Herfst 2025

 

De herfst betekent voor mij vooral aandacht voor de bronst en paddenstoelen. 

Voor de vogeltrek lijkt de AWD wat minder aantrekkelijk te zijn, 

terwijl het er niet van gekomen is om naar de Zuidpier van IJmuiden te gaan. 

Wellicht is het Vogelmeer van het Nationaal Park Zuid-Kennemerland aantrekkelijk, 

maar ik heb het idee dat je dan vooral een telescoopkijker mee moet brengen en niet moet komen voor fotografie. 

Maar misschien vergis ik mij.

De hierboven staande zwammetjes waren jarenlang afwezig, 

maar sinds er weer koeien in delen van de AWD lopen steken ze hun kop weer op.

Het zijn vlaaiengenieters, ze heten geringde vlekplaat.

De bronst stelde niets voor toen ik mijn favoriete bronstgebied bezocht. 

Er waren opmerkelijk veel minder geweidragers te zien en slechts af en toe enkele hindes. 

Er gebeurde nauwelijks iets, slechts af en toe rende er een hert voorbij. 

Andere belangstellenden die ik daar sprak hadden al dagenlang dezelfde ervaring.

Omdat ik er toch wel iets van wilde meemaken heb ik een andere plek opgezocht waar ik jaren geleden regelmatig kwam. 

Daar waren veel meer herten, zoals het hert dat hierboven te zien is. 

Het stond te vlaggen (zijn geursporen op takken achterlatend) en even later te knörren (zoals het burlen van damherten genoemd wordt).

Zoals zo vaak moest je weer op het juiste moment op de juiste plaats zijn. 

In de ochtend was het nogal rustig. 

Je hoorde de herten soms, maar het merendeel gaf de voorkeur aan rusten. 

Een enkeling combineerde beide activiteiten.

Plotseling hoorden we toch geweien op elkaar stoten achter een duintop.

Er bleken twee geweidragers elkaars krachten aan het meten te zijn.

Ook verder weg hebben we dat wel gezien, 

maar dus duidelijk minder dichtbij dan ik in voorafgaande jaren mocht meemaken.

Dit tweetal taxeerde na een eerste schermutseling vervolgens elkaar, .......

...... waarna een van de twee met zijn staart omhoog wegrende, even later gevolgd door de ander.

Jammer, geen gevecht nu we net wat dichterbij waren gekomen.

Van een afstand zagen we een geweidrager die het voor elkaar had. 

Hij had een harem van een aantal hindes en wellicht enkele kalfjes verzameld. 

Het was lang geleden dat ik dat gezien had en nu overkwam het mij meerdere keren.

Hindes tijdens de bronst. 

Voor mij was het jaren geleden dat ik er zoveel heb gezien tijdens de bronst.

Herleven misschien oude tijden?

Dit is maar een fractie van een groep van zo'n 12-15 hindes die bewaakt werden door een geweidrager.

Voor spectaculaire acties en bijbehorende platen moet je natuurlijk een portie geluk hebben. 

Dat was dit jaar wat minder maar ik heb mijn deel in het verleden ruimschoots gekregen.

Nog een laatste plaat van een geweidrager die droomde van een hinde die hem kwam bezoeken.

Ik ga verder met aanmerkelijk minder actie. 

Voor de hoornaars werd gewaarschuwd, maar als je je rustig gedroeg was er geen enkel probleem.

Je kon op je gemak hun bouwwerk bekijken.

Qua vogels was het wat mager. 

Een dodaars zie ik regelmatig, maar deze kleine soort fuut zie ik wel graag en krijg ik lang niet altijd goed op de foto.

Kramsvogels, krooneenden en spreeuwen bleven allemaal wat meer op afstand dan ik wilde.

Over naar de paddenstoelen en zwammen die een stuk eenvoudiger te benaderen zijn.

Zwavelzwammen kan je niet over het hoofd zien.

Van verre zie je ze al aan boomstammen hangen.

Voor een gewoon vuurzwammetje moet je wat beter je best doen.

Voor de verandering stonden ze deze keer niet allemaal apart van elkaar.

Ik kwam zowaar een groepje vliegenzwammen tegen.

Voor de variatie was er een bij zonder de vertrouwde stippen.

Nu er weer koeienvlaaien te vinden zijn komt ook dit zwammetje weer veelvuldig in een voor de runderen afgebakend gebied voor, de al eerder vertoonde geringde vlekplaat.

Parasolzwammen heb ik dit jaar erg veel gezien, soms heel klein, 

soms met een diameter van meer dan 20 cm.

Het valt dan niet mee om er een originele plaat van te maken.

Deze variant sprong eruit.

Deze vond ik ook wel leuk, de ingeklapte parasol zwam.

Het was niet de enige.

Zoals ieder jaar ging ik op zoek naar wasplaatjes.

Tot mijn verrassing vond ik er vlakbij een dooiergele mestzwam.

Deze soort had ik wel eens eerder in Leyduin gezien, maar nog nooit in de AWD.


Ik laat de zwartwordende wasplaatjes in verschillende stadia zien, te beginnen met de nog vrijwel rode jonge zwam.

Een beetje ouder betekent ook al wat minder rood en wat meer zwart.

Het wordt steeds duidelijker hoe ze aan hun naam komen.

Het eindstadium is bijna bereikt.

Veel mooier worden ze niet, want hierna begint het verval.

Wasplaatjes zijn er in vele soorten en maten, maar ik heb hier alleen nog ruimte voor de gele wasplaat:

Verder wandelend kwam ik nog van alles tegen, bijvoorbeeld:

Een gele trilzwam, ...

... een groot judasoor, ...

... en tenslotte een eenzame vliegenzwam.

Deze keer mét stippen.

Maar oktober en november hadden nog veel meer te bieden, 

zeker als ik naast de AWD ook Leyduin en het Groenendaalse bos erbij neem.

Ik laat er één voorproefje van zien:

 

Piepkleine kopergroenbekerzwammetjes.

Enterveen deel 2

Kort geleden heb ik hier laten zien welke spechten we hadden gezien in een vogelhut in Enterveen. 

Maar er was nog meer te zien.

 In het hieronder staande overzicht zal ik daar een korte impressie van geven.

Boomklevers zijn vaak bij hutten te zien. 

Ook hier waren ze regelmatig te zien, maar ze leverden mij geen bijzondere platen op. 

Een gaai in bad staat altijd garant voor spetterende platen. 

Ook al heb ik het al vaak gezien, voor mij blijft het genieten hoe deze vogels er volledig in opgaan.

Met de opstaande kuif is het een punker eerste klas.

Glanskoppen waren ijverig op zoek naar iets eetbaars, 

maar ze waren niet van plan op een plek te gaan zitten die mijn voorkeur had.

Ok, als ze in bad gaan moet ik niet klagen.

Deze glanskop had het er prima naar zijn zin.

Dit merelvrouwtje kwam eens lekker dichtbij zitten.

Een niet-alledaagse plaat van een houtduif.

Hoewel je weet dat hij een golf veroorzaakt lijkt het net of hij zijn kop onder water heeft.

Zijn snavel is hierbij goed te zien.

Zo, nog steeds in bad maar nog wel even nagenieten in de zon.

Ik was blij verrast dat er regelmatig kuifmezen te zien waren en nog mooi in beeld ook.

De stand van de zon speelde een grote rol, maar ook of er een wolkje voorbij kwam. 

Het is goed te zien aan de kleurverschillen.

Ze zochten deze keer vooral de waterkant op.

Ik moest vaak een hogere ISO waarde kiezen dan ik zou willen, maar dat hoort erbij als je naar een hut gaat. 

De stand van de zon en de tijd van het jaar spelen nu een eenmaal altijd een rol.

Pimpelmezen deden zó hun best om de aandacht te trekken dat ik ze niet kan negeren.

Samen met koolmezen zijn ze bij iedere hut in een bosrijke omgeving te vinden.

Een tjiftjaf kwam even kort buurten.

Jammer dat hij geen betere plek  had uitgekozen om een mooie foto te kunnen maken.

Dit roodborstje deed dat beter, maar kwam bovendien ook veel vaker langs.

Hij kwam lekker dichtbij zitten zodat we hem uitgebreid konden bewonderen.

Een voor mij bijzondere soort heb ik vrijwel tot het laatst bewaard:

een holenduif.

Ik had ze nog nooit goed in het wild gezien, laat staan vanuit een hut.

Nu kregen we er af en toe een op bezoek, en soms zelfs twee.

Een andere lichtinval zorgde voor grote kleurverschillen.

Tot slot een aantal platen van bekende smaakmakers, zoals zo vaak weer fotogeniek.

Eekhoorns kwamen niet alleen naar voedsel zoeken, maar ze kregen er ook duidelijk dorst van.

Dat levert dan de scenes op die ik graag zie.

Voor de broodnodige variatie ook eens een andere pose.

Alert als altijd, want er komen hier ook af en toe roofvogels.

Deze dag helaas voor ons niet.

Omdat ze met een noot in hun bek of poten niet in beeld te krijgen waren - of geen mooie houding hadden - komen deze keer vooral de dorstige eekhoorns aan bod.

Met deze plaat sluit ik deze editie af. 

De hut is ons heel goed bevallen en de kans is groot dat we hier weer een keer terugkomen.

In de volgende editie komt de herfst in de AWD, met bronst en paddenstoelen, aan bod.