Een beetje winter in de AWD

2023 is inmiddels begonnen, de nieuwjaarswensen zijn achter de rug.

Om iets te kunnen publiceren moet ik nog wel teruggrijpen op 2022.

Halverwege december zag de wereld in de AWD er een beetje winters uit. 

Er lag geen sneeuw, er was weinig ijs, maar er was wel veel rijp. 

Daardoor ontstond als vanzelfsprekend voor mij een uitdaging om dat te vereeuwigen. 

Het berijpte blad vind ik een passend voorbeeld om deze winterse editie te openen.

13 December begon al direct zonnig. 

Het was noodzakelijk om flink onder te belichten omdat de ijskristalletjes en zon snel tot overbelichting konden leiden. 

Een struik met kleine rode besjes was als het ware besuikerd.

Een kanaaltje werd onderbroken door een dammetje.

Naar rechts kijkend zag ik dit serene beeld met volkomen rimpelloos water.

Een soortgelijk beeld, maar dan van een ander jaargetijde, hangt voor mij in mijn werkkamer als ik achter mijn laptop zit.

Naar links kijkend oogde de wereld totaal anders.

Aan deze kant bedekte een flinterdun laagje ijs het water.

Het tegenlicht zorgde bovendien voor een veel koelere sfeer.

Ik hoorde en zag aanvankelijk nauwelijks wild. 

Het was doodstil, alleen het geknisper van het bevroren gras onder mijn schoenen was te horen. 

Het zijn voor mij de mooiste momenten als ik er dan helemaal alleen ben.

Ik was op zoek naar wintergasten, maar die lieten zich voorlopig nog niet zien.

Mijn aandacht ging daardoor meer naar de berijpte plantenwereld.

In de AWD is het nagenoeg onmogelijk om tijdens een wandeling geen damherten tegen te komen.

Een groepje van vijf herten is bijvoorbeeld vrijwel altijd in hetzelfde gebied te vinden.

Ze stonden nu tussen de berijpte grassen te zoeken naar voedsel.

Op het water was het nog rustig. 

Er waren wat brilduikers, kuifeenden en meerkoeten, maar daar bleef het bij. 

Bij het begin van het infiltratiegebied was daar plotseling een rietgors vrouwtje (Emberiza  schoeniclus),

 ijverig aan het zoeken naar wat eetbaars.

Ze hield van variatie en bood mij de kans om ook een heel andere plaat van haar te maken.

Ik ging verder, op zoek naar wilde zwanen.

De kanalen waren gedeeltelijk bevroren, er was mede daardoor geen zwaan te bekennen.

Toch zat het wel degelijk mee, want op een voor mij onverwachte plek zag ik ze toch nog, en nog goed te zien ook.

Ik wist dat er een gezin met drie juvenielen in dit gebied gezien was, 

maar je moet altijd afwachten of ze op een aantrekkelijke plek te vinden zijn.

Behalve zwemmen ging het hele gezin zich uitgebreid opknappen.

Dat stelde ik natuurlijk zeer op prijs.

Het is niet te vermijden dat je daar dan veel plaatjes van maakt, 

waarvan ik er hier maar een klein deel kan en wil laten zien.

Het is bovendien niet eenvoudig om onderscheidende beelden te maken als je deze zwanensoort al vele jaren volgt.

Twee juvenielen kwamen na hun toilet naar hun ouders gezwommen om te zien of die ook al zo ver waren.

Tot besluit van deze fotosessie een gezinsfoto.

Het is daarna altijd weer een verrassing waar ze de volgende keer te zien zijn.

Toen ik mijn wandeling vervolgde zag ik eindelijk een keer enkele grote zaagbekken (Mergus merganser),

 van tamelijk dichtbij.

Het deed mij genoegen dat ik dit vrouwtje onder winterse omstandigheden kon fotograferen. 

In Scandinavië zal het meeste water wel bevroren zijn, hier is nog genoeg open water voor ze.

Langs de oever van een kanaaltje lagen overal bevroren blaadjes en takjes.

 Ik heb daar veel plaatjes gemaakt, maar de ruimte ontbreekt om daar meer van te laten zien.

De dag werd besloten met deze ijsvogel.

Zo lang er maar voldoende open water is waar ze kunnen vissen houden ze het onder winterse omstandigheden wel vol.

Op 16 december koos ik een wat andere route.

Om te beginnen was er maar heel weinig rijp over, maar daarentegen was er wel wat meer ijs.

Op het ijs zat onder andere dit wintertaling vrouwtje (Anas crecca).

Ze zorgde zo voor een echt winters plaatje.

Bij haar in de buurt zwommen ook enkele grote zaagbekken, waarvan dit mannetje het mooist in beeld kwam.

In de vroege ochtend bleef het licht lange tijd warm. 

Zoals zo vaak moest ik echt mijn best doen om een mooie plaat van een dodaars te maken. 

Dit tafeleend mannetje (Aythya ferina) had wel een beetje moeite met mijn belangstelling, 

maar zorgde er wel voor dat hij goed in beeld kwam. 

Wintertalingen zaten voornamelijk verscholen tussen het riet, 

waardoor ze maar half zichtbaar waren. 

Toch waren er een paar die ook wel een stukje wilden zwemmen. 

In ieder geval gingen ze er niet gelijk vandoor zoals ze zo vaak juist wel doen.

Tijdens het vervolg van mijn wandeling zag ik een paar wilde zwanen in de verte,

maar fotograferen was er deze keer niet bij.

Toch was de koek nog niet op. 

Bij een van de kanaaltjes waar ik langs kwam was het grootste deel bevroren.

In het overgebleven deel zwommen vooral grote zaagbekken, brilduikers, krooneenden, meerkoeten en kuifeenden.

Helaas was het licht niet optimaal, terwijl fotograferen van de andere oever bemoeilijkt werd door een hoge rietkraag.

Desondanks ben ik niet ontevreden over deze plaat van een brilduiker mannetje.

Ik kon een hele serie maken van het typerende gedrag van een brilduiker mannetje, 

maar het ontbreekt nu aan ruimte om daar meer van te laten zien.

Onverwacht was de aanwezigheid van krooneenden in dit kanaaltje.

Het gebeurt maar zelden dat ze hier opduiken.

Ook als je niet van plan bent om een plaatje van een roodborst te maken zorgen ze ervoor dat ze de aandacht trekken.

In het kanaal waar ik 's morgens zaagbekken, wilde eenden en een wintertaling gezien had 

zwommen nu brilduikers en slobeenden.

Deze brilduiker (Bucephala clangula) man zwom hier in het licht waardoor de kleuren van zijn kop goed te zien waren.

De laatste soort van de dag waren slobeenden (Spatula clypeata).

Meestal zijn ze sneller weg dan ik wil, maar deze bleven gelukkig wat langer.

Ik moest wel een stukje afdalen langs een tamelijk steile helling om dichtbij de waterkant te komen, 

maar het was de moeite waard.

Deze kleurige plaat van het slobeend mannetje was een mooi besluit van de dag.

Krooneenden, ijsvogels en wilde zwanen zorgden later in december voor nog meer mooie momenten , 

maar die moet ik bewaren voor een volgende keer.