NOORD-INDIA - Dierenwereld deel 1

 Dit type eekhoorn (Indian palm squirrel, ook wel three-striped palm squirrel geheten, funambulus palmarum) kom je overal tegen: in steden, in tuinen, in parken en in de nationale parken.

Ze zijn watervlug en weten precies waar ze moeten zijn om voedsel te krijgen, ook bij bezoekers van parken bijvoorbeeld.

Mangoesten  (Indian grey mongoose, herpestes edwardsii) zijn erg praktisch.
Bij de grote moskee Jama Mashid in Delhi zochten ze aan de buitenkant van het terrein hun voedsel tussen het afval.

Ze hadden een prima schuilplaats achter en tussen stenen die tegen de buitenmuur waren neergezet.

Er woonde een groep van minimaal zes dieren (want zoveel telde ik er op een gegeven moment).

En dan zijn er natuurlijk de makaken.
Ik denk dat we hier te maken met rhesusapen, macaca mulatta. Er zijn nogal wat soorten makaken dus helemaal zeker ben ik er niet van.

Je kan ze werkelijk overal verwachten. Ze zijn vindingrijk en kunnen bijzonder brutaal zijn.

Deze foto's zijn genomen op een brugleuning in Rishikesh.

Langoeren (common langur, presbytis entellus) zie je soms in parken of op het terrein van lodges.

Je ziet ze echter vooral in (en in de nabije omgeving van) nationale parken.

In het volgende blog komen ze uitgebreider aan bod en in beeld.

Hagedissen hebben we nauwelijks gezien.




Het hier afgebeelde type is volgens mij een bloedzuigeragame (calotus versicolor).

Bij onze reis hoorde een bezoek aan drie nationale parken: Corbett NP, Bandhavgarh NP en Kanha NP. Ze horen bij de parken waar Project Tiger het beheer over heeft. Wij hoopten vanzelfsprekend dat we een tijger zouden zien. Er zijn er echter niet veel meer - de Bengaalse tijger staat op de rode lijst -  want er sneuvelen er veel door stropers. De huiden met de kop eraan zijn gewild in Tibet voor ........ kleding. Ook voor andere lichaamsdelen ( bijvoorbeeld tanden en nagels) wordt grof geld betaald. We zouden dus wel erg veel geluk moeten hebben.

Bijzondere dieren waren er genoeg, zoals dit blaffend hert, 

ook wel Indische muntjak genoemd (barking deer, muntiacus muntjak)

De Indische olifant is een ondersoort van de Aziatische olifant (elephas maximus indicus).

Deze olifanten gebruikt men voornamelijk voor tochten in het oerwoud. De dieren in het bos reageren anders 
op een olifant dan op een jeep. De meeste dieren zijn daardoor goed te benaderen.

Deze zwarte schorpioen (heterometrus swammerdami) was de verrassing van de dag. 

Ze kunnen wel 20 cm groot worden - en deze zal dat ook wel geweest zijn - en is zeer giftig.

Op zijn gemak stak hij de weg over.

Spinnen, niet iedereen houdt ervan.

Op de foto's staat de giant wood spider (nephila maculata).

Het lijf zal ongeveer 3-4 cm zijn, maar met de poten meegeteld zijn ze zeker zo'n 10 cm.

Je ziet ze vrij vaak in de nationale parken en soms in tuinen.

Als er even gepauzeerd kan worden in een omheind gedeelte van een nationaal park moet je rekenen op gezelschap van makaken. Zo gauw je de jeep uit bent zitten de makaken erin. Alles wat eetbaar is wordt meegenomen en opgegeten. Ze lusten bijvoorbeeld graag chips.

Zijn ze nu ijdel of houden ze alles op deze manier goed in de gaten?

De achteruitkijkspiegel draaiden ze soms nog verder naar beneden:

Het paardhert, ook wel Aristoteleshert genoemd, is het grootste hert dat we gezien hebben.

Ze houden wel van beschutting tussen de begroeiing.

Ze worden in India sambar genoemd (rusa unicolor of cervus unicolor).

En wat zagen we al gauw in het Corbett NP? 

Sporen van een Bengaalse tijger die slechts een paar uur eerder hier was langs gekomen!

Jammer voor ons, want we zagen hem niet, maar we waren wel dichterbij dan ooit.

Ik heb jullie op het spoor gezet. Hebben wij werkelijk een tijger gezien of is het bij sporen gebleven?

Wordt vervolgd.