Bonaire - Vogels

Bonaire bleek tijdens onze vakantie een onverwacht vogelparadijs te zijn.

Maar aan alle berichtgeving komt een eind.

Na deze post volgt als afronding de nationale trots van het eiland, de Caribische flamingo.

Het loont de moeite om de beelden in de vergroting te bekijken.

De lightbox in Google werkt om een voor mij onduidelijke reden helaas nog steeds niet.

Met Firefox of Internet Explorer lukt het wel.

Vanzelfsprekend stond een bezoek aan het nationale park Washington-Slagbaai op ons programma.

We werden er bij wijze van spreken verwelkomd door deze mooie vogeltjes, op Bonaire chibichibi geheten.

De naam gele zanger (Dendroica petechia rufopileata, yellow warbler) is wat minder gebruikelijk.

Het rode "petje" komt alleen bij de gele zangers van het Caribische gebied voor, 

de Noord-Amerikaanse variant moet het zonder dit typerende petje doen.

Ze zijn heel nieuwsgierig en komen vlakbij je op een tafel of bank zitten.

Ook al wist ik dat kuifcaracara's (Caracara plancus) ook in Midden-Amerika voorkomen, ik was toch verrast dat ik er een zag.

Eerder had ik ze op een geweldige manier meegemaakt in Chili (Torres del Paine).

Ze hebben er totaal geen moeite mee om vanaf een uit de kluiten gewassen cactus de omgeving te observeren.

Bij onze lunchplek, Plantashi Slagbaai, was een meertje waar het wemelde van de vogels.

Het was echter niet makkelijk om daar te fotograferen.

Ik zag hier onder andere deze grote grijze snip (Limnodromus scolopaceus).

Een voor mij onbekende steltloper was de Bonapartes strandloper (Calidris fuscicollis).

Een ander aantrekkelijk natuurgebied is de omgeving van Lake Goto.

Behalve de intussen vertrouwde Caribische flamingo's waren er opnieuw steltlopers die nieuw voor mij waren.

De eerste is de Amerikaanse strandplevier (Charadrius nivosus).

Deze strandlopers zijn ongeveer even groot als drieteenstrandlopers en even bedrijvig.

Het viel niet mee om alle namen te vinden maar onder andere met de hulp van Ben is het uiteindelijk gelukt.  

Dit is bijvoorbeeld een Bairds strandloper (Calidris bairdii).

Een kleine geelpootruiter (Tringa flavipes) had ik al een keer eerder gezien bij het strandje in de buurt van ons appartement.

Bruine pelikanen zagen we vrijwel iedere dag.
Deze pelikaan zwom in de haven van Kralendijk, terwijl een paar meter verderop mensen aan het zwemmen en snorkelen waren.

Er zijn verschillende soorten fregatvogels.
Naar alle waarschijnlijkheid is dit een Amerikaanse fregatvogel (Fregata magnificens).
Ze zweefden meestal te hoog om er zelfs maar een behoorlijke waarnemingsplaat van te maken.
Het was wel boeiend om te zien hoe een drietal fregatvogels een prooi probeerde af te pakken van een meeuw, zonder succes.

Een rode kolibrie (Chrysolampis mosquitus) fotograferen is een enorme uitdaging.
Ze zijn zo kwikzilverig dat de meeste pogingen mislukten.
Soms zat het redelijk mee.

Zelfs kolibries hebben wel eens rust nodig.
Helaas hebben ze dan vaak een voorliefde voor onmogelijke plekjes.
Hier zat er één mooi vrij maar helaas met een rieten dak als achtergrond.

Een oranje troepiaal bezocht af en toe de tuin bij ons appartement.

West-Indische parkieten (Aratinga pertinax xanthogenius) noemt men op Bonaire prikichi.
Meestal zie je ze in groepen.
Deze plaat is niet super, maar je kan zo wel de kleuren van zijn verenpak zien.

Leuker wordt het als je ziet dat een stelletje gek op elkaar is.

De voor mij best passende uitleg hierbij is dat zij hém probeert te verleiden.

Wellicht een beetje opdringerig maar wel heel verleidelijk en lief.
Hier kan hij toch niet voor terugdeinzen?

Dit snavel-snavel contact laat zien dat de liefde wel degelijk van twee kanten komt.

Hoe intens wil je het zien?

Tot een paring kwam het niet.
Daar kozen ze ongetwijfeld een moment voor waarbij ze niet werden gadegeslagen.

Natuurlijk is het mogelijk dat ik mij vergist heb.
Ik kan bij deze parkieten het verschil tussen een mannetje en een vrouwtje niet zien.
Wie wil kan natuurlijk "hij" vervangen door "zij" en "hem" door " haar".

De volgende keer "Groenendaal".