SELECTIE 2012

Een selectie maken van de mooiste foto's van 2012, en dan nog wel per maand, is een bijna onmogelijke opgave.
Sommige foto's zijn soms niet de beste of mooiste, maar de gebeurtenis kan wel heel bijzonder zijn.

Ik heb bovendien geprobeerd te variëren, zodat er niet te veel dezelfde dieren in de selectie voorkomen.

De eerste twee foto's haalden de selectie niet, door het enorme aanbod in de maand mei.

Misschien zou ik voor elke maand een andere foto gekozen hebben,  als ik opnieuw had moeten kiezen :)

Ik denk in ieder geval niet iedere keer hetzelfde over mijn keuze.

Hoe ziet mijn top 12 eruit?

Januari 

Voor het eerst van mijn leven zag ik waterrallen, en dan nog wel van tamelijk dichtbij ook. 

 Februari

Het was enkele weken flink winter. In het vroege ochtendlicht zocht deze zwaan een geschikt wak.

Maart

Tijdens onze vakantie in Suriname zwom deze brilkaaiman vlak naast onze boot.
Ik had hem kunnen aanraken als ik dat gewild had, maar ik maak liever foto's :)

April

Uit de vele foto's van jonge meerkoeten heb ik deze gekozen, omdat ik de verhouding tussen lichaam en poten komisch vind. Een goed voorbeeld van op grote voet leven.

Mei

Op een vroege meimorgen zag ik dit zeer kwetsbare reekalfje, piepjong nog.
De lichtcondities waren door het vroege tijdstip niet geweldig, maar het moment zelf vond ik groots.

Juni

Voor het eerst heb ik dit jaar duinhagedissen uitgebreid kunnen bekijken en fotograferen.

Juli

De mannelijke damherten ontwikkelden hun bastgewei, zoals met het tegenlicht mooi te zien is.

Augustus

Deze jonge vos kwam even drinken, maar hield mij wel in de gaten.

September

De bronst kwam op gang, zoals dit vlaggende hert laat zien.

Oktober

Het was duidelijk de maand van de paddenstoelen, zoals hier het zwartwordende wasplaatje.

November

Het was moeilijk om een keuze te maken uit de vele foto's van bijzondere vogels en
natuurlijk de luipaard en de tijger, die we in nationale parken in India hebben gezien.
Ik heb voor de luipaard gekozen omdat het zo'n zeldzaam dier is en ik de foto  mooier vind dan van de tijger.

Deze haalde het dus niet :)

December

Een reegeit in de sneeuw, een van de schaarse winterse momenten.

Ik wens iedereen veel geluk en fotoplezier in 2013

AWD - Op zoek naar wintergasten

Op 11 december ben ik op zoek gegaan naar wintergasten in de waterleidingduinen. Ze waren er wel, zoals zaagbekken, brilduikers, dodaarsjes en wintertalingen, maar ze waren te ver weg om er mooie foto's van te kunnen maken.

Aanvankelijk was de grond nog wat wit en bevroren, waardoor ik weer teveel geluid maakte naar mijn zin, maar in de loop van de ochtend was de kracht van de zon groot genoeg geworden om het meeste te laten ontdooien. Het werd zelfs een prachtige, zonnige dag.

  Van de reeën die ik zag stond deze er mooiste bij.

 Langs een kanaaltje stond een blauwe reiger te vissen. Zijn beeld reflecteerde mooi in het water.

Aan de overkant van het Rechte Schusterkanaal zag ik in het voor ons niet toegankelijke gebied twee vossen. Een beetje te ver weg naar mijn zin, maar er viel niets te kiezen.

 De rekel had veel belangstelling voor de moervos, maar zij was er niet van gediend ...........

......... zoals hier te zien is.

 Hij bleef volhouden, markeerde regelmatig het gebied, maar ..........

.... zij wees hem telkens af. Op een gegeven moment verdwenen ze uit het zicht.

Ik hoopte vooral in het infiltratiegebied op wintergasten.
Tot mijn verrassing lagen de meeste kanaaltjes droog, jammer, niets aan te doen.

Er vlogen wel wilde zwanen over :

Wintergast of niet, de zanglijster kreeg ik wel goed in beeld.

 In de verte zag ik langs een kanaal een vos in mijn richting lopen. 

Hij kwam steeds dichterbij. Een bedelvos of een wilde vos die mij niet in de gaten had?

Hij was duidelijk gewend aan mensen en passeerde mij op korte afstand.

Op een schaduwrijke plek, waar nog niet alles was weggedooid ving hij een lekker geurtje op.

Op de ons bekende plek ben ik nog even gaan kijken of de ijsvogel zich wilde laten zien.

Dat wilde hij niet.

Ik ontmoette er wel Henk Bos.

Na vele mailcontacten werd dat ook wel tijd, zeker als je bedenkt dat we beiden veel in de AWD komen.

Dit damhertje keek mij op de terugweg aan, alsof het wilde zeggen:

GELUKKIG NIEUWJAAR - HAPPY NEW YEAR - ONNELLISTA UUTTA VUOTTA - 
GOTT NYT ÅR - GLÜCKLICHES NEUES JAHR

AWD - Een winterse decembermorgen

December was tot nu toe grijs en vaak regenachtig. Toch zijn er wel dagen geweest dat het mooi, winters weer was.

Op een van die dagen ben ik voor het eerst sinds weken weer eens in de AWD geweest, en nog wel onder winterse omstandigheden.








 Het was moeilijk om dieren te benaderen, want bij iedere voetstap kraakte het onder mijn voeten.

De sneeuw was bevroren, net als de bladeren eronder. 

Voor mijn gevoel was ik op honderden meters afstand al hoorbaar.

Langs de bosrand zag ik een damhert op zijn achterpoten staan, en nog vrij lang ook.

Wat hoog hangt is blijkbaar toch wel erg lekker.

Iets lager lukte het ook wel, zoals een ander hert liet zien.

Hoe zou het met de reeën gaan?

 Het was even zoeken, maar uiteindelijk vond ik een reegeit met een kalf.

Wat verscholen tussen de varens maar nog net met haar kop in de zon stond de reegeit rustig te herkauwen.

Moeder was op de een of andere manier aan de andere kant van een hek gekomen, 

maar zag dat haar kind niet volgde. Bezorgd keek ze waar haar kind bleef.

 Dan maar terug. Tot mijn verbazing sprong ze over dit hekwerk,
zo onverwacht dat ik de bovenkant van het hek niet op de foto heb gekregen (teveel ingezoomd).

Aan de andere kant ging ze er snel met haar kind vandoor.

Langzaam maar zeker begon het wat mistig te worden, zoals bij de volgende beelden te zien is:

Bijzonder waterwild heb ik deze ochtend niet veel gezien. Het bleef beperkt tot een enkele brilduiker:

Het voelde goed om eens onder mooie winterse omstandigheden door een rustig deel van de AWD te wandelen.

Bij een volgende wandeling ben ik op zoek gegaan naar wintergasten.

Wordt vervolgd.

Prettige Kerstdagen - Merry Christmas - God Jul - Hyvää Joulua - Frohe Weihnachten

NOORD-INDIA: een gebied vol uitersten (deel 2)

Als afsluiting van een aantal blogs over Noord-India laat ik nog wat  beelden zien waarvan ik denk dat ze de moeite waard zijn.

India is een land vol interessante mensen van zeer verschillende pluimage.

Het hiernaast afgebeelde meisje was zowel nieuwsgierig als verlegen.

De oude dame zat heel relaxed haar pijpje te roken tegen een muurtje langs de dorpsstraat.

Beide heren hoopten tijdens Diwali op een aalmoes van de gelovigen.

Kleurrijke muzikanten.

Van hun muziek was ik niet onder de indruk.

Een jonge Sikh bij de Gurdwara, de tempel van de Sikhs.

Straathandel is in dorpjes en steden een vertrouwd beeld, in allerlei vormen:

Delhi

 Van bovenaf krijg je een mooi beeld van de typerende chaos (Delhi).

 De oude man is op weg naar zijn standplaats om eten te bereiden en te verkopen.

De tijd heeft stil gestaan.

Kan het straatbeeld van een dorpje in Noord-India nog duidelijker?

 Als je een straatje inloopt zie je bijvoorbeeld links een slager aan het werk, ............

.......... en wordt rechts eten verkocht.

Het had ook gekund dat hier een man zich langs de kant van de weg zat te wassen,
volledig ingezeept, bij een teiltje met water.

 Er zijn opvallend veel kraampjes langs de weg waar de mensen hun eten kopen.
Niet bedoeld voor Westerlingen.
Onze maag is niet bestand tegen dit eten, hoe lekker het er ook uit kan zien.

Aardappelen, tomaten en uien: ook voor ons herkenbare producten.

 Een prachtig kleurrijk geheel. In de heilige steden en tijdens Diwali heb ik deze verkoop gezien,
maar ik weet niet wat men met de poeders doet.

De keerzijde is er ook. Handel in afgedankte producten, zoals plastics.
De armoede is overduidelijk aanwezig. Let vooral ook op de details, zoals het meisje.

Een bizarre combinatie:
een bord dat verwijst naar een Holiday Home staat tussen afval waarin runderen, varkens en zelfs een man zoeken naar wat er van hun gading is.

Varkens gedijen hier goed, want er is volop voedsel te vinden tussen het afval.

Varkensvlees staat net als rundvlees niet op de menukaart van restaurants. Hindoes eten geen rundvlees, moslims geen varkensvlees.

 Hoe arm ben je als je zo moet wonen?

In India leven talloze runderen. Er is dus ook erg veel mest. Is er dan ook een mestprobleem?

Nee, daar heeft men een oplossing voor gevonden.

De mest wordt verzameld, als volgt:

 De mest wordt door vrouwen verzameld en met de hand verwerkt tot een soort pannenkoeken die in de zon gelegd worden om te drogen. Daarna worden ze opgestapeld en verder gedroogd:

 In huisjes, voornamelijk gemaakt van mest, worden de gedroogde mestpannenkoeken opgeslagen. 

In de natte tijd liggen ze dan goed beschermd.

 In dorpen en steden gaat het net zo als op het platteland.
Je hebt er wel de kans om in een verse vlaai te trappen,
 maar door het opruimen is het probleem toch niet zo groot.

Deze man vervoert de gedroogde mestpannenkoeken naar een plaats waar ze verkocht worden. 

Men gebruikt de gedroogde mest als brandstof omdat er een hoog gehalte aan goed brandbare vezels in zit.

Het viel op dat er op het platteland geen rondslingerend (plastic) afval was. Het zag er veel schoner uit. Er zijn dan ook geen of nauwelijks winkeltjes waar men plastic zakjes gebruikt.

Het platteland is hier self-supporting.
Water wordt met een emmer of met behulp van een pomp uit een bron gehaald.

Het land wordt voornamelijk op traditionele wijze bewerkt.
Er wordt bijvoorbeeld naast groenten en aardappelen veel rijst verbouwd.

 De lucht is schoon omdat men milieuvriendelijk vervoer heeft.

 Na een dag werken op het land keert men terug naar huis in de ondergaande zon.

In dorpjes zoals het hierboven staande heerst geen armoede.
Het land levert in ieder geval voldoende voedsel op. Daarnaast krijgt men zuivel van de runderen.
En eiwitten dan? Eieren, lams- en schapenvlees en kip zijn de gangbare bronnen.

Het was een bijzondere ervaring om dit deel van India te bezoeken.
De economie van het land ontwikkelt zich snel, maar het is nog afwachten wie ervan gaan profiteren.
De contrasten in de samenleving zijn nu al bijzonder groot. De tijd zal het leren.

Ik besluit hiermee mijn blogs over Noord-India.
Ik wil hierbij iedereen bedanken die op mijn reisverslagen heeft gereageerd.