AWD - JONGE DAMHERTJES

Woensdag 19 juni beloofde een zonnige dag te worden, maar in de vroege ochtend was dat nog niet te merken. 

Het was mistig, plaatselijk zelfs zeer mistig. Ik ging om half 6 op stap. 
De bovenstaande foto heb ik om kwart voor 7 gemaakt, de mist was nog lang niet opgetrokken.

Het was wandelen in de verstilde duinen, met af en toe vogelgeluiden en een verschrikt opkijkend damhert. 

Mijn grootste wens was om weer eens kleine damhertjes te zien. De manier waarop die aanvankelijk in vervulling ging was niet zoals ik graag zie:

Dit kalfje heeft het niet gered. Helaas behoort dat soort momenten ook tot de natuur. 

Het lichaampje was onbeschadigd. Het hertje was zo te zien een natuurlijke dood gestorven.

Toen de zon eenmaal doorbrak werd het snel warm. De aalscholver zat een tijdje rustig om zich heen te kijken. 

De bovenste foto vind ik mooi door het spiegelbeeld, ook al verstoort de rimpeling in het water het beeld een beetje.
Het vage riet op de voorgrond hindert mij hierbij niet.

 Deze foto vind ik mooier, ook al zit de aalscholver  niet in het midden.

Onverwacht landde een buizerd niet al te ver bij mij vandaan. De omgeving is wel wat druk, maar je hebt het niet altijd voor het kiezen.

In het infiltratiegebied zag ik al een hinde met een kalfje dansend over een duintop verdwijnen, maar dat was tamelijk ver weg. 
Op het Middenveld zag ik dit kleine hertje, dat verbaasd keek waar zijn moeder zo snel naartoe was gegaan.

De bovenstaande actie volgde, zonder dat het hertje viel. Het ging daarna zijn moeder achterna die in de struiken dekking had gezocht.

De kleine damhertjes worden vaak door hun moeder in de dekking van hoge grassen en struiken achtergelaten. Je moet goed opletten om ze dan te zien. Ik laat dit hertje zien, niet omdat het zo'n bijzondere foto is, maar wel om te laten zien hoe goed ze verscholen liggen.

Dit hertje keek mij even nieuwsgierig aan en ging er vervolgens snel vandoor.

 

 

Meestal liggen de hertjes je al aan te kijken als je in de buurt komt. Sommigen verlaten de dekking soms al voordat je ze gezien hebt.

Tot mijn verrassing en  plezier heb ik zo zeker een vijftal hertenkalfjes verscholen zien liggen.

Met een 400mm lens kan je van een redelijke afstand fotograferen zonder te dichtbij te komen. Desondanks vertrouwden de hertjes het niet en gingen er stuk voor stuk als een speer vandoor.

Komt dat door de enigszins blaffende geluiden die de hindes maken als ze mensen zien?  Het lijkt erop dat ze hiermee óf ergernis tonen óf de kalfjes waarschuwen, en wellicht beide.

Er is al behoorlijk wat aanwas, want alleen op deze dag heb ik zo'n tiental hertenkalfjes gezien.

 Toen ik door het bos verder liep zag ik plotseling een haas. Opmerkelijk, want hazen zie je in de AWD zelden, en dan zeker niet in bosachtig terrein, maar eerder op open veld. Terwijl ik iets meer naar de haas toeliep schoot er plotseling één vlak voor mijn voeten weg. 
Ik had teveel op de eerste gelet en had door de goede schutkleur de andere, liggende haas niet tijdig gezien.

Libellen en juffers zijn in deze tijd van het jaar erg actief. Paringswielen van vooral juffers kan je heel vaak zien, zeker in het infiltratiegebied. 

Het wordt tijd voor de aanschaf van een macro-objectief :-)

De hierboven afgebeelde viervlek liet op een blad  zijn vleugels drogen.

 Dit exemplaar was al wat ouder.

 Als je eenmaal weet waar je zandhagedissen kunt vinden krijg je volop kansen om ze te fotograferen.

Dit mannetje was duidelijk groter dan de andere die ik al eerder had gezien.

Na een zwerftocht van ruim acht uur  kon ik opnieuw tevreden naar huis gaan. 

Veel gezien, ook al was het tijdenlang "stil". Natuurlijk speelden de hertenkalfjes de hoofdrol.

 Ik heb dit jaar het geluk gehad behalve deze kalfjes ook een reekalfje van heel dichtbij te zien ( blog reekalfje, 18 mei).  

Om het compleet te maken  werd het spits afgebeten door kleine vosjes (blog 23 april).

Uitgekeken en verzadigd raak je hier echter nooit :-)