuurtje rijden.  Eropaf dus.

Koereigers had ik al vaker in het buitenland gezien.

De foto hierboven is gemaakt in India, op een van de gazons van de Taj Mahal in Agra.

Ook deze foto is gemaakt in India.

In Azië en Afrika zie je koereigers regelmatig, meestal in de buurt van koeien en buffels. 

Zij zitten dan ook vaak op de rug van die dieren.

Op 7 januari ben ik richting Mijdrecht gegaan.
Bij wijze van variatie een mooie zonnige dag tussen alle winderige, regenachtige dagen.
Zo moet je je kansen wel grijpen als je kan.
Het was even zoeken, maar ik had de vogel toch vrij snel gevonden.
Hij zat lekker dicht bij de dijk in het zonnetje. Deze foto heb ik even voor 10 uur gemaakt.

Hij ging al gauw op zoek naar voedsel.

Hij kwam vlakbij een schaap, dat mij plotseling opmerkte en schrok. 

Door de plotselinge beweging schrok de koereiger ook en vloog weg.

Niet veel later kwam hij gelukkig weer terug.

Hij liep voortdurend onderzoekend heen en weer, stond tussendoor even stil, en vloog soms naar een wat verderop gelegen plek.

Hier werd zijn aandacht plotseling ergens door getrokken.
Waardoor?

Even later had hij een muis te pakken.

Waarom dan hier geen foto van de koereiger met zijn prooi?

In een deel 2 laat ik de beelden zien van de vangst van drie muizen die hij binnen een uur ving.
Alles in één blog zou teveel van het goede zijn.

Hier loopt hij op zijn karakteristieke manier. 

Eerst de gebogen nek naar achter en daarna gestrekt naar voren.

Let ook op zijn lange nagels.

Geconcentreerd op jacht.

Het was trouwens leuk om te kijken en fotograferen.

Nauwelijks verkeer op de dijk, en maximaal drie toeschouwers tegelijkertijd.

Even pauze,  na het verschalken van een muis.

Bezoek.
Het schaap keek nauwelijks naar de koereiger om,

de koereiger trok zich evenmin iets van de aanwezigheid van het schaap aan.

Wat trok hier zijn aandacht?

Op pad maar weer. Hij stoorde zich niet aan mij of aan de schapen.

Hier bedacht hij zich opnieuw. Dit herhaalde hij vele malen, af en toe iets eetbaars uit het gras pikkend.

Ook al weet je dat dit zijn karakteristieke loopstijl is, hij straalt toch een zekere trots uit.

Doodstil stond hij op een gegeven moment oplettend te kijken.
 Even later zag ik dat hij voor de derde keer een muis ving en naar binnen schrokte.

De ooi vond hem maar een vreemde vogel. Nieuwsgierig kwam ze dichterbij.

Hij trok zich er niets van aan.
Hij leek die aandacht wel cool te vinden.

Zo'n aura om zijn kop geeft hem wel iets speciaals.
En wat ziet hij er anders uit als je hem face-to-face ziet.

Hoe eigenwijs kan je kijken?

De volgende keer kunnen jullie getuige zijn van zijn driegangendiner met als voorgerecht muis, als hoofdgerecht muis en als toetje muis.