Leyduin

Zelfs dít najaar heeft nog wel een paar mogelijkheden geboden om de natuur in te trekken. 

In deze post geef ik een impressie van wat ik in Leyduin ben tegengekomen. 

Eén van de hoofddoelen waren gekraagde aardsterren (Geastrum triplex),

die ik er in voorafgaande jaren al vaker had gevonden.

Zoals uit de beelden blijkt had ik succes.

Ik vond ze op twee verschillende plaatsen, 

waarbij in het tweede geval mijn aandacht eerst werd getrokken door een dood jong egeltje.

Jammer dat de kleine het niet gehaald heeft, het gaat toch al slecht met egels.

De aardsterren daarentegen stonden er mooi bij.

Het eerste hoofddoel was behaald.

Kleine zwammetjes waren overal te vinden. 

Ook al weet ik niet hoe deze heet, een mooie plaat ervan maken vind ik steeds weer een uitdaging.

Al speurend naar bijzondere soorten viel mijn oog op deze gele trilzwam (Tremella mesenterica). 

Meestal vind ik de oranje variant maar dit was een mooie afwisseling, 

zeker met het erop vallende licht, gecombineerd met de donkere achtergrond.

Het loont vaak de moeite om iets ook eens van een andere kant te bekijken. 

Dit is het resultaat.

Het zonlicht viel precies op dit zwammetje, een soort russula, waardoor een mooi contrast met de omgeving ontstond.

Soms is eenvoud genoeg. 

Deze piepkleine vertegenwoordiger van de familie van de mycena's stond als een lampje in het groen.

Op dit landgoed ga ik jaarlijks ook op zoek naar kleine stinkzwammen (Mutinus caninus).

Ik was duidelijk wat aan de late kant want de chocoladekleurige kop was al verdwenen,

 waardoor de oranje kleur tevoorschijn was gekomen.

Ik was blij dat ik ze na wat speurwerk toch weer gevonden had.

Amethystzwammetjes (Laccaria amethystina) horen er ook bij, 

mede door de kleur die een mooi contrast met de omgeving kan opleveren.

Ze zijn vaak klein en staan lang niet altijd op een toegankelijke plaats, maar ze vormen voor mij jaarlijks een uitdaging.

Kopergroenbekerzwammetjes (Chlorociboria aeruginosa sl) wilde ik dit jaar eens overslaan.

Maar ja, toen ik ze toevallig toch weer tegenkwam, besloot ik het er toch maar weer op te wagen.

Ze zijn uitermate klein, dus er moest wel een tussenring aan te pas komen om er deze plaat van te maken. 

Het blijft een opgave, omdat in 9 van de 10 gevallen er toch ongewenste onscherpte optreedt.

De herfst biedt talloze mogelijkheden om zwammetjes te fotograferen.

 Je kan het zo gek niet verzinnen of je komt het wel eens tegen.

De familie mycena was zoals gebruikelijk ruim vertegenwoordigd.

Het hoeven niet altijd bijzondere soorten te zijn om er lekker mee bezig te zijn.

Af en toe kwam ik ook nog wat anders dan zwammen  tegen.

Een geschrokken kikker, een zonnende bruinrode heidelibel en vuurwantsen bijvoorbeeld.

De vuurwantsen (Sigara striata) werkten niet echt mee,

 maar met deze plaat ben ik redelijk tevreden.

Wijngaardslakken (Helix pomatia) vind ik hier ieder jaar wel.

Toch had ik niet verwacht er dit najaar nog een paar te zien.

Slakken heb ik dan ook niet gezien, alleen enkele huisjes.

Ik heb deze uit de bladeren opgeraapt en even op een plek neergelegd waar ik hem beter kon fotograferen.

Een leuk detail vind ik het tweede slakje.

Uiteraard heb ik het slakkenhuis weer op de oorspronkelijke plaats teruggelegd.

Populair als altijd, maar hier dit jaar niet veel te vinden.

Een porseleinzwammetje (Oudemansiella mucida).

De herfstkleuren geven deze plaat een duidelijke meerwaarde.

Maar het kan ook anders:

Precies hetzelfde zwammetje, maar van een andere kant bekeken.

Beide hebben in mijn ogen wel wat.

De sfeer is echter volkomen anders.

Een, zeker voor mij, grote verrassing tot besluit.

Toen ik met de porseleinzwammetjes bezig was wezen voorbijgangers mij op deze egel, 

officieel zelfs West-Europese egel(Erinaceus europaeus) geheten.

Hij lag opgerold een meter naast een wandelpad.

De wandelaars gingen verder, ik bleef nog een tijdje.

De egel ontrolde zich geleidelijk en ging op stap, zoekend naar voedsel.

In deze tijd van het jaar verwacht je dat niet meer, zeker niet overdag.

Hij kwam steeds dichter bij mij.

De teken op zijn kop waren duidelijk te zien.

Hij keek mij tussendoor even aan, alsof hij wilde zeggen:

"Sta ik er goed op?"

Al scharrelend liep hij op zijn gemak verder en verdween tussen de begroeiing aan de andere kant van het pad.

Goede momenten om overdag de natuur in te trekken waren zoals gezegd in oktober en november schaars.

Er is echter een hut waar je 's avonds en 's nachts marters kunt fotograferen.

Een boommarter en een das zijn mijn volgende onderwerp.