Eekhoorns als rode draad

 Het kost een beetje moeite om de draad weer op te pakken. 

Na de verhuizing speelden er nog andere zaken die een doorstart beïnvloedden. 

Ik reken er nu op dat met het begin van de zomertijd ik het ritme weer terug heb gevonden.

Allereerst beelden van vorig jaar toen ik een bezoek gebracht heb aan een bekende vogelhut in Drunen.

Eekhoorntjes vind ik daar altijd de topattractie, vandaar de rode draad.

Aanvankelijk was het rustig.

In de vroege ochtend kwam deze houtduif even drinken.

Boomklevers deden hun naam geen eer aan, want ze kwamen alleen drinken en rondscharrelen op de grond.

Eekhoorns lieten niet lang op zich wachten.

Alert als altijd liepen ze vliegensvlug rond, hier en daar wat lekkers oppikkend.

Watervrees hebben ze niet.

Ze weten ongetwijfeld dat er regelmatig iets lekkers onder het wateroppervlak is te vinden.

Het licht was in het begin nogal wisselend, waardoor de kwaliteit van de beelden minder was dat ik had gehoopt.

Dit appelvink vrouwtje is daardoor niet op haar mooist.

Ook de gaai zou er in het zonnetje mooier hebben uitgezien, 

maar zij/hij  deed in ieder geval haar/zijn best om er schoon uit te zien. 

Het verschil is duidelijk, zo gauw er iets meer zon was.

Een goed voorbeeld is belangrijk.

Ook het appelvink vrouwtje ging daarna in bad.

Met een beetje meer licht kwamen haar kleuren ook beter tot hun recht.

Waar ik altijd op hoop is een kuifmees.

Helaas kwamen ze niet zo vaak als ik had gehoopt, maar in ieder geval waren ze er.

Het is en blijft een van mijn favoriete mezen.

Ik pak de rode draad weer op.

Van eten krijg je dorst, zoals deze eekhoorn bewijst.

Ook hier is goed te zien dat wat meer zonlicht de kleur veel mooier laat uitkomen.

Appelvinken waren er de hele dag.

Overduidelijk is dat niet alleen de zon een belangrijke rol speelt, maar ook het verenpak.

Ook al was het oktober, de mannen blijven er mooi uitzien.

Nog een laatste plaat van deze forse vink.

De eekhoorns ronden dit verslag af. 

Zorgvuldig werd de omgeving bekeken.

"Doe ik het of doe ik het niet?"

Hij deed het.

Opzet of niet, hij ging bijna kopje onder.

Zo zie ik ze graag, in de zon en daardoor met mooie warme kleuren.

Met dit sfeerbeeld besluit ik dit verslag.

De eekhoorns staken regelmatig het water over waardoor ik kansen genoeg kreeg om er plaatjes van te maken.

Het hielp natuurlijk ook dat het weer in de loop van de dag zonniger was geworden.

Terugblik op de lente van 2024

 De verhuizing is zo goed als achter de rug, waardoor ik weer tijd aan de natuur kan besteden. 

In de afgelopen maanden ben ik er nauwelijks op uit geweest, waardoor ik vrijwel geen materiaal heb om hier te laten zien.

 Langzaam maar zeker zal ik het bloggen weer oppakken, 

waarbij ik nog niet gepubliceerde platen van vorig jaar kan gebruiken.

De eerste foto hoort bij een nest van scholeksters die vorig jaar een plekje gevonden hadden in een kruiwagen.

Het past goed bij de naderende lente.

Bergeenden mogen het spits afbijten, 

allereerst het mannetje en hierna het vrouwtje.

In dezelfde plas verscheen ook een paartje krakeenden, om te beginnen het vrouwtje.

Even later gevolgd door het mannetje.

De bergeenden bleven in de buurt, heel waakzaam zoals het mannetje hier laat zien.

Het vrouwtje lette voortdurend op haar man.

Een eenzame bezoeker kwam een poosje buurten: een mannelijke slobeend.

Hij liet zich een tijdje uitgebreid bewonderen en vertrok daarna weer om niet meer terug te komen.

De laatste vogel die zich daar liet zien was de tureluur.

De tureluur leverde wat mij betreft een fraaie plaat op om deze keer mee te besluiten.