Spechten in Overijssel

Eind september paste een bezoek aan een vogelhut in Enterveen goed in onze vakantie

in de omgeving van de Sallandse heuvelrug. 

We werden niet teleurgesteld. 

Niet alleen was het een fraaie hut, die mooi gelegen is in een bosachtige omgeving, 

maar er was ook een behoorlijke variatie aan soorten te zien.

 In deze editie laat ik de spechten zien waarop we gehoopt hadden.

De kleinste soort die we zagen was de grote bonte specht, 

een soort die je meestal wel aantreft bij hutten in een bosachtige omgeving.

Daar ging het ons deze keer niet om.

Hier ging het wel om.

Ineens was zij er, een zwarte specht, een soort die ik heel lang geleden van dichtbij had gezien.

Toen was ik aan het hardlopen en had uiteraard geen camera bij mij.

Om hem goed in beeld te krijgen ben ik gaan staan, want zittend in de hut had ik wat last van de begroeiing.

De boomstronk lag namelijk wat links van het gedeelte waar de dieren het beste te zien waren.

De specht ging vrijwel direct aan de slag.

Zij hakte er flink op los, maar nam ook de tijd om de omgeving goed in de gaten te houden.

Wat een schitterende vogel.

Wat een geluk dat zij zich zo goed liet bewonderen.

Het was overigens een vrouwtje, want de rode streep op de kop is bij het mannetje veel groter en duidelijker.

Ook de zijkant van de stam werd flink bewerkt.

De lichtsterkte in de omgeving viel mij niet mee,

want ik moest vaak ISO waarden gebruiken van 2000 en zelfs soms nog wat meer.

Het mocht de pret niet drukken, de lichtgevoeligheid van mijn camera en lenzen speelde natuurlijk ook een rol.

Langzaam maar zeker kwam zij weer wat hoger, waardoor zij ook weer beter in beeld kwam.

De spaanders vlogen regelmatig van het hakblok af, maar die kon ik met mijn camera niet vastleggen.

Zij hield het zeker vijf minuten vol, waardoor ik kansen genoeg kreeg om er deze platen van te schieten.

Nog even in een positie waarbij zij haar rode toupetje liet zien.

Nog een laatste blik op de omgeving en weg was zij.

Schitterend, ik was hier heel blij mee.

De koek was hiermee nog niet op, want drie kwartier later was er opnieuw een zeer gewenste bezoeker:

Een groene specht, die argwanend de lucht in de gaten hield.

Zou hij een bad komen nemen?

Hij liet zich eerst bewonderen.

De doorschemerende rode bakkebaarden maken duidelijk het om een mannetje ging, 

want bij een vrouwtje zijn ze zwart.

Daarna voorzichtig het water in.

Ook al genoot hij er duidelijk van, de omgeving in de gaten houden werd niet vergeten.

Een keer lekker uitschudden.

Geweldig om dit zo van betrekkelijk dichtbij te kunnen zien.

Wat gaat er een spechtenbrein om als hij zo bezig is?

Oog voor de kijkers in de hut had hij absoluut niet.

De druppels vlogen in het rond.

Waakzaamheid was trouwens wel nodig, want hier wil nog wel eens een roofvogel op bezoek komen.

Even goed uitschudden.

Niet de mooiste plaat van een groene specht, wel een bijzondere actiefoto.

Hoe verzopen kan je eruit zien?

Dit was het echte genieten, voor zowel de specht als voor de toeschouwers.

Na een kleine vijf minuten was de show voorbij.

Er was nog meer te zien vanuit de hut,

maar dat bewaar ik voor een volgende keer.