Tijdens onze vakantie in de Achterhoek (juni 2024) hebben we opnieuw een bezoek gebracht aan Anholter Schweiz.
Het ging ons vooral om Euraziatische lynxen en Europese otters.
Er waren nog wel meer voor ons aantrekkelijke soorten, zoals bunzings, wolven en dassen,
maar die kwamen deze keer echt op de tweede plaats.
Zowel de lynxen als de otters hebben een aantrekkelijk verblijf waarbij ze geen opgesloten gevoel hoeven te krijgen.
Natuurlijk haalt het niet bij de vrije natuur, maar hier wordt wel een kans geboden om deze schitterende dieren goed te observeren in een quasi natuurlijke omgeving.
We hadden uitgezocht wat een geschikte dag zou zijn, waarbij meespeelde op welk tijdstip ze gevoerd zouden worden.
De twee jonge lynxen lagen al te wachten in de schaduw!
Bovendien lagen ze relatief dichtbij.
Als ze een stukje gaan lopen en het licht valt er mooi op dan zien ze er helemaal geweldig uit.
Moeder lynx en haar twee kinderen besloten op deze zonovergoten dag van de zon te gaan profiteren.
Als je goed kijkt zie je dat ze inderdaad met zijn drieën zijn.
Zo is het duidelijker.
Aan de koppen is te zien welke de moeder is.
Door de warmte werden ze wat lui en slaperig.
Je hoefde er niet aan te twijfelen of ze zich volledig op hun gemak voelden.
Tegelijkertijd is goed te zien dat ze veel ruimte hebben.
Het is goed mogelijk om platen te maken die een tamelijk natuurlijke omgeving laten zien.
Door de warmte krijgen ook wilde katten dorst.
Op een voor de toeschouwers aantrekkelijke plek kwam deze lynx zijn/haar dorst lessen.
Daarna was het relaxen in de schaduw, met een goed zicht op de omgeving.
De andere twee kozen een lager gelegen plaats, maar ook in de schaduw.
Deze dag was echt een voltreffer, want we hadden de lynxen nog nooit zo goed kunnen zien.
Deze wat hoger gelegen plek was echt favoriet.
Het wachten was nu op het voedermoment.
Een van de dieren ging aan de wandel.
Op deze manier in beeld gebracht lijkt het net of we deze lynx in de vrije natuur hebben gezien.
Het moment van voeren stelde opmerkelijk weinig voor.
Deze lynx nam een kip mee en begroef die om er ongetwijfeld later van te gaan eten.
Een andere bleef rustig liggen.
Misschien hebben ze begrepen dat er geen concurrentie van andere dieren is en dat er genoeg is voor allemaal.
Ze zochten al weer gauw een comfortabele plek in de schaduw op.
Er waren nog genoeg andere dieren te zien, maar we hadden deze dag een duidelijke voorkeur.
Bij de wolven was helaas niet veel activiteit.
Een dassenfamilie bleef in hun verblijf, waarbij je een aantal jongen kon zien.
Ik wil wel een aansprekende omgeving als ik dieren wil fotograferen en daar was bij de dassen geen sprake van.
Wij gingen op zoek naar de otters.
We zagen er al snel een zwemmen.
De otters hebben ruimte genoeg om ze geen opgesloten gevoel te geven.
Je krijgt ook hier de indruk dat we de otter in de vrije natuur hebben gezien.
De otter kwam zelfs al snel op de kant en nog tamelijk dichtbij ook.
Zo profiteer je er wel van dat de dieren aan mensen gewend zijn.
Zwemmen deden ze volop en graag.
Het door de begroeiing vallende licht zorgde voor mooie kleuren.
Hoe natuurlijk wil je het hebben?
Er wordt hier een uitgelezen kans geboden om de dieren in een tamelijk natuurlijke habitat te zien.
Omdat je in de vrije natuur nauwelijks een kans krijgt om otters te zien, kijk je hier natuurlijk je ogen uit.
Ze hebben ook geen schroom om over een soort loopbrug te lopen naar een klein eilandje in het midden van een meertje.
Daar vinden ze een veilige plek om de omgeving in de gaten te houden,
in het bijzonder om in de gaten te houden of de verzorgers vis komen brengen.
Regelmatig een rondje zwemmen hoorde er ook bij.
Langdurig rustig liggen wachten deden ze absoluut niet.
Hoe karakteristiek wil je het hebben?
Het is een kenmerkende houding van marterachtigen.
Eindelijk, voedsel.
Een lekker visje is wel aan otters besteed.
Als ze een vis te pakken hebben gekregen zoeken ze snel een plek waar ze de vis verslinden.
Als er stukjes overblijven laten ze die liggen om misschien later nog op te eten.
Sommige otters zwemmen met hun vis naar een plek die uit het zicht ligt,
maar deze wilde de toeschouwers wel laten zien welke tafelmanieren hij had.
De vis is op, de laatste stukjes worden toch nog opgegeten.
De otters trokken zich weer terug en wij gingen langzaam maar zeker naar de uitgang.
We passeerden nog het verblijf van de bunzings, maar die komen een andere keer aan de beurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten