Libellen en juffers

Libellen en juffers horen bij mijn favoriete foto-onderwerpen in de zomermaanden.

In de maand juli heb ik een aantal verschillende levensfasen van deze insecten gezien, 

waarvan de hier volgende platen zullen getuigen.

Op de startfoto is het innige contact tussen een libel en zonnedauw te zien (later meer).

Ik begin met een wat rommelig beeld.

Het laat tegelijkertijd ook zien in welke omgeving deze zuidelijke keizerlibellen (Anax parthenope) graag paren.

Na de paring zal het vrouwtje haar eitjes in bijvoorbeeld een poel afzetten, 

waaruit na enkele jaren de larven langs een stengel omhoog kruipen.

Als de larve hoog genoeg geklommen is, wurmt de libel zich met de nodige moeite een weg naar buiten.

Het blijft een mirakel om te zien hoe deze "geboorte" plaatsvindt.

Enigszins hulpeloos kan de libel je zo aankijken in al haar kwetsbaarheid.

Als het de libel eenmaal gelukt is om geheel naar buiten te kruipen hangt zij een tijdje te drogen aan het omhulsel van de larve.

De vleugels zijn dan nog piepklein.

Ze pompt steeds meer vocht in de vleugels die dan ook steeds meer gaan opvallen.

Als je er één ontdekt zijn er meestal meer te vinden.

Ik kon in ieder geval kiezen.

De platen zijn dan ook niet allemaal van dezelfde uitsluiper.

Het zijn overigens uitsluipers van steenrode heidelibellen (Sympetrum vulgatum).

De vormen van de libel werden steeds duidelijker.

Ook al is dit min of meer dezelfde levensfase, het blijft een uitdaging om er mooie composities van te maken.

Hier zijn we bijna aan het eind van het proces gekomen.

De libel heeft het omhulsel van de larve achter zich gelaten en is langs de stengel omhoog gekropen.

Nu nog de vleugels spreiden en ze laten drogen.

Als dat achter de rug krijg je bijvoorbeeld dit beeld:

Er zat al een groot aantal libellen in het riet toen ik deze plaat maakte.

De uitsluipers van de libellen waren niet de enige uitsluipers.

Hier is een uitgeslopen houtpantserjuffer (Chalcolestes viridis) te zien.

Let op het verschil in omhulsel van deze juffer vergeleken met dat van de heidelibel.

Uiteindelijk zal de juffer er zo uitzien.

Als het 's nachts wat frisser wordt heb je kans om 's morgens juffers en libellen te zien die helemaal bedekt zijn met dauwdruppels, zoals hier te zien is bij een mannelijke vuurlibel (Crocothemis erythraea).

Je krijgt zo de kans om de platen te maken die je graag wilt, want de libel was voorlopig nog niet in staat weg te vliegen.

Er zaten er nog meer, maar deze bood mij de beste kansen om mij uit te leven zonder last te hebben van storende pitrusstengels.

Bij de jacht op voedsel laten juffers zich nog wel eens verleiden om te landen op zonnedauw.

Daar krijgen ze meestal spijt van, want vrijwel altijd zullen ze dienen als voedsel voor dit vleesetende plantje.

De vele vleugels en andere resten zijn hiervan de stille getuigen.

Af en toe moet zelfs een libel het bezuren, zoals deze vrouwelijke vuurlibel het tot haar schade moest ondervinden. 

De kleuren, de dauwdruppels en de glinsterende bolletjes van de zonnedauw zorgden voor een entourage waar ik heel blij mee was.

Vroeg opstaan loonde alweer.

Er was geen ontkomen meer aan.

Vooral met haar vleugels zat ze zodanig aan de kleefstof vast dat dit onherroepelijk haar einde zou worden.

Het was niet de eerste keer dat ik een libel zo vast zag zitten, maar het verbaast mij telkens weer dat zo'n op het oog krachtig insect niet meer los kon komen.

De zonnedauw had voorlopig geen voedsel meer nodig.

Nog een laatste plaat van deze vuurlibel.

 Het aantal libellen lijkt in het algemeen in de AWD minder te zijn dan vorig jaar,

maar op een aantal plaatsen waren ze in grote hoeveelheden te zien.

Wat mij betreft nog geen reden om zorgen om ze te maken.