Winterse zwanen

 

In december en januari heb ik een aantal keren wilde zwanen gezien. 

De eerste keer was dat nog van grote afstand, maar op 13 december had ik meer geluk en kon ik ze op mijn gemak van tamelijk dichtbij bekijken. 

In een eerdere post heb ik daar al het een en ander van laten zien.

Op 27 december en 11 januari kreeg ik  ze opnieuw van dichtbij te zien.

Ik heb er daarom voor gekozen om deze post helemaal aan zwanen te wijden 

en andere soorten voor een andere keer te bewaren.

Als startfoto leek het mij aardig om eens met een jonge wilde zwaan te beginnen.

DECEMBER 2022

In het gebied waar je de meeste kans hebt om wilde zwanen van dichtbij te zien, het infiltratiegebied, 

trof ik een groep van 6 volwassen vogels aan.

Ze waren aan het rusten of aan het poetsen.

Ik nestelde mij tegenover het groepje vlakbij de waterkant.  

Eén vogel begon voedsel te zoeken.

Alles ademde rust.

Een voor een begonnen ze aan hun toilet.

Aan alles was te merken dat ze zich volkomen op hun gemak voelden.

Toen ik wat verder liep zag ik in hetzelfde kanaal het gezinnetje van 2 volwassen en 3 jonge vogels weer dat ik eerder deze maand al bij een ander kanaal had gezien.

Ze hadden net gegeten en gingen nu rusten of zich opknappen.

Een van de jonge vogels drukte zijn borst eens flink vooruit alsof hij wilde laten zien hoe indrukwekkend hij eruit zag.

Hij bezorgde mij zo wel een paar mooie platen.

Een prachtige manier om deze sessie mee te besluiten.

JANUARI 2023

Op 11 januari trok ik weer het duingebied in, 

waarbij ik vlakbij het infiltratiegebied twee knobbelzwanen op een voor mij volkomen onverwachte manier bezig zag. 

Een stukje voorspel heb ik gemist omdat ik even een goede plek moest vinden om alles zo goed mogelijk vast te leggen.

Ok, het was relatief zacht en bovendien heel zonnig weer maar dit had ik in januari niet verwacht.

Het licht was niet optimaal, maar dat blijft ondergeschikt aan deze bijzondere gebeurtenis.

Ze waren zo te zien heel verliefd en gelukkig met elkaar.

Van deze vorm van tederheid kunnen bijvoorbeeld damherten nog wat leren.

De keren dat ik ze tijdens de bronst in actie zag waren ze in een wip klaar, 

waarna ze nog nauwelijks oog voor elkaar hadden.

Vrienden voor het leven.

Natuurlijk was dit het hoogtepunt van de dag, maar de koek was nog niet op.

In het infiltratiegebied vond ik de groep van 6 opnieuw, 

waarbij het merendeel van de vogels in diepe rust was.

Er staat altijd een vogel op wacht.

Ik werd geaccepteerd en mocht blijven, 

want ook de op wacht staande vogel gunde mij nauwelijks een blik.

Een van de zwanen had in het verdorde gras liggen slapen.

Hij ontwaakte en liet onmiddellijk iets van zich horen.

Ik waardeer het altijd als zwanen hun vleugels eens willen spreiden en zich als het ware uitrekken.

Bij het water gekomen gevolgd door even lekker uitschudden

Veel meer actie was er niet.

Ik had wel gehoopt dat ik ze ook uit het water zou zien opvliegen, 

of eventueel zwanen zien landen, maar dat zat er die dag niet in.

Een ander hield zijn poot een tijdje in de lucht, alsof hij wilde duidelijk maken

 "Uw tijd zit erop, u kunt wel gaan".

Ik ben inderdaad verder gegaan, waarbij opnieuw een zwaan op de uitkijk bleef staan.

Het was de laatste keer dat ik ze in januari heb gezien.

De wintermaanden zijn in West Nederland nagenoeg ongemerkt verlopen.

Gelukkig heb ik nog wel mijn favoriete wintergasten - wilde zwanen, grote zaagbekken, brilduikers, krooneenden en nonnetjes - gezien.